Moja historia

Tasha

Nie będe pisać o sobie w pierwszej osobie, bo to dla mnie troszkę niezręczne. Będę pisać w trzeciej osobie.

Była zima. W lesie było tak biało, ze trudno odróżnić ją było od śniegu. Tak, jak jej rodzeństwo. Tasha była jedyną wilczycą, nie miała sióstr, tylko trzech braci. Piękny czas dzieciństwa mijał jednak szybko.
***
Nagle padł strzał. Krople rubinowo czerwonej krwi widniały na białym śniegu. Szczenięta zostały osierocone. Ale nie było czasu by o tym myśleć. Wilki musiały uciekać. Thanatos i Keiru ukryli się w norze. Matsumoto ukrył się we śniegu. Tasha została sama, a przez jej czarną część ogona myśliwi mogli ją dojrzeć. Uciekała ona przez las, gdyż myśliwi nadal ją gonili. Futro z białego wilka jest naprawdę cenne w tamtych stronach. Młoda wilczyca dłygo uciekała. Myśliwi byli nieustępliwi.

***
Po długiej gonitwie, wycieńczona i zmęczona zaczęła tracić siły. Zapadał zmierzach. Aż naglę ujżała przed sobą dwa złote punkty. Zorientowała się, że to inny wilk, więc zawyła jak mogła najgłośniej. Z mroku nocy wyłoniły się sieszcze setki oczy. Było słyczać, wycie warczenie i poszczekiwanie. Myśliwych ogarnęło osłupienie. Próbowali jszcze uciekać, ale na próżno. Zostali dogo nieni przez watahę wilków i rozszarpani. To była Wataha Nocy. Tasha została przyjęta. A dlaje próbowała odnależć się w grupie...

I co sądzicie? W tekście mogłam kilka razy zjeść, dołożyć czy przekręcić litery. Proszę nie zwracajcie na to uwagi ;)

Lajra · Gość

Ładan ale wilki nocy??Oj nie wiem czy ja przyłożyła bym do tego łapę mi tam ludzie obojętni, mogę zabić mogę nie!Ale historia ładna, tylko weź trochę jeszcze podkoloruj, ogólnie fojowa!:D

//Resztę komenta piszę na pw bo strasznie off-topowy//

Kirina

Bardzo piękna, pomysłowa historia... Zapraszam do czytania mojej. To znaczy: błagam, ludzie, nikt jej nie czyta!

Słuchaj, ta opowieść jest wspaniała. Jak uda ci się napisać coś takiego, to umieść to w twórczości... Zrobisz wielkie wrażenie na innych!

Tasha

Szczerze mówiąc, to próbowałam pisac opowiadania. Nawet mi wychodziły, tylko ten mój słomiany zapał... Po krótkim czasie znikał i zapominałam o historii. Cieszę sie, ze sie podoba ;)