Mroczna grota

Arya.

Przez mały otwór prowadzący do legowiska Aryi, próbowały przedostać się promyki słońca. Wilczyca spokojnie spała u boku Ozona zapominając o otaczającej ją rzeczywistości. Jednak szybko się zbudziła, gdyż promienie, rażąc ją prosto w oczy, nie dawały dalej spać. Wstała, rozejrzała się dokoła. Popatrzyła na wilka i delikatnie się uśmiechnęła.

Ozon

Zawarczał cicho . Coś mu się śniło. Po chwili także się zbudził. Otrzepał futro zamrugał oczyma. Zauważył że Arya już się zbudziła.
-Eee. dzień dobry. - powiedział sennym głosem.

Arya.

- Witaj - odrzekła spokojnie przyglądając się wilkowi. - Wszystko w porządku? - zapytała słysząc jego warknięcie.

Ozon

- a to.. pewnie mi się coś śniło. Tak wszystko w porządku. - powiedział ale był jeszcze trochę nieprzytomny zawsze tak miał gdy po męczącym dniu poszedł spać.

Arya.

Dokładnie przebadała go swoim wzrokiem. Zrobiła poważną minę - Ja nie śnię - rzekła krótko swoim chłodnym głosem. Ona nigdy nie pamiętała swoich snów.

Ozon

- Ja śnię ale i tak nie pamiętam swoich snów. Może śnią mi się złe rzeczy? Bo dobre rzeczy powinno się pamiętać. - zastanowił się nad tym chwilę. Przeciągnął się. Był już całkiem rozbudzony.

Arya.

- A mnie się wydaje, że to właśnie złe rzeczy najbardziej zapamiętujemy - odrzekła spokojnie, patrząc w jakiś niewidzialny punk na ścianie. Po chwili powróciła wzrokiem do Ozona.

Ozon

- Nie chciałbym pamiętać złych rzeczy, ale masz rację najbardziej zapisują nam się w pamięci złe rzeczy. No to może to był dobry sen? To niedobrze, dobre sny chciałbym pamiętać.- podrapał się łapą po łbie w geście zastanowienia.

Arya.

Chwilę przeanalizowała jego zawiłą wypowiedź - Ja w ogóle nie pamiętam snów, więc nie mam takiego problemu - odrzekła spokojnie - Mógłbyś sprawdzić co z moją raną? - zapytała, po czym odwróciła łeb, by mu ją pokazać.

Ozon

- Pewnie. - zgodził się i podszedł bliżej. Dokładnie obejrzał ranę.
- Krew nie leci ci już wcale a rana zaczyna się goić. Pewnie dzięki twojej maści. A boli cie jeszcze? - spytał.

Arya.

- Już mnie nie boli. - odrzekła odwracając się z powrotem w stronę wilka. Po chwili ponownie położyła się na futrze z niedźwiedzia i od czasu do czasu spoglądała na swojego gościa.

Ozon

Uśmiechnął się ale uśmiech przerodził się w ziewnięcie. Wyprostował łapy i zaczął się przechadzać w kółko by rozruszać się jakoś.

Arya.

- A jak Tobie minęła noc u mego boku? - zapytała spokojnie patrząc na niego swoimi jasnofioletowymi ślepiami zza długich rzęs. Delikatnie się uśmiechnęła.

Ozon

- Bardzo dobrze. - powiedział i zatrzymał się w miejscu. Spojrzał na wilczycę i uśmiechnął się - Mnie też zmęczyły wydarzenia z wczoraj.

Arya.

- Wczoraj - przystanęła na chwilę - Po raz pierwszy w życiu, urwał mi się film - rzekła dokładnie analizując każde wypowiedziane przez nią słowo - Pamiętam tylko moment wpadania do morza, a później przebudzenia na plaży. - powiedziała spokojnie patrząc na ziemię.

Ozon

- Powiem ci ze ja też niewiele pamiętam. Bałem się. - przyznał jej . Jego myśli na ułamek sekundy powędrowały do chwili gdy Arya wpadła do wody a on skoczył za nią. Potem przypomniał sobie że już kogoś miał okazję tak ratować. Niemiłe wspomnienie.

Arya.

- Wszystko przez moją nieuwagę - stwierdziła spokojnie wciąż patrząc na ziemię - Przepraszam - dodała cicho spoglądając na Ozona.

Ozon

Spiorunował ją zdziwionym spojrzeniem. - To nie twoja wina i nie musisz mnie przepraszać. Mogłem się nie pchać na te falochrony.

Arya.

Nikle się uśmiechnęła, jednak trwało to bardzo krótko. Ułożyła się wygodnie na futrze i zaczęła nucić jakąś piosenkę. Było to jedno z jej ulubionych zajęć.

Ozon

Uśmiechnął się i usiadł obok. Po chwili jednak powiedział
- Jestem mile zaskoczony że jeszcze mnie stąd nie wywaliłaś.