Mroczny las Sasoriego

Sasori

Prychnął pod nosem.
-Dobra już dobra.. - mruknął patrząc na Akitę.
-Prosto.. w lewo.. - zaczął, może nieco się droczył..

Siomha Lorcan

Spojrzała na niego pustym wzrokiem.- Akita, idziemy?- spytała. Postanowiła już całkowicie zignorować wilka i wyjść z tego lasu na własną łapę.

Sasori

Prychął do siebie z arogancką miną.
-A idźcie.. - nabąknął pod nosem i zadumany odwrócił łeb w przeciwną stronę. Podszedł do wygodnego posłania mijając krąg na środku groty. Machał długim ogonem swobodnie. Wkońcu ułożył się na miękkim futrze zwierzaka i zmrużył ślepia.

Akita

Spojrzała krótko na Sasori'ego, darząc go nie co innym niż zwykle spojrzeniem. Ślepia jej rozbłysły, a ona sama poczęła się kiwać na różne strony. Łapą przytrzymała się ciała, dotychczas nieznanej jej wadery. - A tak w ogóle me imię to Akita. - Odrzekła.

Siomha Lorcan

- Miło mi, ja jestem Siomha.- uśmiechnęła się. Mimo kruchej postury ciała, nie ugięła się pod ciężarem Akity. Razem wygramoliły się z jaskini. Siom obrzuciła Sasoriego tylko jednym spojrzeniem i zniknęła w cieniu drzew.

/ Akita, odpisz mi w lecznicy./

Sasori

Nie był zbyt zawiedziony zachowaniem Siom, czy też swoim. Mlasnął ironicznie i wypuścił powietrze z nozdrzy. Machał ogonem lekko na boki, końcówką szurając po podłożu. Zamknął oczy.

Siomha Lorcan

Mimo, ze ostatnie ich spotkanie nieco zirytowało Siom, wilczyca uznała, że warto było utrzymać tę znajomość. Pamiętając drogę i korzystając z umiejętności łowcy, dotarła do jaskini. Usiadła na jej progu i zawyła. Wolała nie wchodzić nieproszona.

Sasori

Po długim czasie odpłynięcia w krainę zgoła odmienną niżeli ta leśna, zapadła dziura, demon postanowił ocknąć się i rozprostować łapska. Otworzył leniwie ślepia i przełożył się na grzbiet, póki co nie podnosząc z ziemi cielska. Ułożył łeb płasko na twardej 'podłodze', tak, że teraz patrzył do góry nogami na wejście do groty. Pochodnie wciąż paliły się mocnym ogniem, jak gdyby nigdy nie miały przygasnąć. Mroczne wnętrze nie było przez to jednak bardziej rozjaśnione. Do uszu naszły mu odgłosy dochodzące z zewnątrz. Nie miał zamiaru się podnieść, choć poznawał ten odgłos. Leżał tak wpatrując się we 'wrota'.

Siomha Lorcan

Siomha usłyszała szelest w środku i zirytowana parsknęła dziko.- Sasori! Ty podły bucu! Jeśli nie chcesz mnie widzieć, to daj chociaż znać, a nie!- usiadła na twardej ziemi. Czekając.

Sasori

Mała chwila. Kilka słów w tonacji niezbyt uprzejmej i demon musiał podnieść zad z idealnej posadzki. Prześlizgnął się niczym beznogi gad między ścianami groty i swój pysk wystawił delikatnie przed lokum. W ciemnym świetle nie było zbyt wiele widać. To nie był ten sam demon. Wilczyca mogła nie poznać tego samego osobnika z wyglądu.. Jednak dało się wyczuć jego specyficzny zapach i wredne intencje. Była to wielka, lecz smukła sylwetka czarnego wilka, a raczej wilkopodobnego stworzenia. Długi, a jednak puszysty ogon owijał jego łapy jak lina. Na pysku miał jakby maskę z własnej, białej jak śnieg czaszki. Długie uszy i poszarpana sierść.. Wzrok był dziwny, szalony i opętany. Ślepia całkiem niebieskie, jak morskie fale, tak hipnotyzujące i drażniące inny wzrok, że często inni chcieli odwrócić się na pięcie i uciec od samego spojrzenia demona. Cała sylwetka, czarna jak węgiel, wydawała się być nieco rozmazana.

Siomha Lorcan

Wilczyca wyczuła znajomy, zbliżający się zapach. Wciągnęła powietrze do nozdrzy. Coś się jej nie zgadzało, coś uległo zmianie. Wytężyła oczy, przyzwyczajone do ciągłego wypatrywania, a to, co zobaczyła, przeraziło ją dogłębnie. Jednak nie uciekła. Na jej smukłym pysku pojawił się delikatny, acz szczery uśmiech radości ze spotkania z tym ,, wilkiem"?... Czy Sasori był jeszcze żywą istotą? Nie chciała teraz o tym myśleć.- Sas...- zaczęła cicho. Głos jakimś dziwnym trafem nie chciał wydobyć się z jej gardła.-Troszkę... troszkę się zmieniłeś...- jej błękitne oczy zlustrowały Sasa, aż w końcu zatrzymały się na jego ślepiach.- Witaj.- powiedziała, nie spuszczając wzroku.- Mogę wejść?

Sasori

-Może i zmieniłem. Może i.. nie zmieniłem. - ciągnął tonem kuszącym - jak zły demon namawiający do złego, hipnotyzujący swą ofiarę by zaraz później dopaść ją w słabym punkcie spektaklu. ślepia nie były jeszcze tak widoczne, a cały jego wygląd mało wyrazisty w ciemnościach 'portalu' groty.
-Jeśli masz taką chęć.. - zaczął opanowany, aczkolwiek tajemniczy.
-..Zapraszam. - dokończył mozolnie, a w jego diabelskim tonie dało się słyszeć fałszywą nutkę niecnego planu. Po chwili zniknął w grocie. Wszedł głębiej i przysiadłszy przy znakach na podłożu spojrzał w stronę wejścia i Siom.

