Grota Ramony

Luan

Uśmiechnął się.
- Cieszę się, Kaiso. Do zobaczenia! -. odparł i zarazem pożegnał się. Przytulił jeszcze na chwilę córkę. Po chwili puścił ją i odwrócił się. Wyszedł wprost na śnieg. Nie minęła chwila, a już zniknął za zaspami śniegu.

z/t

Kaisa

- Do zobaczenia, tato - odrzekła. Ona nie ruszyła się z miejsca. Patrzyła, jak ojciec się oddala, a kiedy znikł za górkami śniegu, Kaisa ciężko westchnęła. Uśmiech od razu zniknął z jej pyska. Znowu była sama... rozejrzała się po jaskini po raz kolejny i spuściwszy smętnie swe duże uszy, wstała i wyszła z groty. To miejsce, ten nawał wspomnień... to strasznie ją przytłaczało. Wadera ruszyła przez obozowisko Watahy Wody, kierując się do wyjścia.

zt