Legowisko Beherita

Beherit

//Omm, szybko urodziłaś... Myślałam, że Behcio przyjmie poród **

Behcio przyjrzał się szczeniakom. Jego uwagę najbardziej przykuł skrzydlaty szczeniak - Athes. Złapał go i położył przed sobą. Uśmiechnął się lekko. Pierwszy raz, od wielu tygodni, widział skrzydlate i małe coś.
- Cześć, mały. Teraz to ja jestem Twoim tatą - zaśmiał się cicho.

Dermanotta

Demi delikatnie przyciągnęła do siebie pozostałą dwójkę.
-I jak Behciu?-spytała osłabiona, głaszcząc Beherita po grzywie.-Athesik to mały ty.

Beherit

Behcio nadal się uśmiechał.
- Tak ja... Jednak gdybym nadal był w swoim królestwie, Sheta i Silentia już by nie żyli - podniósł jednak łeb i spojrzał na partnerkę. Podszedł do niej, wciąż trzymając szczeniaka.
- Kochanie coś Ci jest? - spytał się.

Dermanotta

-Nie, nic. Po prostu trochę mi słabo po porodzie.-powiedziała i cmoknęła go w policzek, nadal z tym słabym uśmiechem. Pogładziła go po grzywie.

Beherit

Beherit poprawił grzywkę i lekko machnął skrzydłami, aby świeże powietrze dotarło do szczeniąt.
- Demi, ależ widzę, że coś Ci jest. Nawet osłabienie to nie jest "nic takiego". Gdybyś poczuła się jeszcze gorzej to powiedz - w końcu Twój Behcio zdaje na Pomocnika - uśmiechnął się i teraz to on potarmosił jej grzywkę.

Dermanotta

-Dobrze.-powiedziała i westchnęła.-No cóż... Teraz czas na opieke nad dziećmi, co?-powiedziała i znowu dała mu buziaka.-Ty zajmij się Athesem, a ja Silentią i Shetą, co ?

Sheta

Sheta spojrzał na nową jak sie domyślił po chwili mame.
- To ty jesteś moją mamą? - spytał spokojnie. Ziewnął i położył główke na łapkach.

Dermanotta

Uj, coś szybko nauczyły się mówić :o

Dermanotta pogłaskała Shete po czuprynce.
-Tak, to ja. A to twój tata.-powiedziała, pokazując na Beherita. Ciekawe, czy on też czuje się tak słabo.

Sheta

Sheta spojrzał na swojego "tate". Uśmiechnął sie ale nie wstawał.
- Dziwnie sie czuje...widze niewyraźnie, spać mi sie chce i jestem głodny... Czy to normalne? - spytał lekko podnosząc główke lecz spowrotem jego łepek opadl na łapki.

Dermanotta

-Po prostu chcę ci się spać. Więc zaśnij.-powiedziała cicho do Shety, głaszcząc go po grzbiecie. Oby nie był taki jak ten Retes Viki. Oby jej nie zostawił.

Sheta

Młody potrząsnał lekko łebkiem.
- Niee...nie umiem zasnąć chociaz jestem zmęczony to jest silniejsze odemnie mamo - powiedział i położył znów główke na małych łapkach.

Athes

Przeciągnął się. Bylo cholernie nudno.
Spojrzał na matkę. Potem na ojca. Potem na brata, bo przypuszczał, że brązowa kulka, która chce spać, to brat. Ten ostatni wydał mu się najbardziej interesujący.
Fuck. Był głodny.
Spojrzał spode łba ma matkę. Czy ona na prawdę jeszcze się nie domyśliła...?

Dermanotta

-Nie wiem czemu, Sheto. Może spróbuj zamknąć oczy i oprzeć główkę o mnie i wtedy ci się uda.-powiedziała, nie wiedząc co robić. Chyba nie była gotowa na rolę matki.

Athes

Westchnął ciężko i z miną głoszącą 'facepalm!' podszedł do matki.
Pacnął ją łapą w bok. Czy ona na prawdę nigdy nie wpadnie na to, że o może być głodny?!

Dermanotta

Demi spojrzała na Athesa.
-A ty nie jesteś zmęczony?-spytała, gładząc go po karku.-Athes, może się prześpisz? Albo coś zjesz?

Athes

Hmm, Athes. Przynajmniej imię nadali mu właściwe.
W tym momencie poczuł się w pełni Athesem.
Słowa formowały się niezdarnie, język plątał, ale w końcu udało mu się wypowiedzieć swoje pierwsze w życiu słowa.
- Głodny jestem... - Usłyszał świat. Cóż, jeśli spodziewali się czegoś w stylu "Mamo!", to chyba srogo się zawiedli.
Uniósł brodę do góry i wyprostował plecy.

Dermanotta

Demi uśmiechnęła się jeszcze bardziej i pogładziła go po głowie.
-Beherit, patrz jakie mamy zdolne dzieci! Takie małe, a już umieją mówić!-powiedziała dumna. Wpatrywała się w Athesa.-Proszę, jedz.

Beherit

Bhecio uśmiechnął się lekko. Martwiło go tylko to, że Silentia w ogóle się nie ruszała. Nic, zero. Spojrzał więc na na synów.
- Tak, ha ha. Szybko... A właśnie - potarł łapę o łapę.
- Wasz tatuś jest teraz Pomocnikiem Lekarzy... No i partner... - mrugnął do Demi.

Dermanotta

-Beherit, to wspaniale!-powiedziała i cmoknęła go w policzek. Spojrzała na dzieci.-Może w przyszłości jedno z was także postanowi zostać Pomocnikiem Lekarza?

Beherit

Beherit spojrzałna dzieci i partnerkę. Żadne z nich się nie odzywało. Wstał więc i spokojnym krokiem wyszedł z Legowiska. Ma ważniejsze sprawy na głowie. Gala Nagród...