Polanka Sziny-Miejsce Shamanki Watahy

Szina

-Rozumiem. I wiem, jak Ci ciężko.-Powiedziała patrząc na niego. Usiadła. Wiatr rozwiał jej już suchą sierść, lecz nie był on za mocny.-Nie wiem, co powinnam Ci doradzic.-Powiedziała i urwała, jakby się wydawało, wpół słowa.

Master

- Byłem zbyt naiwny. Zbyt mocno zakochany. A teraz nie mam nawet gdzie iść. Zamieszkam na jakiejś polanie, jak samotnik- odezwał się w końcu. Patrzył przy tym gdzieś w punkt na niebie.

Szina

-Samotnik. Raczej do takiego nie pasujesz.-Powiedziała cicho. Spojrzała na niego. Nie było go jej żal, a raczej....
No właśnie, co raczej?

Master

- Co myślisz Szino?- zapytał, napotykając jej spojrzenie. Jego oczy z głębią zobaczyły coś, czego nie mogły odgadnąć. Z jakim to wyrazem na niego patrzyła?

Szina

-Myślę, co Cię doprowadziło do takiego stanu. Bo przecież koniec miłości nie odbiera Ci watahy czy rangi... .-Odpowiedziała wadera z zamyśleniem. Oczywiście, nie była to cała prawda. Ale jednak, nie kłamstwo... .

Master

- Chcesz wiedzieć co takiego? - zapytał cicho, spuszczając łeb.
- To może całkowicie zmienić Twoją opinię o mnie...- dodał jeszcze ciszej.

Szina

-Myślę, że nie zmienię zdania o Tobie.-Powiedziała i spojrzała na niego.-Przejdziemy się gdzieś?-Zaproponowała.

Taihen · Wysłany: Sob 11:30, 06 Mar 2010 Temat postu:

-Szino!-Krzyknął gryf wpadając do legowiska wilczycy, które z trudem znalazł.-Pamiętam, że znasz się na magii, rozmawiałaś o tym niegdyś z ojcem!-To właśnie to mu się przypomniało.-Wybacz, że tak wpadam...-Zreflektowała się i skłonił wilczycy.-...ale potrzebuję Twej pomocy! Muszę sprawdzić, czy jeden z moich podwładnych jest demonem. Jednak jeśli jest, wolę przy sobie kogoś mieć. Poszedłbym do Innej, ale ona...-Nie dokończył.

Szina · Wysłany: Sob 11:33, 06 Mar 2010 Temat postu:

-No dobrze.-Powiedziała wilczyca i podeszła do gryfa.-Skoro tak, to chodźmy, ale poczekaj.-Stwierdziła i wróciła z jakimś medalionem.-Tak na wszelki wypadek.

Taihen · Wysłany: Sob 11:36, 06 Mar 2010 Temat postu:

Gryf ucieszony skinął jej głową z wdzięcznością.-Serdecznie Ci dziękuję, Szino.-Powiedział i schylił się.-Zawiozę Cię na na mym grzbiecie.
Gdy wilczyca weszła, wzniósł się w powietrze i wrócił na teren testu.
[z/t]

Po chwili gryf wleciał z razem z szamanką na teren testu. -Mam nadzieję, że jej obecność Ci nie przeszkadza?

Master

Wstał, otrzepał się... Spojrzał w niebo, tam gdzie Szina zniknęła. Potem po prostu opuścił jej legowisko. Nie musiał akurat tutaj marnować tlenu.

Szina

Przyszła do legowiska szczęśliwa, lecz powłócząc łapami. Była padnięta, ale szczęśliwa. Udało jej się pomóc dwójce zmarłych. Po to została szamanką.
Położyła się pod drzewem, uśmiechając się i zamykając oczy.

Miyu

Miyu trochę błądziła. Nie do końca jeszcze rozpoznawała zapachy, oraz radziła sobie w tropieniu lub podążaniu za jakąś wonią. Ale w końcu, po paru próbach udało jej się dotrzeć do tego miejsca. To, że udało jej się pomóc Jabłku i wilkołakowi wpajało w nią dziwną energię, która dawała jej siłę na wiele jeszcze rzeczy. W ogóle nie była zmęczona! Przynajmniej tak jej się wydawało... Tak więc gdy weszła tylko do legowiska ostrożnie się po nim rozejrzała, jednak gdy zauważyła Szinę poczuła się pewniej. - Dobry wieczór. - Przywitała się. - Tak a propos mam na imię Miyu. - Przedstawiła się z uśmiechem, to wydarzenie na dzień dzisiejszy ją zmieniło. Jednak nie wiadomo jak to będzie później..

Samuerian

- Heeej! - Jael wpadł niczym tornado. - A ja - powiedział dumnie. - Jestem Jael. - Rozejrzał się dookoła. - Ładnie tutaj. - powiedział. Jego natomiast ostatnia przygoda napełniła taką energią, że pewnie przez następne parę nocy nie będzie spał. - I co z tą imprezką?

Szina

-Witajcie, młodzi przyjaciele.-powiedziała, uśmiechając się łagodnie. Spojrzała na nich uważnie i przesunęła się, robiąc dlań miejsce pod drzewem.-Miło mi was poznać.

Miyu

- Miło mi. - Powiedziała do niego z uśmiechem. Szczeniak wyglądał na wyjątkowo rozrywkowego i pełnego pozytywnej energii. Przyglądała się teraz z uwagą Szinie, czekała na jakąś jej reakcję. Kiedy usłyszała coś o 'imprezce' jej wzrok znów powrócił na szczeniaka. - Imprezka? Tu ma być jakaś... impreza? - Spytała, o tym to nie wiedziała.

Szina

-O tym, to Ja nic nie wiem.-powiedziała i zaśmiała się perliście. Mimo wieku, jej głos nie stracił brzmienia. Zwłaszcza, gdy się śmiała.
-Powiedzcie mi, jak trafiliście w tamto miejsce?-zapytała ciekawa.

Miyu

- Otóż ja... byłam do niego ciągnięta tymi śpiewami szczerze mówiąc. Im byłam bliżej, tym one były głośniejsze, a ciekawość jeszcze bardziej pchała mnie do przodu. No i tak własnie tam trafiłam, i dalszą część historii znamy. - Odpowiedziała z uśmiechem na pytanie. Usiadła i owinęła łapy ogonem, który był już normalny. Szkoda, tamten jej się spodobał. Mogłaby taki mieć ^^.

Szina

-Ach tak. Faktycznie, nie było Cie na początku.-Powiedziała uśmiechając się do niej. Nie wiedziała, o czym rozmawiać. Nie była w tym dobra.

Samuerian

- Ja tam po prostu byłem na spacerze. - powiedział Jael szczerze. - A że często trafiam w dziwne miejsca, to co w tym niezwykłego, że trafiłem na grób jabłka ze śpiewająco-tańczącymi szkieletami. - Młody spojrzał na starsze wilczyce i uśmiechnął się szeroko.