Legowisko Naomi

Dessie

Kulka trafiła w Dessie. Hehe... Czyżby Iku się zmieniał? Był przecież skrytym, tajemniczym wilkiem. Biało-niebieska wadera zlepiła właśnie nową kulę zagłady, która poleciała w stronę wilka. Trafi?

Iku

Iku uśmiechnął się cwanie w momencie gdy biała kulka ulepiona przez Dessie leciała w jego stronę. Znów zamachał ogonem i szybko odskoczył w bok chcąc uniknąć ataku. Co jednak do końca mu nie wyszło, w powód jest taki: skoczył, leciał i czuł wiatr w sierści, skoczył do puszystego śniegu, o który się potknął i wylądował pyskiem w ziiiiimnym puchu (xd). Zdziwiony z niego się 'wydostał' i zaczął się śmiać. No tak, nie ma to jak potknąć się o śnieg. Na lodzie, to rozumiem... Ale o śnieg?!

Dessie

Dessie patrzyła rozbawiona na Iku i także zaczęła się śmiać. Spodobał jej się ten wilk. Można było z nim porozmawiać i... pobawić się. Nagle jakaś gałąź nad biało-niebieską wilczycą dziwnie zaskrzypiała, a na niczego się niespodziewającą Dessie spadła kupa śnieżnego puchu. Wilczyca wykopała się spod niego szybko i otrzepała z zimnego śniegu. Brrr...

Iku

No bo to jest tak, że w końcu nie ocenia się po okładce prawda? Haha... Ale wracając do tematu, to nie ukrywajmy... Dessie także spodobała się Iku, co zauważyć można było, lecz nie trzeba już wcześniej. Widząc jak w przeciągu pięciu sekund Des zmienia się w śniegowego bałwana (xd) ponownie zaczął się śmiać. Podszedł do niej z szerokim uśmiechem, który mógłby konkurować z bananem i usiadł na przeciwko. Uśmiechnął się sympatycznie i łapą strzepną niewielką ilość puchu z jej głowy. : D

Dessie

Dessie kończyła właśnie się otrzepywać z lodowatego śniegu, gdy poczuła jak Iku strzepuje jej z głowy biały puch. Uśmiechnęła się do niego i pomachała ogonem, by pozbyć się ostatniego śladu po śniegu. Usiadła na ziemi i z uśmiechem patrzyła na spadające płatki.

Iku

Niebo powolnie się rozjaśniało po krótkim czasie trwania nocy, cóż... krótki to on się tylko wydawał. Czas szybko leciał, a teraz o późnym czasie można było zobaczyć wschodzące słońce. Jak było widać, które najwyraźniej właśnie postanowiło przebudzać się do życia. Niestety jego ciepło słabło wraz z przychodzącą, zimną porą roku. Spojrzał kątem oka na Dessie i się uśmiechnął. Nadszedł kolejny dzień, a on dalej siedział jej na głowie. Z jednej strony czuł, że to nie wypada, a z drugiej nie miał jakiegoś pragnienia, żeby znikać.

Dessie

Dessie spojrzała na wschodzące słońce. Kolejny dzień właśnie się zaczynał. A wydawałoby się, że minęła dopiero może godzinka, od kiedy przyszedł Iku. Jak ten czas szybko leciał. Oby jednak wilk nie chciał jeszcze iść. W pewien sposób wolała, żeby został...

Iku

Wschód słońca, delikatne płatki śniegu, które rozpuszczało słońce. Czyż to nie jest przeurocze (xd)? Cóż, zależy dla kogo. Śniegowe gwiazdki wydawały się niczym małe kawałeczki lodu, które świeciły odbijanym światłem od promieni słonecznych. Tak, to był na prawdę przyjemny widok. - Ładnie, prawda? - Spytał... Nie wiedział co powiedzieć, czy w ogóle się odezwać, ale w końcu trzeba było.

brak weny >.<

Dessie

- Prawda... - powiedziała Dessie. Podeszła bliżej Iku i usiadła obok niego. Rzeczywiście... Było ładnie. Wilczyca nie wiedziała, kiedy ostatnio widziała coś ładnego. W domu, czy już tutaj? I czy to nie jest jej dom?

Iku

Iku był w głębi duszy romantykiem. Zachody słońca, pełnie księżyca, spacery. Co prawda już kwiatów i kolacji w to nie wliczał, nie chciał zapożyczać tego od ludzi. Oczywiście jak będzie trzeba to coś się wykombinuje, ale na prawdę jak będzie taka potrzeba. Jednak gorzej było u niego z wyrażaniem uczuć w jakiś inny sposób. Gdy Des usiadła obok niego przełknął cicho ślinę, jeszcze parę centymetrów i stykali by się bokami. Jednak pomimo tworzącej się guli w gardle spojrzał na nią i uśmiechnął się ... ciepło.

