Legowisko Kornelly

Kornelly · Wysłany: Pią 12:09, 23 Mar 2012 Temat postu: Legowisko Kornelly

Jaskinia, w której mieszka Kornelly jest z mocnego piaskowca. Ma tam dywan ze skóry niedźwiedzia i łóżko z palmowych liści.

Był już wieczór. Kornelly szukała legowiska. Nagle wrwało jej się krótkie:
-Och...-właśnie znalazła odpowiednie legowisko. Czeka ją długa noc.

Cyrille · Wysłany: Pon 19:39, 26 Mar 2012 Temat postu:

Cyrille wpadł z rozpędu do śliczneeego legowiska i niepotrzebnie wprosił się do niego.
-Czeeeeeść, ludzie!- wykrzyczał i wyszczerzył zęby w maniakalnym uśmiechu.
Co za tupet.

Kornelly · Wysłany: Wto 7:13, 27 Mar 2012 Temat postu:

-Witaj przybyszu. Co cię tu sprowadza?- przywitała się Kornelly.
Zaczęła się przyglądać wilkowi:
-Jak ci na imię? Skąd jesteś?-padały kolejne pytania.

Cyrille · Wysłany: Wto 7:19, 27 Mar 2012 Temat postu:

Cyril spojrzał na waderę.
-Mam na imię Cyrille, ale możesz na mnie mówić Cyril. Pochodzę z północy.- orzekł pośpiesznie młody basiorek.
Położył się na dywanie.
-Nie mam domu. Mógłbym z tobą zamieszkać?- spytał słodkim jak cukierek głosem.

Satushi

Basior wszedł do legowiska powoli, spokojnie, ze spuszczoną głową. Kiedy zobaczył młodą waderę, mniej więcej w jego wieku. szybciej zabiło mu serce. Minus był taki, że już ktoś z nią był. Szczenię. Otrząsnął się. To niemożliwe.
-Cześć.- powiedział tak okropnym głosem, źe mógł wzbudzić strach u młodego wilka. Satushi się tym nie przejmował.

Kornelly

-Witaj! Skąd się tu wziąłeś?-zapytała się Kornelly. - Oczywiście nie mam nic przeciwko temu, abyś tu przeczekał noc. Tylko już ktoś tu jest. Mam nadzieję, że ci to nie przeszkadza - uśmiechnęła się.

Satushi

Satushi zacisnął zęby.
-Dziękuję...- zdołał wycedzić.
Spojrzał w jej piękne, błękitne oczy. Cała była piękna. Taki brzydal jak on, zupełnie do niej nie pasował.
-Może to głupie... ale jesteś przepiękna!- wykrzyknął.
Uśmiechnął się delikatnie.

Kornelly

Kornelly w duch cieszyła się. Była nowa w watasze, a już ktoś ją polubił. Miała nadzieję, że na całe życie.
- Och...-westchnęła. - Dziękuję. Może chciałbyś coś zjeść?

Satushi

-A skąd... no chyba, że masz coś bez mięsa. Jestem wegetarianinem. Jem tylko jelenie sojowe- zaśmiał się wilk- Żartowałem. To przesada. Ni jem tylko drobiu i wieprzowiny. Masz może młodego zająca?- jego mina była zbliżona do :3, Satushi był w sobie bardzo towarzyski, tyle, że tego nie okazywał.

Kornelly

Kornelly odpowiedziała:
-Oczywiście. Zaraz przyniosę. A może chciałbyś zjeść zająca po nietypowemu?-powiedziała.-Mam na myśli zająca z rożna. W jednej z komór jest ognisko. Będzie w sam raz.

Satushi

Sat oblizał usta.
-Ba! A jak będzie jeszcze dobrze przyprawione to będę w niebie! Rany Julek! Jesteś genialna!- krzyknął i usiadł na dywanie.
Korn coraz bardziej mu się podobała. Bardzo chciał zostać jej przyjacielem.

Kornelly

-Ok. Tylko... Ten teges... Najpierw musimy go upolować... - mówiła - Jak chcesz możesz iść ze mną. Tylko, że Cyril będzie musiał popilnować groty.

Satushi

-Nie ma problema, mogę coś upolować. Mam nadzieję, ze tutaj legalnie.- powiedział szybko wilk i wyszedł powoli z jaskini. Wąchał. Jest! Zając stał przy krzaku i coś jadł. Sat z impetem rzucił się na zająca i wgryzł w niego pragnące jedzenia kły. Wszedł do jamy i rzucił obiad pod nogi Korniśki.
-Ta- daaam!- krzyknął z radością i zachichrał się.

Kornelly

- Wspaniale! - widać było jak na dłoni, że Kornelly się ucieszyła. - Zanlazłam przyprawy. Pomożesz mi go wyczyścić? Sat... No dobra, i tak wiem, że tak. - zażartowała. - Chodź! - dodała z uśmiechem. :D

Satushi

-Why?- spytał Satushi z przekąsem i dał Kornelly sójkę w bok- To za to, że muszę się jeszcze naharować!- krzyknął i wyszczerzył zęby.
-Oł jea, jestem leniem i o tym wiem...!- zanucił i zaczął powoli rozcinać zająca. Okropność. Krew. Gdy ją tylko poczuł, dostawał zawrotów głowy. Tak miał każdy w jego rodzinie. Oprócz siostry. Ale lubił krew, ze względu na smak. Ale krew obiadu, nie wilków. Nie był wampirem. Nie był wampirem jak niektórzy...

Kornelly

- Sat! - zawołała Kornelly, gdy zobaczyła, że wilk zsuwa się na podłogę - Nic ci nie jest!?

Satushi

-Nie, czemu?- spytał Sat szczerząc zęby- Tylko podrzuciłem obiad i właśnie go przyrządzam.
Wilk zamachał ogonem i oblizał pysk.
-Jesteś super, wiesz o tym?- spytał.

Kornelly

Kornelly odetchnęła.
- Teraz tak. - odpowiedziała z uśmiechem na pysku. - Dobra... Możesz iść zaznajomić się bardziej z Cyrilem, a ja w tym czasie przyprawię nasz obiad. Jestem mistrzynią wilczej kuchni! Strzeżcie się! - wadera wprost uwielbiała żartować.^^[/b]

Satushi

Satushi wyszczerzył zęby.
-No jasne! To twój brat?- spytał zaciekawiony, patrząc na Nelly maślanym wzrokiem. I wietrząc zęby- Macie podobne uszy, mhm.- stwierdził i zamachał ogonem. Sensu w tym nie widział, ale kto wie? Ciekawość po prostu go opanowała
i basior nie wiedział, co powiedzieć, no cóż. Podszedł do młodego wilczka który siedział na dywanie i przywitał się. Nie wiedząc, jak zacząć, czekał, aż do szczenię się odezwie.

Kornelly

- Kto wie... - tu pomyślała o swoim, być może, proroczym śnie.
Wróciła do kuchni.

***

[...] Po jakiś dwudziestu minutach kuchni zaczął dobiegać aromatyczny zapaszek.
- Za pięć minut będzie wszystko gotowe. - zawołała Kornelly. - Chooodźcie!