Legowisko Carly

Paige

-Może odrobinę, jeżeli to nie problem. - uśmiechnęła się do Carly.

Carly

- Oczywiście że nie! - uśmiechnęłam się promiennie - Na co masz ochotę?
Weszłam w głąb jaskini. Gdy weszłam do spiżarni, przylgnęłam do ziemi, sycząc z bólu. Na mojej łapie była spora rana, w dodadku na zgięciu. Zaczęłam myszkować po półkach, szukając karteczki od Qedra. Niech to diabli, nie ma! Przepadła jak kamień w wodę. Za to znalazłam chustkę. Białą chustkę w niebieskie kropki. Owinęłam nią łapę. Ta natychmiast zabarwiła się na czerwono, w niesamowitym tempie. Jak gdyby nigdy nic wyjrzałam zza rogu spiżarni.
- To jaaak? - zapytałam.

Paige

Podeszła do Carly ze zmartwieniem. Oh, kiedy jej test tylko się zakończy! Wiedziała jednak, jak zareagować. - Carliś, moja droga, czy to chwilowe skaleczenie, czy już wcześniej był z tym problem? - zupełnie zapomniała o jedzeniu, było zresztą teraz nie ważne. Wskazała przyjaciółce kanapę (masz? xD), by odpoczęła.

Carly

- Raczej... chwilowe - odparłam, zdziwiona zachowaniem przyjaciółki.
Spojrzałam na kanapę (a no właśnie, jakąś tam mam xD), po czym weszłam na nią i położyłam się. Ciekawiło mnie, skąd Paige może co kolwiek wiedzieć. Ja w tym się kompletnie nie orientuję.

Paige

-Leż. - odparła z delikatnym, współczującym uśmiechem. Przyniosła (cholera, muszę się nauczyć Twojego domu na pamięć!) odrobinę wody z ... kąś. Suchą ściereczkę miała przy sobie. Zanurzyła ją w wodzie, i delikatnie przemyła łapkę Carly. Obejrzała ją dokładniej. - Co z nią zrobiłaś? - bez tej informacji nie mogła "ratować" przyjaciółki.

Carly

- Jakby to wyjaśnić... - wypuściłam powietrze - Była mała, tyci-tycia bijatyka. Wilk wrogo nastawiony, czy coś. W każdym bądź razie, sam się prosił.
Poruszyłam jedynie ogonem, przyglądając się z ciekawością wyczynom Paii.

Paige

Zachichotała. -Przepraszam. - zakryła łapką pyszczek. - Ale wyobraziłam sobie zdziwienie tamtego wilka. - nabrała głębokiego oddechu. -Bez względu na to, czy zadrapał Cię, czy też ugryzł - poważne. - wyciągnęła zza siebie małą szkatułkę - zawsze ma ją ze sobą. Wyjęła parę rzeczy, starając się, by Carly niczego nie widziała. Mogłaby się nieco przerazić. Jednak po chwili Paige przyłożyła do rany przyjaciółki jałowy opatrunek z gazy, starając się jednocześnie złączyć brzegi rany. -Unieś nieco łapę, aby rana znajdowała się powyżej serca, by zmniejszyć dopływ krwi. Zaczekamy tak dziesięć minut, dobrze? Jeżeli nie ustanie - pójdziemy do lecznicy. Mogę co prawda spróbować zastosować ucisk. Ale nie działam, że tak powiem - prawnie.

Carly

Uniosłam łapkę.
- Jejku, skąd Ty tyle wiesz? Ja nawet jako szpieg, widocznie, nie wiem wszystkiego - zaśmiałam się.
Miałam przeczucie, że po 10 minutach łapa mi ścierpnie, a to jest nieznośne. Nie mogę ustać nawet 5 minut bez ruchu, chyba że śpię.

Paige

/Może minęło już 5 minut, a Twój kolejny post to kolejny pięć ? xD
Zastanowiła się. -Właściwie to nie mam pojęcia. Tak jakoś. - zaśmiała się cicho. -Za to ja pewnie nie wiem wielu rzeczy, które ty wiesz. - odparła. -Ścierpła? - współczuła wyraźnie Carly. -Jeszcze trochę, wytrzymaj.

Carly

- Postaaram się - jęknęłam ironicznie, po czym zaśmiałam się.
Ogon już się nie ruszał. Legł po prawej stronie, jedynie tylko końcówką się poruszając. Wzrokiem wodziłam po ruchach Paige.

Ariana

Przyszła do nory mamy. Usiadła na podłodze , lecz pochwili osunęła się i zaczęła ściskać się za brzuch i wymiotując to co z paru dni zjadła.Mamusiu pisnęło szczenię i zaczęło się pocić i nagle dostało gorączki i jakiejś podejrzanej choroby.

Carly

Zdziwiona nagłym zachowaniem Ari popatrzyłam na łapę, a potem prosząco na Paige. Mowę mi odebrało. Położyłam uszy po sobie, wzdychając ciężko.

Ariana

Maleństwo spojrzało na mamę i podeszło i powiedziało -przepraszam mamusiu ale źle się czuję i brało maleństwa na wymioty.

Paige

-Shit. - Paige przeklęła. Zdjęła gazik i spojrzała. -Według mnie już nie krwawi. Ale jak Ty się czujesz? - szybko zwróciła się do Ariany. -Boże Święty. Już dobrze. - pogłaskała malutką po łebku. - Uspokój się. Już naprawdę jest dobrze. -przytuliła ją delikatnie. - Carly, jeżeli jest juz lepiej to zostań, ja pójdę z nią do lecznicy. Odpoczywaj, bo jeszcze się co wda. Jeśli natomiast jest bardziej źle, to chodź. Wolę nie eksperymentować. Kiedy ewentualnie zostanę lekarzem, to owszem.

Ariana

Mała zapłakała i dalej wymioty. Mamo -mała ari pisnęła boli mnie brzuch- i dalej wymiotywała.

Paige

-Ćśśś... - szepnęła do Ariany, i podstawiła jej miskę. -Uspokój się. Zaraz pójdziemy do lekarza, by Cię obejrzał, dobrze? Będzie dobrze. - przytuliła ją. -Nie płacz.

Ariana

Dobrze ciociu -pisnęło maleństwo i dalej wymotywało i strasznie się pociło aż w końcu dostało biegunki i narobił się smród.

Carly

- Dobrze, idź - powiedziałam - Ja chyba faktycznie nie powinnam. A Wasp się leni kurczę.
Stawiając uszy na sztorc, wodziłam wzrokiem za Arianą i Paige. Ciekawa, co się stało córce, zaskomliłam cicho, wiedząc, że nie mogę się zbytnio ruszać.

Paige

-Przyjdę. - obiecała. - Wytrzymaj. Jeżeli będzie strasznie źle, przyjdź. Ale pospieszę się. Nie umieraj! - przytuliła Carly. Wzięła Arianę na ręce i wybiegła.

Carly

//Ręce? xD

Popatrzyłam za Paige. Jak tylko Beta Wody wybiegła, do jaskini wleciała Cariba. Patrząc na ranę okrągłymi i czarnymi jak węgielki oczkami, zagruchała współczująco. Usadowiła się na oparciu kanapy, dotrzymując mi towarzystwa.