Dessie

Dessie odpowiedziała także uśmiechem. Dawno nie czuła się tak... miło. I było tak ładnie... Słońce było ładne, śnieg był ładny... Ogólnie było jej dobrze. Podświadomie przysunęła się do Iku. Nawet nie wiedziała, że to robi. Nigdy wcześniej nie bywała w podobnych sytuacjach.

Iku

Iku też unikał takowych sytuacji, nie czuł się w nich komfortowo. Ale trzeba przyznać, że także nie spotkał kogoś przy kim mógłby poczuć się w pewnym sensie 'bezpiecznie'. Teraz stykali się już na prawdę bokami, choć delikatnie, to się stykali. Przesunął się marę takich mini, mini, minimetrów i teraz mogli poczuć nawet temperatury swych ciał bijące z delikatną siłą (xd). Wyprostował się przez co był wyższy o 3-4 cm.

Dessie

Dessie poczuła jak Iku też się nieco przysunął. Zaczerwieniła się, chociaż bardzo chciała to ukryć. Bała się także, że wilk poczuje jak bardzo wali jej serce. Wzięła głęboki wdech... i wydech. Już się nieco uspokoiła. Jednak speszona opuściła głowę i zaczęła wpatrywać się w swoje łapy.

Iku

Jego serce w tym momencie było spokojniejsze, ale nie wyczuł szybkiego bicia serca Des. Aż takich umiejętności nie miał (xd). Za to widział niepewne zachowanie wilczycy, uśmiechnął się do siebie w myślach i widząc spuszczony wzrok wadery podniósł jedną łapę. Położył ją przed łapami samicy i po krótkim czasie oderwał, aby wrócić nią na stare miejsce. Za to przed Dessie był odcisk jego łapy . : D

Dessie

Dessie nagle ujrzała przed swoimi oczami odcisk łapy Iku. Jej ogon poruszał się powoli gdy podniosła na wilka zdziwiony wzrok. I nagle, chociaż już nieco za późno zauważyła, że jej pysk znalazł się dość blisko jego pyska. (:P)

Iku

Och ... Jaka romantic scene . Hahaha xd.

Wilk też to zauważył, znów uśmiechnął się do siebie. Nieświadomie przybliżył pysk do pyska wilczycy, przez co ich nosy się zetknęły (oO xD). Nieświadomie? A może i w sumie całkiem świadomie? Dobra, teraz tego roztrząsać nie będziemy. Uśmiechnął się, lecz teraz nie w myślach. Des mogła zauważyć ten uśmiech, a spojrzenie było ciepłe... W oczach odbijała się wilczyca...

Dessie

A wszystko przez szkołę! Romantyczność przerabiamy, więc się za dużo człowiek naczyta Mickiewicza i o! Co z nim się od razu dzieje? ;P

Dessie zaskoczył gest Iku. Jednak nie odwróciła głowy od wilka. Nie mogła. Chciała coś powiedzieć, ale nie umiała przerwać... Sama nie wiedziała co się z nią dzieje. Nigdy się tak nie czuła. Ale czy Iku czuje to samo co czuje ona?

Iku

Ojojoj ... Też to przerabiałam x.x Ale teraz ponownie mamy odrodzenie i romantyzm będzie w drugim semestrze : D

A Iku delikatnie niby to przekrzywił łeb, ponownie się uśmiechnął i niepewnie, delikatnie liznął ją po pyszczku. O nie! Co to się dzieje?! Ktoś go podmienił! Pomocy! Obcy! No dobra, dobra... Trzeba się uspokoić. No i teraz on się odezwał... Sam się zdziwił i był zaskoczony tym co zrobił, źrenice powiększyły się, a on cofnął łeb do tyłu.

Dessie

Dessie znieruchomiała gdy... Iku liznął ją po pyszczku. Nikt nigdy nie zachowywał się tak wobec niej. Przez chwilę zapomniała oddychać, więc szybko wciągnęła powietrze i spojrzała na wilka. On także wyglądał na zaskoczonego.

Iku

W myślach Iku pojawiła się jego miniaturka... Taka słodka chibi xd. Mały Iku mówił mu, żeby zachowywał się pewniej... To nie może być tak. W końcu czuł coś do Dessie, było to silne choć znali się krótko. Jednak nie chciał, żeby coś zaczęło się teraz, mięli jeszcze dużo czasu. Potrząsnął lekko łbem i oczy wróciły do normalności, znowu były przepełnione ciepłem, a sympatyczny uśmiech przywędrował na swoje miejsce, na pysku.