Podziemia Lightning

Lightning

Położyła się opierając głowę na łapach i zamykając oczy:
-Czy kiedykolwiek zadałam Ci pytanie jak tu trafiłeś?-spytała nie otwierając oczu...

Azazello

- Chyba nie , nie przypominam sobie, ale moja historia nie jest tak tragiczna. - powiedział z uśmiechem szurając ogonem.- Właściwie to tragizmu w niej nie ma za grosz.

Lightning

-Mimo tego chętnie posłucham-uśmiechneła się w przestrzeń
Ułożyła się do tego aby słuchać dłuższej historii...

Azazello

- Nie jest to zbyt długa historia ani ciekawa. - zastrzegł. Po chwili westchnął także się ułożył i zaczął
- Urodziłem się dawno temu daleko stąd. Na terenach mojej rodzimej watahy - Watahy Wspomnień. O ile wiem byłem najstarszym dzieckiem moich rodziców. W każdym razie starszych braci czy sióstr nigdy nie widziałem. W naszej watasze jest tradycja -wilki i wilczyce które osiągają nie tyle nawet dorosłość co samodzielność opuszczają watahę . Gdy przyszedł mój czas opuściłem rodzinne pielesze. Uczyniłem to nawet wcześniej niż inne wilki. Spieszyło mi się poznać świat. Odtąd tak sobie wędruję z miejsca w miejsce z watahy do watahy. Wielu rzeczy nauczyłem się sam. Niewielu rzeczy zdążyli minie nauczyć rodzice. Przyłączałem się do różnych watah, walczyłem w nich jako Wojownik. Wiele z nich dużo mi zawdzięcza. - powiedział ale bez cienia pychy. - W końcu z ucznia i młodego wojownika stałem się weteranem. Któregoś dnia całkiem niedawno temu zawędrowałem tu.

Lightning

-A co stało się z Twoją łapą?
Zamyśliła się po czym po chwili dodała niepewnie:
-Wiem że to temat dla Ciebie drażliwy.I bede nietaktowna jeśli spytam,ale...ile masz lat? Oczywiście jeśli nie chcesz,nie odpowiadaj...

Azazello

- W porządku. Jeśli chodzi o łapę to sprawka niedźwiedzia na którego dwa lata temu odważyłem się zapolować. Rozszarpał mi łapę. Niestety skutki były nieodwracalne. No ale cóż wet za wet - postawiłem na swoim i to ja z nim wygrałem.. - wytłumaczył po chwili powiedział - To nie jest żaden specjalnie drażliwy temat. Mam ponad siedem lat wilczych.

Lightning

-A ja cztery.Jak sam powiedziałeś ,,wet za wet'' więc jeśli zadajemy pytania na temat naszego życia,to teraz Twoja kolej.
Przeciągneła się i ułożyła wygodnie...

Azazello

Zastanowił się chwilę po czym spytał.
- Nie masz żadnej rodziny? Żadnego rodzeństwa ani rodziców? I nie wiesz co się z nimi stało? - spytał po chwili powiedział. - To więcej niż jedno pytanie.

Lightning

Zamyśliła się po czym powiedziała:
-Nie znam ich-jej głos był pusty,bez żadnych uczuć-nie pamiętam abym kiedykolwiek ich widziała.Przeżyłam za sprawą labiryntu-uśmiechneła się chłodno-czasami miewam sny.Śnią mi się wilki.Bardzo dużo wilków.Bięgają jakby były w pułapce.Wyją,skomlą wydają różne dźwięki.Zachowują się jakby ktoś na nich polował,a one nie mogły się obronić.A potem padają jeden po drugim.Z ich ust,oczu,uszu wypływa krew.Wśród nich są szczeniaki,starcy,dorosłe.A potem widzę dwójkę wilków.Ich oczy są powleczone dziwną mgłą,patrzą na mnie,poruszają pyskiem jakby chciały coś powiedzieć.A potem odpływają...I chyba właśnie są to moi rodzice...

Zamkneła oczy próbując odgonić od siebie ten obraz...

Azazello

Mimowolnie po jego grzbiecie przeszedł dreszcz. Pokiwał głową ślepia miał wpatrzone w podłogę. Powiedział po chwili milczenia:
- Przepraszam jeśli moim pytaniem sprawiłem ci ból przywołując wspomnienia.

Lightning

-Nic się nie stało. Te sny nawiedzają mnie rzadko,więc nawet jeśli sprawiają mi ból,przyzwyczaiłam się.

Azazello

Pokiwał głową. Dobrze wiedział co to ból przyzwyczaił się.
- Cóż twoja kolej na pytanie. - powiedział.

Lightning

Zamknęła oczy próbując wymyślić pytanie.Po chwili zapytała:
-Czy kiedykolwiek poczułeś do kogoś nienawiść? Nie chodzi mi tutaj o zwyczajny,krótkotrwały gniew na kogoś,lecz o uczuciu,które panowało w Tobie bardzo długo.Myślałeś wtedy nawet o zabiciu tej osoby...-po chwili przerwy dodała bardzo cicho,ledwo dosłyszalnym szeptem-Ja takie uczucie w sobie noszę do dziś...

Azazello

- Do tego wilka który o mało cię nie zabił? - bardziej stwierdził niż spytał. Zastanowił się zaledwie chwilkę - Nie nienawidziłem nikogo w ten sposób. Nie osoby. Rzeczy. - powiedział

Lightning

Zamyśliła się na chwile
-Rzeczy? Jakich?
Przymknęła w oczy.Po chwili milczenia powiedziała:
-Teraz Twoja kolej na pytanie...

Azazello

- Słabości. Nienawidzę swojej słabości. - powiedział odważnie. Zastanowił się chwile po czym spytał: - Czy kiedykolwiek dotąd, zanim tu przybyłaś miałaś jakichś przyjaciół?

Lightning

Pokręciła przecząco głową.
-Jak już wiesz żyłam w labiryncie.Nie miałam kontaktu z wilkami.Tzn...nie przyjacielskich.Jedyne wilki które widywałam to takie które zabłądziły w labiryncie,a one...wiesz,jak kończyły...A ty masz tutaj jakiś przyjaciół?

Azazello

Zastanawiał się na tym chwilkę:
- Poza tobą to nie wiem. To znaczy na pewno jest paru znajomych. No i mam dwie siostry, a biorąc pod uwagę charakterek jednej z nich to wystawszy.- stwierdził.

Lightning

Uśmiechneła się do niego.
-Czyli jednak należe do elitarnej grupy Twoich przyjaciół...

Azazello

- Nie wiem czy elitarnej ale owszem. Głębsze uczucia przychodzą mi z trudem. - powiedział nie wiedząc właściwie czemu.