Wchodzisz na własną odpowiedzialność! - grota April

April

Z racji unoszącego się wokół dymu nie wyczuła zapachu przybysza. Pokręciła z politowaniem pyskiem. Co on bredzi? Może ma gorączkę? Chyba nie będzie jej tu umierał. Skrzywiła się nieco. Naprawdę sprawia wrażenie zdolnej do pogrzebania przyjaciela? Zerknęła na krew, która sączyła się przez bandaże. Coraz gorzej... Uniosła rolkę gazy i nie bacząc na protesty basiora, wzmocniła opatrunek.
- - Nie warto dla mnie umierać... - rzuciła krótką odpowiedź. Zaczęła poważnie zastanawiać się nad opcją zaciągnięcia basiora do lecznicy.

Lia

*Lia nieco się przestraszyła...zrobiła jeden krok na przód i zawahała się.Po chwili namysłu poszła pewnie przed siebie.Stanęła blisko Massacre'a i patrzyła w jego oczy...czekała aż coś powie*

Massacre

-Zostaw mnie tu.- fuknął do April.
-Nic już nie będzie takie samo... Zasłużyłem na to.- stanowczym tonem lecz ciągle chrapliwym odpowiedział.
Wkrótce zauważył Lię. Gdy podeszła dość blisko, odwrócił wzrok na nią.
-Wybacz mi... Przepraszam Cię za wszystko. Zniszczyłem naszą każdą wspólnie spędzoną chwilę. Ja...- chwilowo zastygł, lecz po chwili znów coś bełkotał.
-Ja nie mogłem sobie odpuścić April... Jestem żałosny. Przepraszam Lia, żyłaś z niegodnym Ci partnerem... Mam tylko nadzieję, że nasza córka urodzi się zdrowa i wyrośnie na piękną samicę- pomyślał przez chwile.
Spojrzał na April prosto w jej oczy.
-Wybacz. Powinnaś to wiedzieć od początku, nic nie poradzę, że to Ciebie kochałem tak prawdziwie...- popatrzył się na Lię próbując wykrztusić z siebie jakieś słowa:
-April Ci pomoże we wszystkim gdy mnie zabraknie, to dobra istota.- z jego oczu popłynęły łzy. Zrobił tyle złego by być kochanym przez tą która go odtrącała, nie chciała.

Lia

*Lia wybuchła płaczem,w tym momencie wyglądała tak żałośnie,nie wiedziała dokładnie sama jak się ma zachować...mimo tego wszystkiego nadal go kochała,nie miała zamiaru niczego zmieniać,no chyba że on by w prost powiedział do niej że jej nie kocha i poprosił by ona odeszła.To były najgorsze chwile w jej życiu gorsze od wszystkiego co przeżyła*

April

- Nie! NIE! - krzyknęła rozpaczliwie do basiora. To był jej jedyny i pierwszy przyjaciel, nie mogła pozwolić by tak skończył. W dodatku przez nią... Popędziła do rozwalonych szuflad. Większość specyfików, popękało i rozlało się, lecz odnalazła to czego szukała. Wyciągnęła małą fiolkę z czerwonym płynem. Ten plan zadziała tylko wtedy, jeżeli Massacre wykrzesza z siebie odpowiednią ilość woli życia.
- Pij! - rozkazała i niewiele myśląc wcisnęła mu buteleczkę do pyska. Niewiedziała czy pomoże, ale przecież nie będzie bezczynnie stała?

Massacre

Massacre nie widział już swymi ślepiami... jednak słyszał histeryczne słowa April i płacz Lii...
Tyle w życiu jeszcze nie zobaczył... Nawet nie zobaczy swojej córeczki, której tak bardzo chciał. Serce niemalże ustało. Czuł, że coś wlewa mu się do pyska. Nie myślał zbytnio tym...
Czy to była jego ostateczna wola? Czy to był rzeczywiście koniec wielkiego i walecznego Massacre'a ?
Gdyby mógł tylko coś z tym wszystkim zrobić... Skrzywdził Lię, zaś April go w dalszym ciągu nie chciała... Może już czas i pora...

Lia

*Lia zaczęła krzyczeć*
-proszę nie rób mi tego nie umieraj...proszę...nie zostawiaj mnie-mówiła płacząc
*Zaczęła panikować i jeszcze bardziej płakać*

April

- NIE!! Taki z Ciebie wojownik z Naggaroth? Zrób to dla swojej przyszłego potomstwa! Nie osierocaj go! - podłapała słowa Massacre, który wcześnie wspomniał coś o córce. Widziała, że powoli go tracą... Jednak tliła się w nim jeszcze iskierka życia. Trzeba było ją teraz rozpalić. Czy on naprawdę chcę zostawić wszystkich swoich bliskich? Przecież ma w sobie siłę pozwalająco przechodzić przez życie. Ma jej wystarczająco dużo. April w to wierzyła. Lia z pewnością też. A wiara czyni cuda...

Massacre

Czy Masacre mógł zadecydować o swym życiu bądź śmierci? z pewnością tak... Jednak miał na uwadze, że jego bliskie mu osoby będą cierpiały nad stratą, a przyszła córka zostanie osierocona....
Był już praktycznie w takim stanie, że widział ciemność, a w tej ciemności nie małych rozmiarów światło w kształcie prostokąta, tak jakby otwarte drzwi. Przez chwilę podążał do tejże światłości, ale zatrzymał się.
Poznał bowiem ten głos...
-No dalej... chodź do mnie!- znany głos się ozwał.
Tak to była jego zła strona...
-Nie ociągaj się, czekam na Ciebie w piekle- usłyszał złowieszczy rechot.
Myślał czy by tego nie zrobić, ale przecież nie chciał stać się złym na nowo.
-Nigdzie nie pójdę, a zwłaszcza do Ciebie! smaż się w piekle!- krzyknął.
Nagle coś w niego uderzyło. Wrócił do świata w którym leżał. Jego rana... zaraz... nie boli ani nie krwawi? nie ma po niej śladu...
Massacre zdziwił się, że jeszcze sekundy temu zdychał, a teraz czuje się... no właśnie? jak się czuł? na pewno nie normalnie.
Otworzył ślepia, a nad nim stały dwie wadery.

