Ukryta grota Riohiego

Riohi

Samotna grota pośrodku lasu. Okolica otoczona jest gęstymi drzewami i krzewami. Gęste konary drzew nie pozwalają przedostać się promieniom światła, więc w najniższych partiach lasu panuje mrok. Wzrok na niewiele tu się zdaje, jest wręcz zawodny i często zgubny. Jedynie ci o dobrze rozwiniętym słuchu i węchu mogą odnaleźć drogę w tym niegościnnym miejscu, choć nawet te dwa zmysły nie gwarantują pełnego bezpieczeństwa w tym ponurym labiryncie drzew. Nie zapuszczają się tu żadne żywe istoty, z wyjątkiem sów, nietoperzy i innych zwierząt spędzających większość życia w ciemnościach. Grota jest niewielka i ciasna, wiecznie chłodna niczym wnętrze lodowca. Tu i ówdzie pluskają krople wody spływające po skalnych ścianach, które spadając rozbijają się o twarde podłoże, niosąc się echem wśród skalnego pomieszczenia. Głosy dochodzące z mrocznych otchłani ponurego lasu, dają poczucie zagrożenia i niebezpieczeństwa wszystkim żywym istotom, które zapuściły się tak daleko. Powietrze przesycone jest uczuciem strachu i grozy, niesie ze sobą obraz śmierci czyhającej w ciemnościach, której tak naprawdę nie ma. To czyni z tego miejsca doskonałą kryjówkę przed światem.