Kącik Waspa

Wasp · Wysłany: Wto 17:34, 09 Mar 2010 Temat postu:

Zauważywszy, że Carly się zbudziła, uśmiechnął się szeroko. - Dobrze Ci się spało? - zapytał, choć lepiej w tym przypadku chyba lepiej by zabrzmiało słowo "drzemka".

Carly · Wysłany: Czw 18:42, 11 Mar 2010 Temat postu:

- Bardzo dobrze! - uśmiechnęłam się, pyskiem ocierając się o pysk Waspa.
Machałam jak zwykle energicznie ogonem, pozostając w świetnym humrze. Drzemka zrobiła dla mnie bardzo dobrze.

Wasp · Wysłany: Pon 18:00, 15 Mar 2010 Temat postu:

- To wspaniale - powiedział i uśmiechnął się szeroko. Podniósł się do pozycji siedzącej i spojrzał na wyjście z legowiska. Może by tak wybrać się na jakiś spacer? Ile można wylegiwać się w norze...

Ariana

Weszła powolnym krokiem do nory Waspa. W pysku miała dwa okazałe zające.Położyła je rodzicom , usiadła i szepnęła. -Cześć, mamo cześć tato - i spojrzała na rodziców. Mimo juz była wiecznym dzieckiem, pragnęla być dorosłym. Podrapała się za uchem i polizała pod ogonem miejsce w którym miała pierwszą cieczkę.Nie lubiła tego ale musiała. Położyła się miękko i oczekując na Amiję zasnęła.

Amija

Wilczyca wolnym truchtem przemierzała tereny Samotników. Po krótkiej chwili przybyła do nory Waspa. - Witajcie. - zwróciła się do rodziny i uśmiechnęła lekko. Usiadła w kącie niedaleko Ariany i owinęła się puszystym ogonem. Było jej trochę zimno mimo tego, że była wiosna.

Wasp

Ariana, co Ty wyprawiasz?! Jesteś WIECZNYM DZIECIAKIEM, a Wieczne Dzieciaki NIE DORASTAJĄ.

W wejściu do nory stanął czarny wilk o gęstej, puszystej sierści. Coraz rzadziej bywał w swoim legowisku, nie sądził, że kogoś tu zastanie. Spojrzał na Arianę i Amiję. - Coś się stało? - spytał.

Ariana

Ariana spojrzała na tatę i odpowiedziala -nic się nie stało tatusiu - pisnęła cicho mala Ariana. Spojrzała na siostrę wzrokiem zachęcającym do rozmowy. Lecz znudzona usiadła w kącie i spojrzała na siostrę. po chwili znudzona popatrzyła na sufit jakby ją zaciekawił.

Amija

Spojrzała na Waspa i uśmiechnęła się do niego. Dawno nie widziała się z rodziną. - Hmm, tooo co u ciebie słychać ? - spytała z lekką niepewnością (?). Teraz, gdy się spotkali nie wie co powiedzieć. Zmieniła się. Taak i to bardzo. Dawniej była wesołą i odważną wilczycą, chętną do różnych zwariowanych rzeczy, a teraz ? Stała się cichą myszką. Jednak napewno coś w niej pozostało z dawnej Amiji, miała taką nadzieję.

Ariana

Spojrzała na siostrę z zaciekawieniem. Bardzo ją kochała i szanowała. Pragnęła być jak ona, chodź nią nie będzie. Cicho pisnęła i podeszła do Amiji.
-Siostrzyczko moja gdzie jest nasza mamusia- i spojrzała smutnie w oczy Amiji, ukazując wielki smutek, a wręcz załamaniem brakiem matki.

Carly

Wilczyca o szczupłym, giętkim ciele, weszła do jaskini swego partnera. Miała przymknięte oczy, wzrok wpatrujący się w glebę. Spiczaste uszy poruszały się co jakiś czas, ogon falował i przecinał powietrze. Uszy stanęły nagle, wzrok uniósł się. Carly ujrzała swoje córki.
- Witaj Ami - uśmiechnęła się delikatnie do dorosłej córki.
Pochyliła łeb, położyła się. Ułożyła łeb przed małą wilczycą.
- Cześć Mała - polizała ją po pyszczku.
Uniosła łeb, przyjrzała się swoim dzieciom. Jej uśmiech się poszerzył.
- Urosłyście, zmieniłyście się. Przepraszam, że mnie nie było - rzekła.

