Podziemia Lightning

Lightning

Oczy powoli zamykały się. Była zbyt słaba,aby cokolwiek powiedzieć,a tym bardziej zrobić. Marzyła o najlichszym kawałku skóry,który mogłaby zjeść. Nie miała nic w pysku od trzech tygodni. Więc tępo wpatrywała się w strop jaskini,aż w końcu nie mogąc dłużej znieść zmęczenia,zasnęła...

Azazello

Odetchnął. gdy zasnęła. Myślał o tym by iść jej coś upolować ale nie chciał jej zostawiać. W końcu przemógł się i z nad świetlną prędkością wybiegł na polowanie. Był zdyszany bo dzisiaj już kilkakrotnie przekroczył granice swojej wytrzymałości.

Lightning

Spokojnie spała,chodź jej żołądek krzyczał o jedzenie. Po chwili otworzyła jedno oko,widząc Soreness'a podpełzła do niego,po czym ostrożnie wzięła go za kark i przeniosła na swoje posłanie. Położyła się obok niego,zamknęła oczy,i po chwili znów spała...

Azazello

Niewiele czasu minęło od kiedy stąd wybiegł już wrócił. Upuścił jelenia po czym położył się obok Lightning wyczerpany. Noga rwała go niemiłosiernie.

Lightning

Z trudem podniosła łeb,gdy usłyszała Aza. Kiedy położył się obok niej,wtuliła się w jego sierść,łakomie patrząc na jelenia...

Azazello

Uśmiechnął się. Przysunął jej jelenia i nawet obdarł ze skóry spory kawałek.
- Jedz, będziesz silniejsza. - powiedział.

Lightning

-Dziękuję-szepnęła,po czym zaczęła jeść mięso.
Po kilku minutach z jelenia został tylko mały kawałek. Zaspokoiła swój głód,ale z ran dalej nie przestawała płynąć krew. Nie odczuwała bólu,które wywoływały rany. Czuła tylko prawą przednią łapę,która bolała niemiłosiernie. Nie zważając na to wtuliła się w futro czarnego wilka,wdychając jego zapach. Już tak dawno tego nie robiła...

Notte

Mały czerwony łebek wejrzał do jaskini w poszukiwaniu trzech wilków.Wzrok odnalazł szybko rodzinę jednak jej wzrok skierował się na ranną matkę - Mamo - szepnęła nieco przerażona,potruchtała do niej wtulając się w jej futro już bez słowa

Azazello

Usłyszał mały przerażony głosik i odwrócił się. Serce podeszło mu do gardła. Objął je obie - swoją córkę i swoją partnerkę i wyszeptał do Notte - Nie obawiaj się. Mama wyzdrowieje.

Lightning

-Hej Kochanie-szepnęła ledwie słyszalnym szeptem
Pocałowała Notte w czoło:
-Widzę ,że urosłaś...-powiedziała już nieco głośniej...

Notte

Kiwnęła głową uśmiechając się nikle - Gdzie byłaś i co się stało? - spytała już normalnym głosem całkowicie eliminując strach została tylko obawa o zdrowie matki

Lightning

Drgnęła,a jej pysk wykrzywił grymas. Po chwili milczenia powiedziała:
-Musiałam...coś załatwić...z pewnym wilkiem...musiałam uporządkować stare wydarzenia...
Uśmiechnęła się do Notte...

Azazello

Spojrzał na Lightning wyczekująco, ciekaw co odpowie. Wiedział ze pewnie nie powie wszystkiego Notte ale liczył że powie mu w odpowiednim czasie. Teraz zdał sobie sprawę że skoro Light tu jest to znaczy że wygrała z nim i rozliczyła się z przeszłością. Prawdopodobnie czarny wilk z jej przeszłości zginął. Poruszony tym odkryciem pocałował ją delikatnie powyżej nosa i wtulił się w jej futro chłonąc woń w której były resztki jej dawnego zapachu. Teraz pachniała krwią.

Lightning

Wszystko ją bolało,krew ciągle kapała na ziemię. Znosiła ból fizyczny,bez trudu,lecz ból psychiczny był już nie do zniesienia. Być może Azazello tylko udawał uśmiech,ale w głębi duszy na pewno był zły,lub nawet wściekły,choć temu zaprzeczał. Wiedziała też,że Vedette nie będzie zadowolona z jej stanu. Domyślała się,że uniesie brew i powie sarkastyczny tonem: A nie mówiłam? Spojrzała na Aza,po czym przeniosła wzrok na Notte,westchnęła głośno...

Notte

Spojrzała na rany matki - trzeba iść do lekarza bo się jeszcze wykrwawisz! - krzyknęła poważnie trącając matkę jakby nakłaniając ją aby wstała - Nie chcemy abyś umarła z braku krwi prawda tato? -spytała wstając i dalej potrącając lekko matkę noskiem.Była pełna energii choć przed chwilą biegała po innej jaskini co sił w nogach,wręcz emitowała swoją radością spowodowaną powrotem mamy jak i energią

Lightning

Popatrzyła na Notte,kręcąc łbem:
-Nie bój się,nic mi nie będzie. Już nie takich ran w życiu się nabawiłam. Nie martw się o mnie...
Uśmiechnęła się do Notte ,po czym zaczęła uderzać ogonem o ziemię,jakby wystukując jakiś rytm...

Azazello

Uśmiechnął się. Dokładnie wiedział jaka będzie odpowiedź Lightning.
- Mama będzie cała. To twarda sztuka, o czy mogłem się przekonać na własnej zbolałej skórze. - powiedział jakby pocieszająco do Notte.

Notte

Kiwnęła tylko głową siadając naprzeciw rodzicom,spojrzała na ogon matki który uderzał o ziemię po chwili Notte dołączyła do tego swój ogonek znając doskonale rytm kiedy to już wcześniej próbowała 'zagrać' go sama

Lightning

Uśmiechnęła się. Widać córka też złapała jej muzyczne ,,zdolności''. Zaczęła uderzać ogonem raz wolno,a raz szybko,przez co wyszłedł całkiem ładny rytm...

Azazello

Uśmiechnął się widząc te dwie czerwone wilczyce, tak podobne do siebie. Nie dołączył się do nich po prostu patrzył i słuchał.