Historia Tsahaylu.

Heroine

Podczas zaćmienia księżyca, najważniejszego święta Wilków Księżyca narodziła się wilczyca. Uznana była za Córkę Księżyca, czyli wilczycę, która miała ocalić swoich pobratymców w Wielkiej Bitwie z Wilkami Słońca. Bitwa ta miała zakończyć odwieczny spór owych grup.
Do walki miało dojść za kilka lat. Przez ten czas szkolono wilczycę, by pokonała swojego przeciwnika, którym był wilk wybrany do tej walki w Watasze Słońca. Nie wiedziała kim jest i nie miała pojęcia jak jest silny.
Rok przed bitwą wilczyca umiała niemal wszystko. Była urodzoną wojowniczką. Nocą ruszyła na polowanie, by zaspokoić głód. W lesie spotkała innego wilka. Również polował. Wilczyca chcąc poznać basiora, nie zauważyła nawet Znaku Słońca na jego łapie. Również on nie wiedział o pochodzeniu wilczycy. Zaprzyjaźnili się od razu. Niemal codziennie widywali się w lesie w którym się spotkali. Rozumieli się bez słów. Wilczyca czuła coś więcej do basiora, ale nie chciała niszczyć tej przyjaźni. Nikt nie rozumiał jej tak dobrze. Nadal nieświadoma jego pochodzenia, traktowała go przyjaźnie. Gdy nadszedł dzień bitwy miała wiedzę całego pokolenia watahy. Udała się na bitwę. Wierzyła, że potrafi zwyciężyć. To zmieniło się gdy zobaczyła swojego przeciwnika. Był nim wilk, którego skrycie kochała. On czuł do niej to samo. Również bał się jej o tym powiedzieć. Wilki stały długo wpatrzone w siebie. Wilki dookoła nich walczyły zawzięcie między sobą, a oni stali nieruchomo. Dopiero teraz widzieli znaki na swoich łapach. Wilki wiedziały, że jeśli nie zaczną walczyć zginą z łap własnych pobratymców, oskarżone o zdradę. Jednak stali w bezruchu. Wilk odezwał się. Powiedział, że ją kocha i nie chce walczyć. Ona powiedziała to samo. Słyszące to wilki, ruszyły by powiedzieć o tym Alfom watach. Oba stada wiedziały już o zdradzie. Watahy zgodziły się na to, by przerwać bitwę. Samca zabito tego samego dnia. Wilczycę miał spotkać ten sam los. Ona jednak uciekła. Pokonała daleką drogę. Trafiła do tej krainy wycieńczona z głodu i pragnienia. Zapomniała już o rodzinie, lecz nadal pamiętała o ukochanym, który zginął przez nią. Dołączyła do Watahy Nocy i stała się zwykłym wilkiem. Nie jest tu nikim wyjątkowym. Cieszy się z tego i nie chce by było inaczej. Znana jest jako Tsahaylu, gdyż nie pamięta swego prawdziwego imienia.

Sasori

No, no świetna historia. Fabuła jest i ciekawy tok wydarzeń.

Heroine

Dziękuję. Myślałam, że będzie gorzej. xD

Asaroth

Super Historia.

oliwia

fajna historia

Seele

Wspaniała historia. Przez Ciebie się popłakałam... :wink:

Brenda

Ja tam się nie popłakałam ;) ale: Historia sama w sobie ciekawa, ale nic więcej, bo żadnego ładnego stylu pisarskiego czy nie wiadomo czego nie ma. Zwykła historia i chyba o to chodziło. :)

Mizu

Och, Tsah. Uwierz w siebie! Znam Twoje 'dzieła' i wiem, że pisać umiesz dlatego nie myśl tylko ... pisz xd.