Podziemia Lightning

Lightning

Uśmiechneła się. Była taka jak ona...
-Dobrze,bardzo dobrze...-pochwaliła małą
Skoczyła aby złapać jeszcze jednego nietoperza. Trzymała go bardzo lekko. Kiedy go puściła,mógł latać,ale nisko nad ziemią. Chciała sprawdzić czy Notte jest na tyle sprawna,że zlapie nietoperza. I czy zdoła go zabić...

Azazello

Wtem u wejścia pojawił się czarny wilk. Postanowił sprawdzić co u Light. Kiedy podszedł trochę bliżej troszkę go zamurowało. Obok Lightning latał nietoperz i stała jej mniejsza wierna kopia. Zauważył też mały kłębek. Poczuł wielka radość ale też trochę strach. Nigdy nie był ojcem. Bratem - owszem był i uważał nawet że dobrym.

Notte

Zgięła łapy i wyskoczyła po nietoperza chwytając go pazurami i zębami,po chwili leżał na ziemi - Tata? - spytała z całym ubrudzonym pyskiem od krwi

Azazello

Uśmiechnął się i podszedł do nich bliżej. Na razie tylko na tyle w małym szoku którego doznał było go stać.

Lightning

Uśmiechneła się na jego widok. Podeszła do niego i wtuliła się w jego futro:
-Oto Twoje dzieci-szepneła mu do ucha-jak gdyby chciała go uświadomić
Spojrzała na Notte:
-Podobna do mnie...Prawda?
Przeniosła wzrok na Sorenessa:
-A on jeszcze się nie obudził...

Azazello

Uśmiechnął się proiennie i odpowiedział jej cicho
- Dzięki...Tak. Jest do ciebie bardzo podobna. A jeśli ma taki sam charakter to będzie wesoło.

Lightning

Przyglądała się poczynaniom małej:
-Tak...Będzie ciekawie...
Po chwili przeniosła wzrok na Sorenessa:
-Ciekawe jaki on będzie...

Azazello

Uśmiechnął się i trącił ją lekko pyskiem. Wdał się gdybanie
- Może taki jak ja. A może będzie mieszanką nas obojga. To dopiero będzie mieszanka wybuchowa.

Lightning

Podniosła głowę i obserwowała latające nietoperze. Wyglądały na takie...pewne siebie kiedy były w powietrzu,ale zarazem takie delikatne...Tak jak szczeniaki które stały przed nią:
-I bardzo dobrze poluje...Przynajmniej na nietoperze...

Azazello

-Jeżeli dobrze poluje na nietoperze będzie w stanie zapolować na wszystko. Wszystkiego ja nauczysz, nie bój nic. - odpowiedział wielce optymistycznie. Zobaczył przelatującego mu nad głową nietoperza i złapał go zębami po czym zmusił do obniżenia lotu. Uśmiechnął się do Light jakby właśnie złapał motyla.

Lightning

-Mam nadzieję że wszystkiego ją nauczysz
Spojrzała na jeszcze śpiącego wilka:
-Chciałabym żeby dał jakikolwiek znak życia-szepneła- niepokoję się że już się nieobudzi...

Azazello

- No to umówmy się że tą nauką się podzielimy. - powiedział do niej z uśmiechem a słysząc jej obawy podpełzł do niedużego kłębka i delikatnie przyłożył do niego swój nos. śpiący szczeniak ledwo zauważalnie unosił się i opadał a wiec oddychał. Az uśmiechnął się po czym podszedł do Lightning otoczył ją ogonem i powiedział
- Wszystko będzie dobrze. Na pewno się obudzi.

Lightning

-Mam nadzieję...-odpowiedziała zamyślona-...Ciekawe kiedy odwiedzi nas Vedette...?

Notte

Znów wskoczyła na następnego nietoperza tym razem chwytając go szczękami za kark,potrząsnęła głową kilka razy próbując go złamać co jej się udało.Notte wyciągnęła ząbki z ciała i ułożyła się koło niego przyglądając się ojcu.

Lightning

Uśmiechneła się na widok baraszkującej córki. Podeszła do niej poczym zaczeła delikatnie jeździć po niej ogonem. Jakby próbowała ją rozdrażnić...

Notte

Warknęła jakby ostrzegając po chwili złapała pazurami ogon matki aby ta przestała,nie zrobiła jej większej szkody gdyż pamiętała że jest ona matką i powinna się jej słuchać

Lightning

Uśmiechneła się. Tak-Notte byla dokładnie taka jak ona. Ale jednak nie przestawała ją drażnić. Chciała sprawdzić jak zareaguje na to bezczelne naruszanie jej granic...

Notte

Przestało interesować ją to że była matką,wbiła mocniej pazurki a na dodatek wbiła zęby aby bardziej bolało,nie miała zamiaru puszczać no bo po co? niech sobie ofiara cierpi

Lightning

Uśmiechneła się jeszcze szerzej. Trzepneła ogonem o ziemię tak,że szczenię chcąc czy nie chcąc musiało puścić. Jednak nie zamierzała odpuścić. Ciągle drażniła ją ogonem czekając na dalszą reakcję...

Notte

Spadła na ziemię,szybko wstała i otrzepała się,warknęła by po chwili rzucić się na łapę matki.Najpierw zatopiła kły w łapie później pazury.