Grota Ramony

Kim

Podeszłem do strony gdzie ma pyszczek i położyłem się obok niej na brzuchu. Łebek położyłem między przednie łapki.

Aly

Wstała,powiedziała cicho.
-Powinnam już iść...-.odparła i bez pożegnania poszła przed siebie.

Ramona

Wbiegła jak szalona, po chwili uspokoiła się, rozejrzała się - dzieci, Cross, Kim, Brising, Kaisa.....chodźcie do mnie szybko - wołała szczeniaki. Była szczęśliwa, rozglądała się za nimi.

Cross

Spojrzał na Ramone.
- o co chodzi?- spytał.

Ramona

Spojrzała z uśmiechem na Corss'a - moje kochane dzieci, Wasz tatuś już wraca do zdrowia, chcecie go zobaczyć...? - spytała, rozglądała się za resztą - gdzie jest reszta, Kim, Brising, Kaisa!! - wołała.

Brising

mruknęła coś niezadowolona. - wcześnie jeszcze. - wymruczała, zwijając się w kłębek. wkońcu nie było jej widać. o.o poruszyła uszkiem.

Ramona

Spojrzała na Brising - ale trzeba go odwiedzić na pewno się ucieszy, i szybko wróci do zdrowia -powiedziała i rozglądała się dalej, za Kim i Kaisą.

Kim

Pokiwalem glowka, zgadzajac sie, lecz spojrzałem na odchodzaca Aly. Pobieglem za nia.

15 słów
Desmond

Aly

Zatrzymała się,spojrzała na biegnącego Kim'a,patrzyła na niego.

15 słów.
Desmond

Kim

U jej lap zatrzymalem sie, spojrzalem w gore, w jej oczy, poczulem w sobie smutek, do moich oczu naplynely lzy, odwrocilem sie gwaltownie i pobieglem do mamy. Na srodku "drogi" spojrzalem na nia. Ja jestem szczeniakiem, ona jest dorosla.

Aly

Spojrzała na niego, fakt była smutna, on był jeszcze szczeniakiem, a Aly dorosła, wbiła wzrok w ziemię, wybiegła.

Spacja po przecinkach.
Desmond

Kaisa

Młodziutka wilczyca kroczyła powoli przez obozowisko Watahy Wody. Jej kroki były szybkie, lecz każdy ruch wilczycy zdawał się być pełen gracji. Kaisa zatrzymała się tuż przed znajomym legowiskiem i zajrzała do środka. Jej serce biło coraz szybciej... Rodzina, ukochany dom. To było jedyne miejsce zapamiętane przez nią z czasów dzieciństwa. Miała nadzieję, że ujrzy matkę albo ojca. Albo chociaż brata lub siostrę. Lecz gdy zajrzała do nory, do jej oczu napłynęły łzy. Pusto i brudno. Jakby od tygodni nikogo tu nie było.

Luan

Szedł szybkimi krokami chociaż był już dość stary. To miejsce mu coś przypominało, tak długo nie widział rodziny że o niej zapomniał. Jego wygląd od tamtego czasu zmienił się nie do poznania. Szedł dalej gdy doszedł zobaczył stojącą u wejścia do jaskini wilczycę. Zaczął jej się przyglądać. Lecz nic nie powiedział.

Kaisa

Gdy do jej uszu dobiegł odgłos czyichś kroków, aż podskoczyła zaskoczona. A jeśli ktoś tu teraz mieszkał? Jeśli wkroczyła na cudze terytorium? Z lekkim przestrachem malującym się na pysku, zlustrowała przybyłego wilka spojrzeniem. Nie poznała go, więc poczuła jeszcze większy lęk.

Luan

Wilk w końcu odezwał się.
- Kim jesteś ? -. spytał łagodnie by jej bardziej nie wystraszyć widział ten strach na pysku i w oczach.

Kaisa

- J-ja? - zająknęła się i mimowolnie cofnęła o krok. Dodała pospiesznie, wciąż obserwując wilka uważnie. - Ja... mieszkałam tu kiedyś... dawno temu.

Luan

Gdy tylko usłyszał te słowa jego serce zaczęło bić szybciej.
- Mieszkałaś tu kiedyś ? ... Miałaś rodzeństwo i rodziców ? Jak mieli na imię ? -. zadał te wszystkie pytania, czekając na odpowiedź. " Nie ... to nie może być prawda ... " pomyślał. Patrzył uważnie na wilczycę.

Kaisa

Na pierwsze dwa pytania odpowiedziała energicznym kiwnięciem głową. - Moi rodzice nazywali się Ramona i Luan - powiedziała.

Luan

Gdy usłyszał co powiedziała wydawało mu się jakby cały świat stanął w miejscu. Nie mógł uwierzyć. Po chwili jego serce zaczęła bić bardzo szybko, zaraz zawału dostanie.
- Ramona i Luan ? ... -. powiedział sam do siebie cicho. To było jego szczenię ta wilczyca która stała tuż przed nim.
- Jak Ci na imię ... ? -. spytał. Dalej patrzył na nią.

Kaisa

- Kaisa - powiedziała, wciąż przyglądając się wilkowi. Dla niej wciąż był nieznajomym. Zapamiętała ojca o zupełnie innym wyglądzie. Zresztą, pamiętała go jak przez mgłę... tak samo jak matkę i rodzeństwo.