Legowisko Carly

Carly

- W takich chwilach żałuję, że nie mam skrzydeł - pomyślała i dodała już na głos - Bawcie się dobrze. - po czym zniknęła w ciemnościach jaskini, kładąc się obok przygasłego ogniska. Trudno. Pobawi się z nimi kiedy indziej. Po chwili przypomniała sobie coś i wybiegła niepostrzeżenie z legowiska.

Wasp

Kiedy Virve usadowiła się na jego grzbiecie, Wasp wyprostował zastałe nieco skrzydła i spojrzał na Amiję znacząco - lepiej, żeby nie przesadzali z szybkością i wysokością, mając na grzbietach takie maluchy.

Amija

Dźwignęła się na łapach, po czym rozprostowując łapy i skrzydła skinęła łbem do ojca. Kątem oka popatrzała na Colina czy dobrze się trzyma itp. Posłała mu lekki uśmiech, by zaraz, po kilku energicznych zamachnięciach wzbić się w powietrze. Na razie nie leciała wysoko. Chciała, by Colin przyzwyczaił się do lotu i nie zrobił czegoś głupiego. Kto wie, co młodemu wilczkowi przyszłoby do głowy.

Wasp

Również wzbił się w powietrze, uważając na Virve, która siedziała mu na grzbiecie. Kilkakrotnie machnął skrzydłami i zrównał się w locie z Amiją. Leciał teraz obok niej. Starał się łagodnie poruszać skrzydłami, by ich ruch nie przeszkadzał Virve.

Virve

- Lecimyy- zawołała radośnie.
Ułożyła się wygodnie na grzbiecie taty spoglądała na ziemię. Jej oczy zmrużyły się. Czekała. Już czuła się, jakby latała. Na jej pysku był leniwy uśmiech. Zamknęła oczy. Chciała zobaczyć, jak to jest, gdy ciemno i się lata...

Wasp

Nastawił uszy, by słyszeć, co robi Virve, czy nie skarży się na coś. Ponownie machnął rozłożystymi skrzydłami.
- Tylko pamiętaj, żeby mocno się mnie trzymać - przypomniał małej. Nieznacznie podwyższył lot, ale tylko troszkę.

Virve

- Doooooobzie! - zawołała wesoło, ściskając tatę.
Zerknęła w dół.
- Jej! - wyszeptała z podziwem.
Tak wysoko. Ich grota była teraz mniejsza. Mała spojrzała z podziwem na skrzydła taty, po czym położyła bokiem łebek, trwając w rozmarzeniu.

Wasp

Kiedy poczuł, że małe łapki mocniej go oplatają, wzniósł się jeszcze trochę wyżej. Obejrzał się, by spojrzeć na Virve. Leżała spokojnie. Wasp leciał powoli, lecz zdążyli się już nieźle oddalić od legowiska Carly. Mimo to samiec jeszcze nie zawracał.

Virve

- Ale ślicznie wszystko widać...Nie mogę dociekać, aź będę duźa - zawołała wesoło, przytulając się ciałkiem do taty.
Na jej pyszczku był uśmiech. Virve nadal patrzyła na ziemię. Zamknęła oczy i wzdrygnęła się. Otworzyła je szybko. O nie. Bała się latać z zamkniętymi.

Colin

Zapiszczał z radości, czując powiew na swoim pyszczku, wiatr targający ciemną sierścią, gwiżdżący w uszach. Podobało mu się to, bardzo mu się podobało. Wychylił się zza futra starszej siostry, patrząc na wszystko dokoła zachłannym spojrzeniem, pożerając wręcz wzrokiem widoki i wszystko to, co otaczało.

Amija

Widząc, że mały cieszy się i podekscytowany rozgląda dookoła uśmiechnęła się szeroko. Lubiła 'pomagać', więc robiła to w każdej możliwej okazji, a tym bardziej, kiedy były to szczeniaki. - Trzymaj się mocno! - zwróciła się do Colina odwracając minimalnie łeb. Po kilku energicznych zamachnięciach wzbiła się jeszcze wyżej, by zaraz gwałtownie przyspieszyć i prawie że pikować w dół. Ciągle uważała jednak na młodszego brata, który na razie dzielnie trzymał się jej ciała.

Colin

Otworzył pyszczek uradowany, po czym kłapnął małymi szczekami, jakby chcąc pochwycić podmuchy, uderzały go w kufę. Zaśmiał się wesoło, zaciskając łapki mocniej na futrze siostry i wychylając się odrobinę bardziej, aby w pełni posmakować latania, radości z tego płynącej.
- Szybciej! Szybciej! - krzyczał, aby zaraz zaśmiać się jeszcze raz.

