Mroczna grota

Arya.

Zaśmiała się cicho - Żebym się o ciebie zaczęła martwić? - dokończyła swoimi słowami jego pytanie. Spojrzała na niego, po czym westchnęła. Było jej przy nim dobrze.

Ozon

- Trochę ci nie zaszkodzi. - powiedział. - Natomiast ja gdybym miał futro innego koloru widać by było że ze stresu osiwiałem.

Arya.

Spojrzała na niego lekko zdziwiona, jednak nie było tego widać. Ona była świetną aktorką, potrafiła doskonale ukrywać swoje uczucia - Więc troszkę się o mnie martwisz? - zapytała, jednak brzmiało to jak stwierdzenie.

Ozon

- No zmartwiłem się jak mi wpadłaś do morza. Nie jestem zabijaką i nie lubię mieć kogoś na sumieniu. A jakbym za tobą nie skoczył to pewnie by tak było. - powiedział skromnie i wzruszył tylko barkami.

Arya.

Popatrzyła na niego i posłała mu ciepły uśmiech. Delikatnie się do niego przytuliła po przyjacielsku - Cenię sobie twój wyczyn - wyszeptała jedynie. Ona nie narażałaby swojego życia, ratując kogoś, kogo znała zaledwie kilka minut.

Ozon

- Już ci mówiłem nic takiego Jakoś nie mógłbym patrzeć z tego falochronu jak się topisz. - powiedział uśmiechnął się ale przeszedł go aż dreszcz na wspomnienie tych chwil.

Arya.

- Ależ ty jesteś skromny - stwierdziła patrząc na niego z uśmiechem na pysku. Chcąc zmienić temat zapytała - Nie jesteś głodny?

Ozon

Wzruszył barkami na komentarz o jego skromności, odpowiedział zaś na jej pytanie z uśmiechem- Trochę,a co masz zapasy?

Arya.

- Oczywiście - powiedziała, po czym zniknęła gdzieś w głębi swojej groty. Poszła do spiżarni, która była jej ulubionym miejscem. Arya kochała gotować, tworzyć ze zwykłych składników, niezwykłe potrawy. Po chwili wyłoniła się niosąc w łapie deskę z kory drzewa, na której znajdowały dwa duże drinki i dwa ogromne kawałki niedźwiedziego mięsa.

Ozon

- Chcesz mnie upić? - zaśmiał się. - Ważne że chcesz mnie nakarmić. Dzięki. Ale z tymi drnkami to ostrzegam cię że mam mocną głowę.

Arya.

- Jeden drink nie zaszkodzi. Trzeba wznieść toast za bohatera, który mnie uratował - rzekła. Była pewna, że Ozon zaraz będzie się tłumaczył, iż nic takiego nie zrobił itp, więc wzięła drinka do łapy, przystawiła mu do pyska i tym gestem, zmusiła do wypicia. Delikatnie się uśmiechnęła patrząc mu w oczy.

Ozon

Zaskoczyła go ale nie protestował. Wypił do dna po czym zamrugał ślepiami i potrzepał głową. - Dobra dobra ale bez bohaterów proszę.To była dla mnie przyjemność. Z lekkim stresikiem co prawda.

Arya.

- Zaraz wracam - rzekła, po czym znów zniknęła gdzieś w głębi swojej groty. Po chwili ukazała się z całą buteleczką czerwonego wina i kieliszkami. Uśmiechnęła się delikatnie - Smacznego - powiedziała i zabrała się do jedzenia mięsa. Po chwili nalała wina do kieliszków.

Ozon

Patrzył na to z uśmiechem. - nawzajem. - powiedział i zabrał się do niedźwiedziego mięsa, bo burczało mu już trochę w brzuchu.

Arya.

Podała kieliszek Ozonowi. Wzięła swój do łapy - Za bohatera! - powiedziała, po czym stuknęli się kieliszkami. Za jednym razem wypiła cały trunek. Delikatnie się uśmiechnęła.

Ozon

Westchnął i pogroził jej łapą. - Już ci coś o tym mówiłem. - powiedział. Wypił jednym haustem pół wina w kieliszku. Przed oczami stanęła mu scena zupełnie wyrwana z obecnej rzeczywistości.

Arya.

- Hm, gdzie jesteś? - zapytała żartobliwie, jednak z zupełną powagą, gdyż zauważyła nagłe, dziwne zachowanie wilka. Podeszła do niego i machnęła łapą przed jego oczyma.

Ozon

- Jak to gdzie. Z tobą głuptasie. - powiedział i dopił wino. - Tak się zastanawiałem czy nie potrzebują tu gdzieś ratowników. Nie słyszałaś może? - zażartował a na jego pysku pojawił się figlarny uśmiech.

Arya.

- Hm, zauważyłam, że odleciałeś gdzieś myślami - rzekła z delikatnym uśmiechem - Ratowników mówisz... Możesz być moim prywatym ratownikiem. Chętnie cię wynaję - zażartowała wlewając wino do kieliszków.

Ozon

Uśmiechnął się i podziękował - Dzięki, super oferta.
Po chwili jednak podszedł do niej bliżej manewrując między kieliszkami i powiedział jej do ucha - Ale wolałbym cię już nigdy nie musieć ratować.