Siomha Lorcan

Uniosła do góry brew, ale nie skomentowała tego. Czuła, że coś jest nie tak, jednak weszła. Czujnym, sprężystym krokiem. Znała tego wilka kiedyś... ale kim był teraz? Minęła korytarz i doszła do groty, gdzie kiedyś rozmawiali. Teraz ujrzała Sasa w całej okazałości. Zacisnęła szczęki przed krzykiem i znów się uśmiechnęła.- Oj, chyba ostatnio nie przeglądałeś się w lustrze.- zażartowała. Specjalnie usiadła obok wilka. Bił od niego taki chłód, ale Siom chciała mu pokazać, że wciąż go akceptuje.

Sasori

-No tak, masz rację. Sam siebie nie chciałby oglądać. Ale czyż nie wyglądam uroczo? - uśmiechnął się wystawiając i chowając momentalnie język z lekkim sykiem, dokładnie tak jak robią to wężowe gady. Jego oczy były wręcz odstraszające. Puszysty ogon, końcówką począł jeździć po łapie wadery. Był na tyle długi iż swobodnie przemieszczał się po owej części ciała Siom, mimo, że siedzieli nie aż tak blisko siebie. Wyraz pyska był opanowany ale jakże zadziorny i łobuzerski. Wzrok wciąż wyrażał obłęd.

Siomha Lorcan

Spojrzała na ogon, łaskoczący ją w łapę. Uśmiechnęła się. Więc było jednak w nim coś znajomego.- Nie jest tak źle.- przeniosła oczy na jego pysk i tylko ćwiczone długo opanowanie, pozwoliło jej zatrzymać miły wyraz pyska.- Mogę wiedzieć, czemu to Ci się stało?- spytała.- Wiem, że jesteś... byłeś inny, niż wszystkie wilki. Mówiłeś mi o tym... ale teraz?- pokręciła łbem. Ciężko było jej uwierzyć w to, co widzi.

Sasori

-Cóż..- mruknął bez większego entuzjazmu, lecz z niezmazywalny uśmiechem opanowanego basiora. Mówiąc to powoli wstał, a długie uszy postawił na sztorc.
-Co się stało, to się nie odstanie. - dodał, a w ślepiach coś zaiskrzyło. Diabelskiego, dziwacznego. Jeszcze nigdy nie wyglądał tak szaleńczo, a raczej psychopatycznie.
-Sam nie wiem.. Jak jednak widzisz wszystko się zmienia. - ciągnął łażąc krok po kroku wokół starego paleniska po środku groty. Nie patrzył na nią, może nie chciał by widziała jego nasilone opętanie gdy tylko myślał o tym wszystkim. Na samo swoje odbicie przechodziły go ciarki rozkoszy, dumy z tego czym się stał.. Mimo, że było to jedno z najgorszych co mogło spotkać istotę chodzącą po tej ziemi.

Siomha Lorcan

- Tak... może masz rację.- powiedziała, śledząc jego kroki. ,, Ty się jednak nic nie zmieniłaś"- odezwał się głosik.- Za...- ugryzła się szybko w język.- To jednak nic.- zmieniła temat.- Chyba nie zmieniłeś się aż tak... gdyby tak było, pewnie dawno leżałabym z rozszarpanym gardłem. Chciałbyś tego?- spytała stawiając uszy na sztorc. Powoli przyzwyczajała się do nowego wyglądu wilka.

Sasori

Nie odezwał się przez dłuższą chwilę. Zdawałoby się jakby nad czyś się zadumał, wciąż na pysku mając ten fałszywy uśmiech. Czyż nie stawał się on bardziej szyderczy? Cóż.. Demon nie zwrócił się póki co kufą do wadery.
-To mógłby być.. - zaczął podekscytowany, lecz później nagle potrząsnął łbem i mina jego stała się poważniejsza. Chcąc zatuszować nie bywałą wpadkę uśmiechnął się ponownie i gwałtownie odwrócił łeb do wadery.
-Okropny widok.. - dokończył mniej pewnie, jednak z lekkim przejęciem. Znów szybko odwrócił łeb do ściany, mrucząc coś pod nosem - nie zbyt słyszalnego.
-Eee.. Więc.. - nagle ciągnął zmienianie tematu.
-Ty chyba się nie zbyt zmieniłaś, czyż nie? - w końcu nie rozstali się na długi czas.. A może demon nie wiele pamiętał z tamtych chwil?

Siomha Lorcan

Przyglądała się jego sylwetce.- Sama nie wiem.- szepnęła. Przeniosła wzrok na własne łapy.- Znając życie, tak, choć ja tego nie odczuwam tak bardzo.-znów spojrzała na wilka.- Chciałeś takim być, prawda?- spytała nagle, niemal wbijając w niego wzrok. Czego chciała? Żeby się odwrócił, żeby spojrzał w jej oczy? Nie miała pojęcia.- Nie zmieniło się jednak moje podejście do Ciebie.- dodała dobitnie.

Sasori

-Twoje podejście? - mruknął posępniej.
-Właśnie.. to znaczy jakie jest? - dodał kątem oka zwracając się nie zbyt widocznie ku waderze. Jego sylwetka wydawała się coraz to bardziej rozmazana. Tylko biała czaszka lśniła od blasku płomiennych pochodni, a oczy szaloną pałały iskrą.