Villa Paradise

Visse

Spojrzał na nią poważnie, bo tak też przyjmował sprawę szczeniaków - Nie jestem taki jak on. Chciałbym mieć szczeniaki, ale myślę że to jeszcze za wcześnie. Ale jeśli byś tego chciała, mogę przystać na twoją prośbę. - powiedział. Chciał dla niej jak najlepiej.

Paige

-Tak, jasne. Też uważam, że warto jeszcze zaczekać. - uśmiechnęła się pod nosem. Podniosła się nagle, wchodząc do czegoś, co nazywała kuchnią. Westchnęła, widząc syf. Wyciągnęła Visse kawałek mięsa i żelki, kładąc je na brązowej korze drzewa. -Proszę. Chyba mało jadłeś - zawróciła do kuchni i wyjęła szklaną kulę, wypełnioną wodą. Postawiła ją przed sobą. Podniosła swoje oczy na Visse i wyszeptała. - Pokażę Ci coś. Gotowy?

Visse

Przyjżał się przedmiotom, zgromadzonych przez Paige. - Tak, proszę. Zacznij. - uśmiechnął się wyczekująco.

Paige

Podniosła kamyk z ziemi i włożyła Go do wody. Szeptała coś typu "A shagi ksutyh heiti". Przycupnęła obok. Kamień zaczął się unosić, i objęty falami wody - błyszczeć. Kiedy wszystko opadło, w powietrzu wisiał kamień. A właściwie już wiosior - amulet. Nie wyglądał jak ten od Carly - na jego widać było dwa gołębie, trzymające serce. Wszystko to iskrzyło się na niebiesko, a w środku serca widoczna była woda. Podała GO Visse. - Taki drobny podarunek

Visse

- Dziękuję... jest cudowny. - powiedział przypatrując się jej dziełu. Liznął ją w pysk, żeby podziękować.

Paige

-Muszę zapytać Wardress, czy w tym wieku przejawiała podobne zdolności. ] - uśmiechnęła się pod nosem. - Może wybierzemy się gdzieś, jako świeżo upieczona para? W mym legowisku jest mało miejsca, ograniczenie fizyczne i tak dalej. - wywróciła oczami, po chwili jednak spojrzała na Visse. - Kocham Cię. - także liznęła Go po pyszczku.

Visse

- Ja też Cię kocham. I to nawet bardzo. Bardzo. Bardzo. Bardzo. Bardzo. - wyszeptał jej, liżąc czule za uchem. - Jasne, możemy gdzieś iść. Gdzie chcesz? - zapytał.

Paige

-Pf. Ja mocniej. - na jej pyszczku pojawił się foch. - Może morze? To tam się poznaliśmy. Dobre, stare i piękne morze. - westchnęła z uśmiechem.

Visse

- Jasne, czemu by nie. Panie przodem. - gestem łapy wskazał jej, że ma iść pierwsza. Uśmiechnął się serdecznie.

Paige

-Uch! Co to, to nie! - pociągnęła Go za sobą tak, by równo przeszli przez próg. Cmoknęła Go z serdecznością.
>Odpiszę w morzu

Gość · Wysłany: Nie 20:06, 14 Mar 2010 Temat postu:

Zpukała, nie chćało jej sie czekać więc weszła, rozglądając sie, i myśląc czy dobrze trafiła.

_________

Wybiegłam.

Visse

Przyszedł, rozejrzał się. Cóż, długo go nie było. Westchnął przeciągle, wiedząc że mógł ją tym zranić. Wszedł w głąb legowiska usadawiając się gdzieś w ciemniejszym miejscu, oczekując jego partnerki. Był zły na siebie, że kazał jej tyle czekać. Sumienie gryzło go na każdym kroku, ale nigdy nie chciał dla niej źle. Usiadł w skupieniu wysłuchując szumu wiatru i ewentualnych kroków do 'villi'.

Paige

Owe kroki wreszcie można było usłyszeć. Skradały się do jaskini, uderzając miękkimi opuszkami. Smukła postać niosła wielgachną sarnę do legowiska. Uniosła swoje oczy znad grzywki, i wydała radosny odgłos. - Viss! - skoczyła na niego, tuląc się w błękitną, długą sierść.

Visse

- Pai! - odkrzyknął wesoło, lustrując ją od stóp do łap, a pod jej ciężarem po prostu przetoczył się na ziemię. - Miło Cię znów widzieć. - powiedział liżąc ją po pysku. - Przepraszam szczerze za moją nieobecność, Paige. - rzekłszy to wstał i skulił uszy. Ugiął się nisko na łapach, ukłonił się. Oddał szacunek, na jaki zasługiwała.

Paige

-Przytyłam? - podrapała się po głowie. -Przestań, na pewne rzeczy nie mamy wpływu. - uśmiechnęła się. -Następnym razem dawaj znać - dodała, ale na tyle grzecznie, i z takim uśmiechem, że pewnie sens tych wyrazów nie był jakoś bardzo znaczący. Przytuliła się. - Tęskniłam!

Visse

Przewrócił tylko oczami, wyraźnie zadowolony, ze niczego nie zaprzepaścił. Podszedł do niej i przytulił się mocno, mocno. :3
- Ja też tęskniłem, ale bardziej. - zagruchał jej słodziutko do uszka, machając ogonem jak najweselszy piesek na świecie.

Paige

Zaśmiała się cichutko. Podniosła łebek, wstała i podała mu sarnę. Sama ułożyła się obok niego, oddychając ciężko. -[i]Jedz. Ja odpocznę.[i/] - szepnęła.

Visse

- Wszystko w porządku? - zapytał z troską w głosie, widząc jak ciężko zaczęła oddychać. Przeraził się nieco, ale nie dawał tego po sobie poznać, bo nie chciał jej martwić. Nie zaczynał jeść, póki nie dostanie odpowiedzi.

Paige

Nie odpowiedziała. Ułożyła się miękko na podłodze. Przewróciła się na boczek. Widać było rysy pazurów na jej brzuchu. -Polowałam. Wilczysko ogromne wyskoczyło, kłócąc się o zwierzynę. Wygrałam, ale takim kosztem.

Visse

- Kochanie.. - jęknął przerażony widząc zadrapania na jej brzuchu. - Może powinniśmy udać się do lecznicy? - zasugerował siadając obok niej. Martwił się. Teraz to było widać. - Kto Ci to zrobił? Jak temu wilkowi na imię? - zapytał nieco zezłoszczony. Jakim prawem ktoś dotknął jego Paig? Kto ją skrzywdził? Złość po prostu z niego kipiała. Chciał się temu komuś odpłacić w należysty sposób.