Legowisko Sharery

Sharera

Zamyśliłam się, przez, jakiś czas, w końcu się ocknęłam. Opuściłam trochę, rozmowy. Spojrzałam na szczeniaki, i po chwili na partnera, uśmiechnęłam się i czekałam, aż ktoś coś powie.

Taharaki

Taharaki podszedł do partnerki. Polizał ją w policzek, po czym przedstawił sobie wadery:
- Witaj skarbie. To moja przyjaciółka, Carly, Carly - to moja partnerka, Sharera. Nie wiem, czy miałyście już okazję się poznać - uśmiechał się to do Sharery, to do uskrzydlonej.

Sharera

-Chyba nie miałyśmy, okazji, ale miło mi cię poznać-powiedziałam i uśmiechnęłam się serdecznie, do wilczycy. Potem odwzajemniłam gest partnera, po czym spojrzałam mu prosto w oczy.

Taharaki

Taharaki delikatnie objął ukochaną, wciąż jednak pamiętając, by być ostrożnym. Nie chciał wszakże zgnieść pałętających się między łapami szczeniąt.
- Odpoczęłaś? - zapytał, wciąż zaniepokojony stanem wadery, która adekwatnie padała na pyszczek ze zmęczenia.

Taimi

Taimi kręciła się po legowisku Sharery, doglądając szczeniąt. Nie dość, że odnalazła brata, wróciło do niej parę wspomnień, to w dodatku została ciocią. Nie za dużo szczęścia jak na tak krótki okres czasu? Jednak nie narzekała, bardzo jej ten stan pasował.

Sharera

Spojrzałam na Taharaakiego, po chwili jednak odwróciłam wzrok.-Odpoczęłam, jestem pełna energii-powiedziałam do partnera, ale nie chciałam spojrzeć, na niego, bo by mógł się domyślić, że kłamię.

Taharaki

On i tak to wyczuł, zatem westchnął. Zrozumiał, że naciskanie nie ma sensu. Nie rozumiał, dlaczego wadera nie chce odpocząć, przecież był tu, przy niej. Obiecał, że zaopiekuje się ją oraz dziećmi, nie da nikogo skrzywdzić. Mogła przecież czuć sie przy nim bezpieczna, nie musiała się o nic martwić.

Carly

- Milo mi cie poznac, Sharero - usmiechnela sie serdecznie do partnerki Taha. Zaraz poczula sie troche glupio, ze moze przeszkadza? Wstala i skinela lbem na pozegnanie szczesliwej rodzinie. - Milo bylo znow cie zobaczyc. Do zobaczenia - rzekla z usmiechem do Taharakiego, po czym wyszla w jaskini, rozlozyla skrzydla i wzbila sie w powietrze.

z.t

Sharera

Mój wzrok utknął, przez jakiś czas w ziemi. Po chwili spojrzałam na biała wilczycę, jednak wróciłam wzrokiem na partnera, sama nie wiedziałam czemu się nie chcę położyć, wolałam wiedzieć, co się dzieje dookoła mnie i mojej rodziny.

Taharaki

Spojrzał na Carly, nieco zawiedziony faktem, że już idzie. Jednak nie zatrzymywał jej, skinął również łbem, po czym spojrzał na Sharerę.
- Jesteś pewna, że nie chcesz odpocząć? Pójdę zapolować, trzeba by zjeść coś na obiad. Co powiesz na... przepiórki? - zapytał. Ptaki wydały jej się odpowiednie, był to bowiem stosunkowo lekki posiłek, idealny dla karmiącej matki.

Sharera

-Sama już nie wiem, mi obojętnie-powiedziałam, po czym uśmiechnęłam się do wilka i spojrzałam na szczeniaki, położyłam się na ziemi i obserwowałam, każde, miejsce, każdy zakątek, pilnowałam, bezpieczeństwa.

Taimi

Spojrzała na brata. Tak, tak, był odpowiedzialny. Chciałaby kiedyś mieć tak szczęśliwą rodzinę, jaką tworzyli oni. Albo przynajmniej chciałaby kogoś poznać... Jakiś basior, młody i przystojny, mógłby spowodować, że poczuła by się jeszcze szczęśliwszą niż jest teraz. Jednak poczuła, że wykorzystała swój limit szczęścia na najbliższy czas. Przypomniała sobie Panka... Tak, basior wydawał się całkiem sympatyczny, szkoda, że tak szybko wtedy zniknął...

