Jaskinia Sherry

Sherry

Na małym występie skalnym znajduje się jaskinia. Wejście osłonięte jest jakimś kolczastym krzakiem. W środku znajduje się skórzana czerwona kanapa, drewniany stolik. Wszędzie poukładane są stosy książek, w niektórych miejscach stosy zawaliły się. Dużo tu też zapisanych kartek i długopisów.

Idalia

Nieduża, smukła wilczyca włóczyła się po okolicy, kontynuując swoją kilkudniową już włóczęgę po krainie. Jak zwykle, kiedy psychicznie nie czułą się najlepiej, udawała się w wędrówkę po nieznanych terenach. Nawet nie wyczuła, że wkroczyła na cudze terytorium. Przystanęła dopiero, kiedy zobaczyła ogrodzenie przy wejściu do jaskini.

Sherry

Sherry próbowała uporządkować stosy papierzysk i ksiązek. Niestety, niezbyt jej się to uawało. Wyczuła czyjąś obecność. Zdzwiło ją to, nikt sie tu nigdy nie zapuszczał. Wyjrzała i zobaczyła wilczyce. Usmiechnęła się.
- Witam. Mogę w czymś pomóc? Wejdziesz?

Idalia

Białą wadera wyglądała na pokojowo nastawioną, więc Idalia uśmiechnęła się do niej przyjaźnie.
- Nie wiem, czy nie będę przeszkadzać - odpowiedziała i rozejrzała się po okolicy. Wróciła wzrokiem na wilczycę i dodała. - Jestem Idalia.

Sherry

Otowrzyła szerzej drzwi i zrobiła przejście.
- Sherry. Ależ skąd. - schowała za plecami ścierkę do kurzu. - Wclae nie przeszkadzasz. Żadko miewam gości. - Raczej nigdy. - dodała w myśli.

Idalia

- Jeśli tak, to chętnie odwiedzę twoje progi - odpowiedziała i przyjrzała się Sherry z uwagą. Tak już miała, że każdego, kogo spotykała po raz pierwszy musiała dokładnie obejrzeć. Zupełnie jakby chciała nadrobić te wszystkie chwile, kiedy nie mogła polegać na wzroku.

Sherry

Przesunęła się. Przyzwyczaiła się, że wilki przyglądały się jej. Obdarzyła wilczyce jeszcze rzerszym uśmiechem.
- Może się czegoś napijesz? - obrzuciła wzrokiem pokój. Muszę to w końcu posprzątać. - pomyslała z naganą - Ale ze mnie bałaganiara. - Przepraszam za ten bałagan, ale jakoś nie potrafie utrzymać papeorów, aby nie latały. - Co ja plotę?!

Idalia

Zaśmiała się.
- Nie dziwię się, masz tego naprawdę dużo - powiedziała omiatając pomieszczenie krótkim spojrzeniem. Czyżby trafiła jej się do rozmowy wilczyca, która była fanką literatury? Bardzo rzadkie.

Sherry

- Powinnam to wszystko spalić i wyrzucić, ale wiąże się z tym tyle wspomineń. - chwyciła stos papierów i zaczęła układać równo kartki na półce. W tym momencie z piramidy ksiązek spadł tom "Inne Anioły".

Idalia

- Wspomnienia... - mruknęła pod nosem i uśmiechnęła się lekko. Sherry chciała zatrzymać wspomnienia, a Idalia robiła wszystko, by się od nich uwolnić.

Sherry

Sherry zamknęła drzwi. Westchnęła, gdy światło z lampki padło na jej wisiorek, a ono zagrało w krysztale. Wspomniena były jedynym czym jej pozostoało po opiekunach. Ale to było kiedyś.
- Siadaj. - wskazała kanapę. - Napijesz się czegoś? - przełknęła łzy i wysiliła się na uśmiech, szczery usmiech.

Idalia

- Twoje legowisko jest urządzone w bardzo... ludzkim stylu - powiedziała, nie ukrywając zaintrygowania tym faktem. Czasem zdarzało jej się zobaczyć u kogoś jakiś stół czy półkę, ale kanapy jeszcze nigdy nie dane jej było ujrzeć. Weszła na mebel nieco niepewnie.

Sherry

Uśmiechnęła się ostrożnie.
- No cóż, może i jest to bardzo... lidzkie, ale przynajmniej wygodne. - usiadła - Przez jakiś czas próbowałam pisać na podłodze, ale nie było to zbyt wygodne. - zaczęła bawić się wisiorkiem. Stary nawyk.