Mroczna grota

Arya.

- Hm, bałeś się ze mną zostać? - zapytała spokojnie patrząc w błękitne ślepia wilka. Delikatnie się uśmiechnęła.

Ozon

- Ne. Bałem się że jak zostanę to mi się oberwie. - powiedział i uśmiechnął się delikatnie. Wyprostował przed siebie łapy i położył na nich łeb zwrócony w kierunku Aryi.

Arya.

- Jestem aż tak straszna? - zapytała udając małe dziecko. Uśmiechnęła się po chwili, po czym usadowiła się na futrze w podobny sposób jak Ozon. Jej łeb był na przeciwko jego łba. Miała idealny widok na jego błękitne ślepia.

Ozon

- Jeesteś przerażająca. - powiedział udając że jego głos jak i całe ciało drży od dreszczów strachu.

// No i znowu muszę iść. Dobra na razie. A przy okazji jak było na koncercie?//

Arya.

- Ha, bój się mnie - odrzekła, po czym warknęła. Wystawiła przed jego łbem swoje długie i ostre pazury i otworzyła pysk ukazując swoje zęby. Zrobiła wrażenie naprawdę groźnego wilka. Jednak to była zwykła zabawa.

/Baaaardzo fajnie. Do następnego. ; )/

Ozon

Zaśmiał się krótko zanim wszedł w swoją rolę. Skulił się w kłębek i zrobił okrągłe oczka wystraszonego malucha. Wyglądał naprawdę słodko.

/właściwie jeszcze popisze bo mi autobus zwiał, właściwie zwieje bo i tak na niego nie zdążę a następny mam za godzinę/

Arya.

- Hm, nienawidzę szczeniaków. Zły sposób obrony - powiedziała wciąż wyglądając groźnie. Delikatnie go ugryzła w ucho. Spoglądała na Ozona z cwaniackim uśmieszkiem. - Na mnie nie działają takie rzeczy kochany - dodała cicho się śmiejąc.

/ Cóż ja mogę rzec. Super ; )/

Ozon

- Ja się nie próbuję bronić tylko ukazać ci moje wielkie przerażenie. - uściślił. Nawet nie poczuł ugryzienia w ucho. Wyprostował się wstał, napiął wszystkie mięśnie i warknął pokazując swoje zęby. Miał się czym bronić w razie czego..

Arya.

- Więc słodko się boisz - odrzekła z uśmiechem. Usiadła po chwili na futrze i obserwowała Ozona - Hm, jako takiego wojownika, jeszcze Cię nie znałam - powiedziała podziwiając jego mięśnie. Taka postawa u wilków zawsze jej się podobała.

Ozon

Uśmiechnął się szeroko w uzębionym uśmiechu. - Bo rzadko jej używam. Nie mam charakteru wojownika, nie mam już obecnie wrogów.

Arya.

- Wydaje mi się, że jesteśmy przeciwieństwami. - rzekła. Ona lubiła poczuć smak walki, krwi. - Chociaż łączy nas nieufność do innych - zauważyła spokojnie patrząc na wilka.

Ozon

- Nie wiem czasami czego się po tobie spodziewać co zrobisz w danej chwili. Ale ci ufam. - powiedział machając od niechcenia ogonem. Wciąż na nią patrzył.

Arya.

- To, czy mi ufasz zależy tylko od Ciebie, ale wiedz, że nie skrzywdziłabym Cię. - rzekła spokojnie, patrząc mu w oczy. - Ja Tobie zaufałam - powiedziała szczerze, choć to nie było w jej naturze. Ona nigdy nie mówiła takich rzeczy.

Ozon

- Wierzę ci. Nie podejrzewam byś miała mnie skrzywdzić, ale w razie czego jakoś się obronię. - powiedział a na jego pysku wymalowało się rozbawienie.

Arya.

Uśmiechnęła się tylko delikatnie. Westchnęła i przewróciła się na drugi bok. Leżała na futrze i co jakiś czas spoglądała na swojego gościa, nucąc przy tym coś pod nosem.

Ozon

Odpowiedział jej uśmiechem , rozprostował kości i powiedział - Co tak nucisz?
Przypomniało mu się jak go pytała o śpiewanie. - Lubisz śpiewać,co?

Arya.

- Hm, piosenkę, która właśnie mi się przypomniała - odrzekła z delikatnym uśmiechem. - Lubię śpiewać. Jedyna rzecz, która pozwala mi zapomnieć o wszystkich problemach - dodała zamykając ślepia.

Ozon

- Co to za piosenka? - spytał i w nagłym przypływie spontaniczności poprosił - Naucz mnie jej. Tyko nie licz że mam piękny głos.

Arya.

Uśmiechnęła się subtelnie - Śpisz pięknie tak
Po kątach cisza gra
Szkoda słów...
Resztę dopowie księżyc
Śpisz, staram się
Oddychać szeptem
Pościel jeszcze pachnie
Ogniem naszych ciał - zaczęła śpiewać. - Znasz? - zapytała

Ozon

- Nie. - przyznał.- Nie miał mnie kto nauczyć. Ale jest bardzo ładna.
Nie chciał przeszkadzać jej swoim głosem w śpiewniu, bo jej głos w odróżnieniu do jego był ładny. No cóż nie ćwiczył się w śpiewaniu tylko w przetrwaniu.