Villa Paradise

Paige

Otworzyła ciszej oczy. - No ... Tak. - wymamrotała w końcu. - A co, znasz mamę może?

Wasp

- Oczywiście, że tak - odpowiedział. - Choć co prawda, od dawna się nie widzieliśmy.

Paige

Zadowolona uśmiechnęła się. - Chcesz ją zobaczyć?

Wasp

- Eee, wiesz... szczerze mówiąc, nie... - odpowiedział i uśmiechnął się przepraszająco. Lubił Wardress, ale bał się, że gdy ją spotka, znów nie będzie mógł się od niej opędzić. Spytał po chwili. - A co u niej?

Paige

- Raczej OK. - uśmiechnęła się. - - Wybacz, ale jestem strasznie głodna. Czy wybierzesz się ze mną na polowanie? - zapytała wykonując popisowy ukłon.

Wasp

- I znów muszę odmówić. Po prostu mi się nie chce - odpowiedział jakby z lekkim rozbawieniem. Wrodzone lenistwo znów wygrało z kulturą. - Skoro wybierasz się na polowanie, ja już sobie pójdę.

Paige

- Nie. - powiedziała. - Skorzystam z spiżarni. Też masz na coś ochotę?

Wasp

- Spiżarnia... - powtórzył i roześmiał się. - Jakaś ty zapobiegliwa... Nie, ja grzecznie odmówię.

Paige

Uśmiechnęła się delikatnie. Zapobiegliwa? Może. Wciąż jednak dręczyło ją jedno pytanie - Wardress. Skoro ją zna, czy ... no skąd ją zna? - Znaczy że, odmówisz jedzenia, czy chcesz już iśc? - zapytała wreście.

Wasp

- Miałem na myśli jedzenie - odpowiedział i spojrzał na Paige uważnie. - Ale twoje słowa zabrzmiały jakbyś mnie wyganiała.

Paige

- Wybacz mi jeżeli tak to właśnie zabrzmiało. Nie to miałam na myśli - zresztą kogo już to interesuje? - zapytała ze śmiechem. - Zaczekaj chwilę. - dodała i zniknęła po chwili. Wróciwszy z uśmiechem na twarzy i kawałkiem mięsa zapytała, rozdzierając mięso - Naprawdę ... nie ... masz ... ochoty... nma ... cłoś.... dło.... jedzynia... - dało się słyszec tylko kawałki jej słów, gdyż mała Paige była rzeczywiście potwornie głodna.

Wasp

Roześmiał się, patrząc jak Paige opycha się mięsem. - Nie, na pewno nie mam chęci na jedzenie - odpowiedział. - Tylko uważaj żebyś się nie udławiła jedząc w takim tempie.

Paige

Przęłknęła ostatni kawałek, wciąż rozmyślając. - Ah, tak. Mogłabym Ci sprezentowac jedną rzecz? - tu zrobiła okrągłe i maślane oczka. - Umiem (i wcale nie mam zamiaru się tym chwalic) tworzyc amulety z wody dla mojej watahy. - wypięła się dumnie. - Zobaczysz? Wystarczy że najeję wody do bułaka z wody przed Villą i nie musisz się nigdzie ruszac. - dodała.

Wasp

Miał nieodpartą chęć zadać pytanie: "A co mnie to obchodzi?", ale powstrzymał się. Trzeba być miłym. - Skoro tak bardzo chcesz mi to pokazać, dobrze - odpowiedział i uśmiechnął się.

Paige

No cóż, widac było po wilku, że ma to gdzieś, ale tak strasznie jej zależało .... Dodała tylko. - Idę więc - po wodę. Ty się nie ruszaj, i ... no siedź. I przemyśl to co Ci teraz powiem : Przyjaciele, a dla mnie przyjacielem jesteś, są szczerzy - staraj się byc właśnie taki. - i odeszła szybciutko, by po chwili wrócic.

Wasp

Westchnął tylko. W jego uszach słowa Paige zabrzmiały jak oskarżycielski ton. Czy on był nieszczery? Nieee... nieszczery byłby gdyby podskoczył i uradowanym tonem oznajmił, ze już nie może się doczekać aż zobaczy te jej amulety. Machnął ogonem, owijając go wokół łap.

Paige

Kiedy wyszła na dwór, i ona westchnęła. Była, no cóż - rozpieszczona. Wasp, tak, podobał jej się, lecz nic więcej. I co w tym było najgorszego ona mu ... nie podchodziła. Czy była nie atrakcyjna? Odrzuciła te wszystkie myśli. Dobrze widziała Cadav i Trinite - skończyło się to brakiem przyjaźni, obiecawszy więc sobie, że nigdy, never x4 mu tego nie powie - po czym nabrała wody ze źródełka.

Wasp

W oczekiwaniu na Paige z nudów niczym szczeniak zaczął machać końcówką ogona, wodząc za nią wzrokiem. Jednocześnie zastanawiał się przez chwilę czy Paige wie, że podoba mu się jej matka.

Paige

Ale jej matka mu się podobała - bładziła ciągle. Widocznie cechy odziedziczyła po ojcu. Uniosła bułak i oczy ku niebu, blądząc nimi. Znajdzie kogoś innego. Ruszyła i weszła do legowiska. - Wybacz, ale się zamyśliłam. - uśmiechnęła się delikatnie, wlewając wodę do kuli i wyciągając kamień. - Gotowy?

Wasp

Oderwał wzrok od swojego ogona. Kiwnął łbem. - Już miałem pójść sprawdzić czy po drodze nic ci się nie stało - powiedział i uśmiechnął się lekko.