Mroczna grota

Arya.

- Nauczę Cię - rzekła, po czym podeszła do niego. Wzięła jakiś patyk i zaczęła pisać nim po ziemi słowa piosenki. - Powtarzaj za mną - powiedziała, po czym zaczęła śpiewać pierwszą linijkę - Teraz Ty - dodała i czekała na Ozona.

Ozon

Z wahaniem zaśpiewał za nią pierwszą linijkę dostosowując się do melodii. Starał się wydobyć z siebie niskie, nie piskliwe dźwięki.
- Śpisz pięknie tak ...

Arya.

- Bardzo ładnie - odpowiedziała spokojnie - Masz piękny niski głos, taki jaki najbardziej lubię - rzekła patrząc na Ozona - Po kątach cisza gra, szkoda słów...- zaśpiewała i czekała na wilka.

Ozon

Uśmiechnął się do niej zanim zaśpiewał za nią i w tym uśmiechu było podziękowanie.
- Po kątach cisza gra, szkoda słów

Arya.

- Resztę dopowie księżyc... - zaśpiewała cicho patrząc gdzieś w górę. Po chwili przeniosła wzrok na Ozona i uśmiechnęła się do niego ciepło - Śpisz, staram się
Oddychać szeptem... - zaśpiewali już razem

Ozon

Uśmiechnął się gdy piosenka się skończyła. - Dzięki za piosenkę. Bardzo ładna. - powiedział. - Już ją umiem na pamięć.

Arya.

- To jeszcze nie koniec piosenki - odrzekła - Chyba, że już Ci się nie chce. Ja rozumiem - dodała z delikatnym uśmiechem. Arya była przyzwyczajona do tego, że większość miała zupełnie odmienne zainteresowania, niż ona. Zrozumiałaby, gdyby Ozon nie miał ochoty z nią śpiewać.

Ozon

- Nie no coś ty! Chętnie posłucham dalszego ciągu! - objawił szczere zainteresowanie i zamilkł by móc lepiej słyszeć Aryię. Sam mocno zastanawiał się nad czymś.

Arya.

Popatrzyła na niego z delikatnym uśmiechem.
- Kiedyś znajdę dla nas dom
Z wielkim oknem na świat
Znowu zaczniesz ufać mi
Nie pozwolę Ci się bać
Kiedyś wszystkie czarne dni
Obrócimy w dobry żart
Znowu będziesz ufał mi
Teraz śpij... - zaśpiewała, przy końcu piosenki wyciszyła się. Zamknęła oczy i westchnęła.

Ozon

Uśmiechnął się. Bez trudu zapamiętał słowa piosenki i zaśpiewał ją cicho lecz tak by usłyszała, niskim głosem i powoli nadając piosence odpowiedni nastrój

Arya.

Oczarował ją swoim śpiewem. Arya była zakochana w niskich, męskich głosach. Westchnęła tylko i spojrzała na niego z uśmiechem - Jest jeszcze druga zwrotka, podoba mi się najbardziej - rzekła spokojnie patrząc na Ozona.

Ozon

- Mogę ją poznać? - spytał nie spuszczając wzroku z wilczycy. Świetnie się bawił. - Wiesz co? Jak się znowu zestresuję to będę śpiewać bo to działa kojąco.

Arya.

- Cieszę się, że chociaż Ty tak myślisz - rzekła. Zawsze, gdy tylko zaczynała śpiewać słyszała 'Przestań!'. Wciąż patrzyła na Ozona - Wiem, dobrze wiem
Potrafię ranić tak jak nikt, przykro mi
Nie wiem co robić, gdy płaczesz
Już nie śmiejesz się - jak kiedyś
Wszystko jest inaczej...
Kolejny raz proszę Cię o ostatnią szansę - zaśpiewała. Na końcu piosenki, delikatnie się zamyśliła.

Ozon

Uśmiechnął się.- Nie wiem jak komuś twój śpiew lub ta pioenka mogłybysie nie podobać. - powiedział. Zamiast powtórzyć za nią drugą zwrotkę piosenki wpadł na pomysł i w ten sam sposób co poprzednie części piosenki tym samym głosem zaśpiewał
- Nie musisz prosić mnie o nic
już ciebie trochę znam
smucić i śmiać się przy obie to nic
płakać przy tobie? Jak?

Arya.

Spojrzała na niego i uśmiechnęła się delikatnie. Wszystko jej się w nim podobało. Przytuliła go, przystawiła pysk do jego ucha i jeszcze raz zaśpiewała refren piosenki, jej głos był ciepły i wysoki, lecz nie piskliwy.

Ozon

Uśmiechnął się, lecz ona nie mgła tego widzieć. Nie zaśpiewał za nią wsłuchiwał się tylko w jej głos. Gdy skończyła stwierdził : - Normalnie mnie inspirujesz.

Arya.

Odsunęła się od niego. Teraz, siedziała dokładnie na przeciwko wilka. Patrzyła mu głęboko w oczy i dziękowała w myślach, że go spotkała. Przy nikim jeszcze nie była tak szczera. Nikogo nie udawała, była po prostu sobą. - Naprawdęęę? - zapytała udając zdziwioną. Przymrużyła powieki i uśmiechnęła się subtelnie.

Ozon

- No. Chyba normalnie zacznę tworzyć piosenki. - powiedział zaśmiał się sam z siebie i z tego dobrego humoru trącił Aryię nosem w pysk. - A wiesz co mi przypomina twoje imię?

Arya.

- Wiesz, ja już tworzę - odrzekła z uśmiechem - Chyba wiem co masz na myśli - dodała, myślą o swoim imieniu. Rodzice nie bez powodu ją tak nazwali. W tym musiało coś być. Po chwili szturchnęła Ozona w bok, jak ostatnio.

Ozon

Samoistnie się przewrócił śmiejąc się. - Miałem na myśli Arię. Jesteś wyjątkowo piękną arią. - powiedział żartobliwie.