Jaskinia pod wodospadem Vitani i Donbarloga

Luan

Przyszedłem,położyłem się w legowisku i czekałem na mamę...

Vitani

Przyszłam. Wzięłam Luana za skurę na karku, położyłam w koszyku. Położyłam się obok niego. - Jesteś głodny ?

Luan

-Tak...-.odpowiedziałem i popatrzyłem na mamę.

Vitani

No to jedz.

Luan

-Dobrze mamo,a ja mam brata albo siostrę???-.spytałem i zacząłem jeść.

Vitani

Tak. To twoje rodzeństwo. Echinacea i Dorrana. Zawsze bawią się razem. Jest jeszcze Rast, ale...

Luan

-Ale co???-.spytałem i popatrzyłem na mamę.

Vitani

On uciekł. - łza poleciała mi z oka. - Szukałam go, ale nie znalazłam.

Luan

Gdy to usłyszałem,nie mogłem uwierzyć,po chwili powiedziałem-Mamo,nie płacz...-.odpowiedziałem i przytuliłem mamę.

Blizna

Yeah. - nagle w cieniu wejścia pojawił się czarny basior. A raczej był cały w cieniu. Jego ton głosu był dość chrapliwy, poważny. Machnął ogonem, opierając się o bok wejścia.

Vitani

Rast ? To ty ?

Luan

Przestraszyłem się basiora,schowałem się za mamą.

Blizna

Prychnął tylko na te słowa. Używał przydomków. Nawet nie kojarzył woni tej wilczycy, cóż... Zastrzygł uszami, marszcząc nos.

Luan

Bałem się okropnie,myślałem że to tata,ale to nie był on.

Blizna

Przejechał ogonem po swoich żebrach, na których widniały blizny. Tak, był taki chudy. Zmrużył ślepia, najbardziej lewe. Wkońcu to one najbardziej ucierpiało podczas walki z zwierzem.

Vitani

Rast ! To ty ! - podbiegłam do niego i wtuliłam się w jego śerść - Rast tęskiłam za tobą, bałam się że coś Ci się stało. No, ależ ty wyrosłeś ! Luan, to twój brat, Rast. Ten , który kiedyś uciekł.

Luan

Nic nie mówiłem,czekałem na ruch mamy,nic nie mówiłem bałem się.

Blizna

Odepchał od siebie waderę. - Moją matką jest noc. - warknął, mlasnął jęzorem. Dziś wszystko go bolało, a ta jeszcze się do niego pieściła. Słodko.

Vitani

Rast, nie pamiętasz mnie. Gdy uciekłeś, byłeś jeszcze taki mały jak Luan. - wybiegłam i po dłuższej chwili przywlekłam martwą sarnę. - Smacznego Rast !
- westchnęłam. Byłam szczęśliwa że nic mu nie jest, ale bardzo się zmienił. Wróciłam do Luana.

Blizna

Ja nie mam rodziny, mylisz się. - warknął. Nie był głodny. Nawet gardził takim zachowaniem. Cóż...daleko pada jabłko od jabłoni. Szurnął ogonem.