Amija

Zawtórowała mu śmiechem i pokręciła lekko głową. Cóż, mogła się domyślać, że Colinowi się spodoba, ale nie przewidziała tego, iż będzie chciał latać 'na pełnych obrotach'. Ponownie wzbiła się w górę, by po chwili znów pikować w dół tyle że z nieco większą szybkością. Na dodatek lecąc okręcała się dookoła własnej osi. Zaraz potem, kiedy uspokoiła lot popatrzała kątem oka na brata. - Nic ci nie jest? - zapytała z uśmiechem.

Colin

Śmiał się wesoło i głośno, kiedy siostra pikowała, wirując wokół własnej osi. Euforia i adrenalina wypełniły jego młode żyły, umysł chłonął nowe doznania niby sucha gąbka. Trzymał się mocno, zakleszczając drobne łapki na futrze Amiji, toteż nie powstrzymywał się przed wychylanie spomiędzy jej uszu.
- Tak, wszystko w porządku - odpowiedział na pytanie siostry, sapiąc lekko z rozsadzającej go wręcz radości. - Jeszcze raz!

Amija

- Nie przesadzasz? - zaśmiała się, jednak zaraz ponownie wykonała prośbę, a raczej polecenie brata. W jej oczach był po prostu niesamowity mimo iż tak krótko się znali. Wiecznie rozpierająca go energia i ten 'błysk' w oku. Czuła, że wyrośnie na bardzo ciekawego wilka. Słowem - istna Carly. Przynajmniej wnioskowała tak po charakterze. - Jeszcze raz?

Colin

Uśmiechnął się do siostry, mimo iż ta nie mogła dostrzec tego gestu ze względu na położenie szczeniaka.
- Pewnie! - wykrzyknął, przechylając się odrobinę i łapiąc nad wyraz sprawnie równowagę. Wiercił się i kręcił, a jednak trzymał się dostatecznie mocno, by nie spaść z głowy Amiji. Latanie podobało mu się i marzył, aby tylko posiadać własne skrzydła i wzbić się w niebo o własnych siłach. Na razie jednak radował się wiatrem w sierści oraz widokiem z pomiędzy uszu starszej siostry.

Amija

Z uśmiechem kolejny raz pikowała w dół wirując dookoła. W końcu, kiedy trochę zaczynało jej się kręcić w głowie uspokoiła lot i po chwili wylądowała na ośnieżonej glebie. Cóż, zima, a raczej śnieg nie odpuszczały tego roku. - Co byś powiedział na lot po krainie? - zapytała próbując spojrzeć na brata. - Czy może chciałbyś na razie trochę odpocząć? - dodała po chwili. Doskonale jednak wiedziała, którą opcję wybierze Colin.

Colin

- Lot! - krzyknął z entuzjazmem, wiercąc się na głowie siostry ze zniecierpliwieniem. Wzbijanie w powietrze, kołowanie i pętle robiły na nim wielkie wrażenie i budziły cudowne marzenia o własnych, pierzastych skrzydłach. Wychylił się odrobinę z uśmiechem, po czym spojrzał na szafirowe niebo.
- Chcę zobaczyć - powiedział, nie kryjąc ciekawości oraz młodzieńczej energii. - Chcę zobaczyć Krainę.
Jak wielkie to było? Ile wilków tu mieszkało? Wszędzie jest tak biało, jak tutaj? Jakie miejsca są najbardziej fascynujące? Gdzie wszyscy chodzą odpocząć? Czy ogromna woda jest naprawdę ogromna? - tyle pytań...

Amija

- A więc dobrze. Chciałbyś zobaczyć dużą wodę? - zapytała z szerokim uśmiechem, który gościł już jakiś czas na jej pysku. Rozprostowała skrzydła, by trochę je rozluźnić przed dość długim lotem. Rozejrzała się po niebie w poszukiwaniu Waspa i Virve. Cóż, najwyraźniej gdzieś odlecieli.

Colin

Jego oczka rozszerzyły się z ogarniającego go zainteresowania oraz radości. Wielka woda! - wykrzyknął w myślach, już wyobrażając sobie, jak to będzie wyglądać. Cóż, jego umysł podsunął mu wiele obrazów dalekich od rzeczywistości, jednak nie przejmował się tym.
- Tak! - Ulokował się wygodniej, zsuwając nieco bardziej na kark. Zrobił to instynktownie, nie bardzo wiedząc, iż jest to bardziej komfortowa pozycja dla nich obu.
Pomachał jeszcze energicznie łapką mamie, po czym złapał futro siostry i przylgnął do jej ciała w oczekiwaniu na ponowny lot.