Jaskinia Roana

Roan

Wśród bagien i wód wiać jaskinię z czarnych skał. W środku chłodno i wilgotno. Idąc wąskim korytarzem natrafia się na kilka pomieszczeń. Najmniejsze jest okrągłe i przytulnie. Kępka mchu i porostów znajduje się w kącie. To na nich śpi malec. Drugi pokój nieco większy. Tam znajduje się duża skóra położona na miękkich liściach i mchach. Tutaj malec przyjmuje gości, których zwykle nie ma. Na końcu korytarza znajduje się dziura, w którą mieszczą się tylko szczeniaki. Znajduj się tam chłodne jeziorko i mały wodospad. Pewnie kiedyś Roan zaprosi tu przyjaciół. Co dziwniejsze, nie można do tego miejsca dojść, idąc dookoła jaskini. Wtedy widzi się tylko bagna.

...

Malec przyszedł ze spuszczoną głową. Wszedł do pokoju i ułożył się na stercie mchu. Zamknął ślepka i spał.

...

Roan szedł po wodzie. Czuł jej taflę po swoimi łapami. Nigdzie nie widział brzegu, a był już wyczerpany. Położył się i zamknął oczy. Czuł, że spada powoli w wodę. Zerwał się na równe nogi, lecz było za późno. Znikał pod tafli wody przerażony. Woda pochłaniała go , a on był już na dnie morza. Lecz jakaś siła ciągnęła go w górę, mimo, że był na wpół przytomny. Gdy dotarł do tafli wody, zobaczył, że dotyka łapami dna, a brzeg jest kilka kroków od niego.

Malec obudził się trzęsąc się mocno. Wstał, przeciągnął się i wyszedł z jaskini próbując o tym zapomnieć.