Mroczna grota

Arya.

Patrzyła na wyczyny wilka - Więc co Cię odmieniło? - zapytała z ciekawością patrząc w jego oczy. Posunęła się odrobinę, by zmieścił się na niewielkim futrze.

Ozon

Wciąż leżąc łapami do góry spojrzał na Aryię co musiało wyglądać śmiesznie i powiedział - Przestałem zadręczać się przeszłością i wszedłem między wilki.

Arya.

- Aha - rzekła krótko patrząc na Ozona - Ja nie zamierzam się zmienić - dodała bardziej ciepłym głosem. Aryi podobało się to kim jest i jak patrzy na świat.

Ozon

Pokiwał głową z filozoficznym wyrazem - W każdym razie mam nadzieje że czasem dla mojej egoistycznej przyjemności się zaśmiejesz. - powiedział.

Arya.

Westchnęła, po czym delikatnie się uśmiechnęła - Jeśli sobie na to zasłużysz - powiedziała udając rozmarzoną. Wciąż spoglądała na wilka swymi fioletowymi oczyma.

Ozon

Zrobił zadowoloną minę jakby był szczeniakiem. Powiedział spoglądając na nią - Dobra. To tylko powiedz jak mogę sobie zasłużyć na twój śmiech natychmiast to zrobię. - powiedział.

Arya.

- Aż tak ci na tym zależy? - zapytała delikatnie się uśmiechając. Pochyliła się nad nim. Po chwili jej pyszczek był przy jego uchu - Myślę, że ty najlepiej wiesz co robić - wyszeptała.

Ozon

Uśmiechnął się figlarnie. - Pewnie że tak, śmiech to zdrowie a twoje no cóż... ostatnio wpadłaś do zimnego morza rożne mogą być konsekwencje.
Przeturlał się na brzuch i odszepnął jej w ten sam sposób - Myślę że na razie po prosu tu z tobą posiedzę . Mam nadzieje bowiem że mam na ciebie dobry wpływ.

Arya.

Postąpiła tak samo jak on. Przyłożyła swój pysk do jego ucha - Też tak sądzę - wyszeptała, po czym położyła się na futrze. Wciąż delikatnie się uśmiechając spoglądała na niego.

Ozon

Zaśmiał się i znowu wywinął koziołka. - No to się tu trochę koło ciebie pokręcę. Dopóki mnie nie wywalisz i nie każesz nie pokazywać się na oczy.

Arya.

Podeszła do niego - Mniemam, iż coś takiego raczej nie nastąpi - rzekła delikatnie uśmiechnięta. Widać było, że Ozon szczególnie na nią działał. Przy nim nie czuła się jak zwykła Arya, lecz jak ktoś inny - lepszy.

Ozon

- Tym lepiej. - powiedział, uśmiechnął się lekko i szturchnął ją równie lekko.Spoważniał na chwilkę ale wciąż z uśmiechem powiedział : - Wiesz co? Cokolwiek o tym myślisz lubię cię.

Arya.

Popatrzyła na niego z poważnym wyrazem na pysku - Wiesz, cokolwiek o tym myślisz, ja ciebie również - rzekła delikatnie uśmiechnięta. Szturchnęła go trochę mocniej niż on ją, po czym oboje upadli się na futro.

Ozon

Zachichotał odpowiedział jej szturchnięciem i powiedział patrząc na wilczycę
- No cóż ja mogę na to. Ja się ciesze.

Arya.

- Miło - odrzekła krótko. - Jeszcze nie spędziłam z nikim tak dużo czasu jak z tobą - powiedziała patrząc na wilka. Postanowiła kontynuować jego zaczepne zachowanie, więc szturchnęła go w bok delikatnie się przy tym uśmiechając.

Ozon

- Nie przesadzaj. Tylko cię wyłowiłem z morza. - powiedział w ramach żartu i zawył z bólu gdy go szturchnęła udając że go to zabolało.

Arya.

Usłyszała zawycie wilka - Zrobiłam coś nie tak? - zapytała udając przestraszoną. - Boli cię coś? - pytała dalej wiedząc, iż Ozon sobie po prostu żartuje. Na pysku wymalował jej się idealny wyraz istoty, która się czegoś boi.

Ozon

Na pysku wykwitł mu uśmiech i szturchnął ją znowu
- No co ty.Boisz się o mnie? - zażartował. - Nic mnie nie boli.

Arya.

- Tak boję się! - powiedziała utrzymując jeszcze przez chwilę na swoim pysku minę przestraszonej istoty. - Pewnie, że się nie boję - rzekła po chwili cicho się śmiejąc, po czym znów go szturchnęła. Na jej twarzy wciąż wymalowany był uśmiech.

Ozon

Zaśmiał się i pod wpływem jej szturchnięcia wylądował na plecach na niedźwiedziej skórze. - No widzisz. To może powinienem się rzucić z falochronu do morza?