Legowisko Katary

Katara

Moje legowisko znajduje się w jaskini koło wielkiego dębu a obok płynie rzeka więc niczego mi tam nie brakuje na polanie rośnie pełno kwiatów.

Dyzman

Dyzman zawędrował i ujrzał piękną norę postanowił zaczekać i dowiedzieć się czyja to nora.

Katara

Zobaczyłam jakiegoś wilka przed moją norą.Podeszłam bliżej.
-Cześć-powiedziałam i czekałam na wilka odpowiedź.Przyglądając mu się.

Dyzman

Dyzman schylił się i odpowiedział -Nazywam się Dyzman i byłem ciekaw do kogo należy taka piękna nora.

Katara

-Ja nazywam się Katara-odpowiedziała.
-Dziękuję-powiedziałam uśmiechając się do Dyzmana.
Podeszłam bliże niego i wpatrywałam się mu w oczy.

Dyzman

Dyzman się jej zapytał kim byś chciała zostać jakom mieć rangę? Spoglądał na wilczyce z niezwykłą nieważnościom.

Katara

-Sama nie wiem może, lepiej jest być zwykłym wilkiem?-zapytałam i rozmyślałam po chwili dodałam.
-A ty?-zapytałam wilka.

Dyzman

Ja chcę zostać łowcą -Odpowiedział a po chwili dodał -Już przechodziłem test i wiem czego mam się spodziewać na następnym.

Katara

-To dobrze-odrzekłam uśmiechnęłam się do wilka i spojrzałam mu prosto w oczy.Po chwili usiadłam i czekałam na odpowiedź.

Dyzman

Dyzman patrzył się w oczy wilczycy i zaczął się popisywać -A wiesz że biegam szybciej od sarny.

Katara

-Tak?nie wiedziałam-odpowiedziała ledwo zatrzymując śmiech.Spojrzałam na wilka i zaczęłam rozmyślać i przy okazji czekałam na odpowiedź.

Dyzman

Dyzman spojrzał prosto w czarne oczy wilczycy i powiedział -Mogę się ciebie coś spytać?

Katara

Spojrzałam na wilka i się przez chwilę zastanawiałam.
-Możesz mi wszystko powiedzieć-powiedziałam i uśmiechnęłam się do wilka i czekałam na odpowiedź.

Dyzman

Dyzman schylił się i spytał -Czy nie chciała byś ze mną chodzić?-I czekał na odpowiedzi Katary

Katara

Spojrzałam na Dyzmana i trochę mnie zaskoczył.Odwróciłam się w jego stronę i powiedziałam.
-Tak mam nadzieję, że nam się ułoży.

Dyzman

Dyzman odpowiedział z uśmiechem -Na pewno nam się ułoży.

Katara

-Wiesz nie możemy się spotykać-odpowiedziała ze spuszczonym łbem.
-Przepraszam-powiedziałam i wybiegłam na zewnątrz.

Dyzman

A dlaczego ?? -Spytał Dyzman. Był tym zdziwiony i pomyślał dlaczego nie możemy się spotykać?

Katara

-No bo chyba będę chodzić z Ortanusem-powiedziałam patrząc na Dyzmana.
-Jak chcesz to z nim pogadaj-oznajmiłam i czekałam na odpowiedź.

Dyzman

Dobrze nie mogę was rozdzielać- Po czym odwrócił się i poszedł