Historia Henny

Henna

Henna poznała historie wielu wilków i wilczyc z tej krainy. Są naprawdę niezwykłe, wzruszające. Nie wiadomo, ile jest w nich prawdy. Opowieść o życiu Henny jest całkiem inna. Nie jest w ogóle smutna, by nad nią płakać, nie jest niezwykła, by się nią niepotrzebnie zachwycać, nie jest też taka, jak inne. To zwykła opowieść o dzieciństwie wilczycy. W jej życiu nie działo się nic tak niezwykłego jak innych.
Henna miała starszą o cały, okrągły rok siostrę. Urodziły się - co ciekawe - w tym samym dniu i o tej samej porze: o północy. Rodzice nazywali je "dzieciątkami księżyca". Mimo pozornego podobieństwa obu wilczątek, różniło je bardzo wiele. Avena, siostra Henny była skryta, cicha, tajemnicza. Nikt nie potrafił dotrzeć do jej wnętrza, poznać, a nawet domyślić się jej myśli. Unikała innych, była bardzo zamknięta w sobie. Nie mówiła o swoich problemach NIKOMU a ufała tylko sobie. Natomiast Henna, od urodzenia była otwarta, wesoła, uśmiechnięta. Różnica ta nie była spowodowana różnicą wieku. Avena taka już się urodziła. Szybko dorosła emocjonalnie, opuściła dom. Rodzice nie mogli znieść rozstania z córką, ale ona wiedziała swoje. Henny lepiej pilnowali, dbali by było jej dobrze. Nie było z nią żadnych problemów. Gdy dorosła zapragnęła odnaleźć siostrę. Rodzice bali się, że stanie się to, czego tak bardzo się obawiali i zabronili jej tego. Myśleli, że gdy wyruszy w tak długo podróż już nigdy nie wróci. Pewnej nocy Henna uciekła. Nawet już nie po to, by znaleźć siostrę, a po to, by uwolnić się. Zrozumiała, że rodzicę będą trzymać ja przy sobie przez nieskończoność, jeśli czegoś nie zrobi. Pazurkiem na ścianie groty napisała "Przepraszam" i wyruszyła. Tak trafiła do tej krainy.