Taharaki

Skinął łbem, po czym pocałował ukochaną w policzek. Odwrócił się, by ruszyć do lasu przepiórek po obiad dla rodziny. Mijając siostrę, szepnął do niej:
- Pilnuj jej. - po czym posłał Taimi serdeczny uśmiech i zniknął w wyjściu.

zt.

Taimi

Młoda wadera pokiwała łebkiem, po czym podeszła bliżej Sharery. Spojrzała na nią, po czym zapytała:
- Powiesz mi coś o nim? Bo widzisz... Ja niewiele pamiętam z czasów, gdy byliśmy razem. Jest moim bratem, a jednak wcale go nie znam... - spuściła łeb.

Sharera

W pewnym momencie, wilk zniknął, spojrzałam na maluchy, po czym na białą wilczycę, uśmiechnęłam się do niej sympatycznie. Spojrzałam w stronę wyjścia i nie spuszczałam, go z oczu, pilnowałam, go jak oka w głowie, i czekałam, aż pojawi się, tam sylwetka, partnera.
Na chwilę spojrzałam na wilczycę, na moim, pyszczku pojawił się smutek.-Twój brat jest, bardzo odpowiedzialny, i można mu zaufać, pomoże w każdej sytuacji, mogła bym wymieniać, tak bez końca-odpowiedziałam, wilczycy, po czym na moim pyszczku pojawił, się lekki uśmiech.

Taimi

Taimi słuchała wadery uważnie, co jakiś czas kiwając głową ze zrozumieniem. Cóż, wszystko wskazywało na to, że wiele cech pozostało w nim od tamtych czasów... Czasów, gdy opiekował się młodszym rodzeństwem. Był już wtedy odpowiedzialny oraz troskliwy. Pomyśleć, że był niewiele starszy od niej... Sam był wtedy dzieckiem... Ale... Nigdy nie dowiedziała się, co stało się z nim, gdy został postrzelony przez ludzi tego dnia, kiedy porwano Taimi. Westchnęła cicho.

Sharera

-Coś się stało?-zapytałam lekko zaniepokojona, spojrzałam na jej pyszczek, nie wiedziałam, o co chodzi dokładnie, więc postanowiłam, czekać na odpowiedź wilczycy, te sekundy, były nie do wytrzymania.

Taharaki

Po nieco dłuższej chwili basior powraca do legowiska ukochanej, z ptakami w pysku. Położył je koło Sharery. Zaraz, zaraz, ile ich upolował? Jedna przepiórka, druga, trzecia... osiem? Osiem ptaków? No, to chyba całkiem niezły wynik. Spojrzał na siostrę, po czym zapytał:
- O czym panie rozmawiają? - kłaniając się przy tym nisko, niczym prawdziwy dżentelmen. Zaprosił wilczyce do posiłku.

Taimi

Wadera spojrzała na partnerkę brata, po czym pokazała jej na Taha, patrząc na nią wymownie, dając wyraźnie znak, że to chyba nie najlepsza pora. Po chwili zastanowienia stwierdziła jednak, że musi po prostu go zapytać, ciekawość nie dawała jej bowiem spokoju.
- Dzięki, Tahi, ale ja niedawno jadłam - uśmiechnęła się do basiora. Po chwili jednak spoważniała.
- powiedz mi... Wtedy, jak mnie porwali... co się z Tobą stało? Widziałam, że Cię postrzelili... - na tamto wspomnienie łzy same pocisnęły się jej do oczu. Widziała jak leżał w trawie, nieprzytomny...

Sharera

-Ja ci nie powiem, jak Taimi, chce niech ci powie-powiedziałam, po czym spojrzałam, na ptaki, trochę się zdziwiłam, że jest ich tak dużo, po chwili zbliżyłam pysk do jednej z przepiórek, zaczęłam jeść, jednak, po chwili spojrzałam na partnera, pokazałam pyskiem, żeby też jadł, tak samo z wilczycą, nie umiałam sama jeść, nie potrafiłam tak.