Tajemnicza grota Mony

Monalisa

Przyszła do swojego nowego legowiska, rozejrzała się - trzeba tu troszkę zmian - pomyślała, i zabrała się do pracy.

Wyszła przed grotę i spojrzała no teraz jest okej - pomyślała.
Wybiegła.

Przybiegła z Kelirem, - no i jak ładnie - spojrzała na wilka, miała nadzieję że się spodoba.

Kelir

Podszedł do groty, obwąchał kamienie, rozejrzał się z zaciekawieniem. Był pod wrażeniem.
- No, muszę powiedzieć... miejsce pierwsza klasa. Bardzo przyjemne i przytulne miejsce. - zerknął na Monę. - Warto było zwlekać z założeniem własnego kąta.

Monalisa

Spojrzała na Kelira podejrzliwie - no warto było - uśmiechnęła się, złapała na sierść wilka chodź do środka - weszła za Kelirem, była ciekawa jak tam w środku.

Kelir

Zawstydzony, zaparł się łapami.
- Ale ja mam swój kąt... na pewno chcesz, żebym ładował ci się do groty? To dość prywatne miejsce - mruknął i obejrzał się, jakby sprawdzał, czy droga odwrotu nie jest przypadkiem zatarasowana jakimiś kłodami.

Monalisa

- ale z ciebie głuptas, chcę żebyś zobaczył, jak jest w środku - spojrzała oczami na wilka - i na pewno nie zatarasowałam groty - sama weszła do groty - jak możesz mi nie ufać - spytała smutna.

Kelir

Jeszcze przez moment wahał się, patrzył na niknący w ciemności ogon Mony, po czym obejrzał się za siebie. Zacisnął zęby i zdecydowanym krokiem ruszył do groty. Pochylił łeb, wyczuł zapach zimnych kamieni i wilgotnej ziemi. Oczy wilczycy połyskiwały w głębi czerni.
- No, całkiem przytulnie. I najwyraźniej bezpiecznie. Masz tu jakiś wodopój? Jak ze zwierzyną?

Monalisa

- wodopój mam tam w końcu, a zwierzynę to tam - pokazała na trzy świeże króliczki. całkiem niezle mi dzisiaj poszło - podeszła do zwierzyny .

Kelir

Zerknął na puszyste szaraki i poczuł, że zaczyna być głodny. Dyskretnie oblizał pysk, wycofał się tyłem z groty.
- Rzeczywiście, nieźle ci poszło - skinął głową. - I to mi przypomniało, że powinienem wybrać się na polowanie. Czas na obiad.
Skoczył susami ku granicy lasu. Obejrzał się, machnął ogonem i zniknął między pniami.

Monalisa

Spojrzała na wybiegającego wilka, rozejrzała się i wyszła, nudziło jej się , poszła coś porobić.

Przybiegła, położyła się i zasnęła.

Kelir

Kierując się do własnego legowiska, zerknął w kierunku jaskini Mony. Natychmiast przypomniał mu się zapach zimnych kamieni i ziemi. Dziwne, ale te szczegóły kojarzyły mu się z czymś miłym. Uniósł kąciki pyska, zawahał się, po czym przyspieszył kroku i zniknął za drzewami.

Monalisa

Obudziła sie po czym wybiegła, coś porobić.

Kelir

Był zmęczony, snuł się powoli, bez entuzjazmu. Gdy przechodził obok legowiska Mony, przypomniał sobie, że gdzieś, w pobliżu łąk, wyczuł jej zapach. Chętnie by się z nią zobaczył, więc spontanicznie zboczył ze ścieżki i zanurzył się w połać porośniętego gęstymi chaszczami pagórka.