Lia

*Lia przez łzy spojrzała na niego i krzyknęła*
-On żyje-zawołała triumfalnie.
-Massacre jak się czujesz???-zapytała.

April

Źrenice April powiększyły się gdy, ujrzała jak Massacre otwiera oczy. Żyje? Żyje! Jednak ich nie opuszcza. Zaśmiała się radośnie. Pogratulowałaby mu, ale niewiedziała co powiedzieć. A co ją cieszyło najbardziej?! Że wyleczył się samą wiarą w uzdrowienie. Wilczyca nie miała w posiadaniu tak silnych leków. Kiedyś może go poinformuje, że "lekarstwem" był zwykły sok z porzeczki. Ale nie teraz. Jeszcze znowu by się pochorował, gdyby usłyszał o placebo. Podała mu wody w miedzianym kubku. Musiał być spragniony.

Massacre

Massacre powstał jak nawiedzony. Popatrzył krzywo na wadery.
-Emm? Kim Wy jesteście?- spytał
Szczerze? to nie pamiętał nic. Nawet jak miał na imię. Zapłacił wysoką cenę by wyzdrowieć, ale jak to zrobił? Nie wiadomo... To zostanie w nim samym.
-Gdzie ja jestem i co tu robię?- popatrzył się wkoło siebie... to musiało być dla niego dziwne przeżycie.

Lia

*Lia patrzyła na niego ze łzami w oczach*
-Massacre...to my Lia i April- powiedziała do ukochanego

April

Że co?! Amnezja? Tego April się nie spodziewała. Czuła się jakby ktoś uderzył ją obuchem w głowę. Po chwili potrząsnęła z niedowierzaniem pyskiem. I spojrzała na bandaże Massacre. Nie krwawiły... Samouzdrowienie przypłacił kosztem pamięci?
- Jesteś w moim legowisku. Uległeś nieszczęśliwemu wypadkowi - wytłumaczyła. Wolała nie wspominać, przez czyją głupotę uległ temu wypadkowi... Nie musi tego wiedzieć, prawda?

Lia

*Lii znowu z oczu zaczęły spływać łzy
-I co teraz z nim będzie-pomyślała zrozpaczona.

Massacre

-Jaka April i Lia??- popatrzył zdziwionym spojrzeniem jakby nie wiedział co tu jest grane. Bo przecież nie wiedział, prawda?
Prawdopodobnie wyjście z tego zapłakanego stanu poskutkowało utratą jego pamięci w większej części.
Faktycznie, nie zgrywał się z tym, że pozapominał wszystko.
Nasuwa się pytanie... co teraz?
-Powiecie mi co ja tu właściwie robię drogie panie?- ponownie spytał oczekując, że tym razem otrzyma swą upragnioną odpowiedź.

Lia

*Lia wybuchła znów płaczem*
-Mój boże i co teraz z nami będzie-Wykrzyknęła zrozpaczona.
-On nic nie pamięta co teraz będzie z dzieckiem i ze mną-Pomyślała.
-I naprawdę nic nie pamiętasz???-zapytała z nadzieją.

April

Nagle zdała sobie sprawę z tego jak razem z Massacre wyglądają. Ze sterczącą grzywką, przypaloną sierścią i łysiną na końcówce ogona. Basior nie prezentował się lepiej. Do tego to pomieszczenie wyglądające jak po przejściu huraganu... Musiało to przerażać i tak zdezorientowanego już Massacre.
- Spokojnie... - szepnęła uspokajająco do Lii - Na razie nam ufa. Ale jeżeli będzie próbował uciekać to wiesz co robić - dokończyła. Wprawdzie nie spodziewała się, że coś takiego się wydarzy, ale kto to wie?
- Wiem, że to wszystko zachodzi na granicę absurdu, ale musisz nam teraz uwierzyć... - zaczęła powoli. Jak one mają to wytłumaczyć?
- Mieliśmy tu drobne kłopoty. Wybuchła maszyna parowa, wskutek czego zostałeś ciężko ranny. Prawie zginąłeś, ale udało się Ciebie odratować. To tak w skrócie.
Ciekawe jak basior zareaguje na wiadomość o "drobnych " problemach związanych z jakimś wybuchem i swoją śmiercią kliniczną, hmm?

Massacre

Massacre się zaśmiał i to tak bardzo, że nie mógł się powstrzymać.
-Wybuch czego? ja ranny? ha! a to dobre! Lepszych dowcipów nie słyszałem od lat!- wymamrotał śmiejąc się jeszcze.
-Pamiętać co?- popatrzył na białą waderę.
-Z choinki się urwałaś czy o co tu chodzi?- zmierzył kolejno wzrokiem April
-A Ciebie wściekły kucharz z zapalniczką ganiał?- znów się zaśmiał
W sumie sam nie widział jak wygląda, ale cóż... Był po prostu zdezorientowany, a te obelgi sypał nie przytomnie...
-Chyba już na mnie pora, do zobaczenia Wam!- począł zmierzać ku wyjściu z tego... hmm... burdelu?

Lia

*Lia zaczeła się wydzierać*
-Nigdzie się z tąd nie ruszysz-wykrzyknęła w furii i rozpaczy.
-Musisz sobie przypomnieć kim jestem...musisz-krzyczała do niego nie przytomnie.