Ariana

Nie mogła uwierzyć mama wrociła. z radością odwzajemnila pocałunek i okręcila sie wobec swojego ogonka ścigając go w ten sposób radość. Kiedy skończyła popisywanie podeszla i wtuliła sie do mamy cichutko szlochając --mamusiu dobrze ze wróciłaś nie odchodź od nas proszę , ja sie boje zaszlochała trzęsąc się.

Carly

Zaśmiała się cicho i serdecznie, patrząc na małą Ari.
- Mała, ja nigdzie nie odeszłam. Zawsze jestem z wami, myślami, sercem. Zmysły czasem mylą, gdy sądzą, że nas nie ma. Jesteśmy, na zawsze - otuliła Arianę pyskiem.
Zawsze tak powtarzała jej Airin. Więc gdy odeszła, ona wciąż była z nią.

Wasp

Po dłuuuugiej nieobecności Wasp postanowił zajrzeć wreszcie do tej starej nory. A nuż spotka tu Carly albo któreś z dzieciaków? Tak dawno ich nie widział! Kiedy jego kudłaty łeb zajrzał wewnątrz legowiska, zaskoczony Wasp machnął puchatym ogonem. A cóż to za zbiorowisko?

Carly

Gdy tylko nos zwietrzył obecność Wasp'a, Carly podskoczyła jak świerszcz. Odwróciła się, by upewnić się, czy jej nos nie popełnił pomyłki. Nie, to był W a s p. W tej chwili wszystkie jej zbiorniki optymizmu, radości i wigoru wystrzeliły ponad miarę. Wystrzelona jak z procy, długim susem skoczyła na partnera, jak niegdyś, z wesołym piskiem.
- Waaaasp~! - zapiszczała.
Stanęła nad nim, wtuliła pysk w jego długie futro. Tak jej tego brakowało... Machała ogonem energicznie, przecinała powietrze, świszczącym ogonem. Nie mogłaby opisać swojego szczęścia.

Visse

Wędrował po krainie samotników, aż w końcu tutaj dodarł zwodzony zapachem swojej siostry. Wsadził nos do legowiska, uszy wyłapy nawet najcichsze szmery. A w tym miejscu było dość dużo wilków. Przez chwilę zastanowił się, czy nie będzie przeszkadzać. Jednak co mu szkodziło? Wszedł do legowiska, uśmiechnął się. - Witam. - przywitał się z Waspem, partnerem jego siostry, którego dotychczas nie znał. - Jestem Visse. - przy okazji przedstawił się. - A brata to nie uściskasz? - zwrócił się do Carly, wystawiając jej język. Uwielbiał się z nią droczyć.

Wasp

- Carlyś! - roześmiał się, gdy rozpędzona wilczyca zwaliła go z łap. Wreszcie ja zobaczył. Tyle czasu minęło od ich ostatniego spotkania, że Wasp już nawet dokładnie nie pamiętał kiedy i gdzie ono miało miejsce. Spojrzał na przybyłego wilka i skinął mu łbem na powitanie. Ach, tak. Rzeczywiście, Carly wspominała mu o swoim bracie. - Wasp - przedstawił się krótko.

Carly

Carly roześmiana jak dawniej uśmiechnęła się zadziornie do brata.
- Nie pozwolisz siostruni ucieszyć się z powrotu partnera? - zachichotała.
Machnęła długim ogonem, poruszyła spiczastymi uszami. Jak miło. Zlot rodzinki!
- Visse, co z Paii? - zapytała.

Visse

- Chyba niedługo urodzi. - powiedział drapiąc się jedną łapą po głowie zakłopotany. Tylko ona interesowała się jego partnerką i nim. - Jest dobrze, nie musisz się martwić. Jak się urodzą będziesz pierwszą osobą, którą o tym poinformujemy, Car. - dodał siadając w kącie. Przypatrywał się małej Arianie, potem Amiji. Westchnął. Wiedział, ile pracy jeszcze go czeka.

// sry, burza była i musiałam zejść z kompa. -.- //

Carly

- Nie przejmuj się, wszystko będzie miodzio - machnęła ogonem, pocieszając brata.
Spojrzała na Wasp'a i westchnęła głęboko. A jakby ona, lub Wasp zareagowali w takiej sytuacji? Chyba się nie dowie. Usiadła, poruszyła uchem do dołu i do góry. Uśmiechnęła się do Vis'a.

Visse

- Carly, ale ja sobie nie poradzę.. - szepnął zmartwiony. - Wyobrażasz sobie mnie w roli ojca? Bo ja nie. Ahhhh.. - westchnął szukając jakiegoś punktu, na którym mógłby uwiesić wzrok na trochę dłużej. - W co ja się wpakowałem. - pomyślał.