Zakątek Abbey

Abbey

Jest to zwykła jaskinia leżąca wśród drzew, które otaczają ją ze wszystkich stron. W środku legowiska znajduje się stary, obdarty dywan, a na suficie zwisa lampa, która wieczorami oświetla całe pomieszczenie, czyniąc je jeszcze piękniejszym, niż się wydaje. No, może nie taka zwykła ta jaskinia, jak to określiłam.
Do jednej ze ścian przylegają dwie pułki, na których znajdują się książki, wielbione przez samą Abbey. Tak...
Zaś w kącie 'stoi' najukochańsza rzecz ów wilczycy, a jest nią gitara elektryczna! Ach, jak dobrze, że Abb wytrzasnęła takie cacko od ludzi... Będzie miała przynajmniej jakieś zajęcie.

Ino

Ino kręciła się w okolicy. Poczuła żę chciałaby poznać kogoś z kim mogła by porozmawiać. Nagle zobaczyła jaskinie. - Witaj - zawołała z uśmiechem. Stała przed jaskinią. Nie była pewna czy Abbey chce rozmawiać. Pomerdała przyjaźnie ogonem.

Abbey

/Powinnaś powiadomić mnie na PW, że chcesz popisać, ale dobra. Zajrzałam tutaj z czystej ciekawości. x)/

- Witaj.. - rzuciła tylko krótko w stronę obcej wilczycy. Dopiero pierwszy raz od wielu miesięcy coś powiedziała. Gdy wymawiała te zdanie, poczuła się dziwnie, jakby jej gardło nie było przyzwyczajone do tej czynności.

Ino

Ino uśmiechneła się szeroko, jednak w jej oczach widać było cień zakłopotania. - Jestem Ino ... - wyjąkała. - A ... a ty? - zapytała. Nie chciała zrobić złego wrażenia. Chciała kogoś poznać. Móc z kimś porozmawiać.

Abbey

- Zwą mnie Abbey. - powiedziała, a na jej pysku pojawił się blady uśmiech, który potem szybko znikł.
- Chyba nie będziemy tu tak sterczeć. Wejdź do środka. - Abb również chciała zrobić dobre wrażenie, w końcu jest to pierwszy wilk w tej Krainie, z którym zamieniła kilka słówek.

Ino

Ino ostrożnie weszła do środa. Przysiadła na ziemi i uśmiechnęła się. Już czuła się szczęsłiwa rozmawiając z wilczycą. - Miło Cię poznać - wyszeptała.
- Mam nadzieje że nie przeszkadzam Ci w niczym - dodała. Zmartwiła się że wilczyca była zajęta.

Abbey

- Mi cię również - powiedziała, a po chwili dodała.
- Nie, nie ma problemu. Aktualnie... Nic nie robię - wypowiedziawszy to, zrobiła lekko zdezorientowaną minę, a następnie sama przysiadła się obok drugiej wilczycy.
Ach, jak teraz wcześnie robi się ciemno. Nic dziwnego - jest zima. Abbey sama to zauważyła. Wstała i zapaliła światło, potem znów powtórnie usiadła.
- Uch, przepraszam. Trochę ubogo u mnie z fotelami lub przynajmniej poduszkami. Ale wiesz co? Może pójdziemy do jakiejś restauracji niedaleko mojego legowiska?

Ino

- Jasne, chętnie - Ino uśmiechnęła się. Szybko polubiła wilczyce. Pomerdała ogonem. - Ale do której? - zapytała. Przechyliła łeb i popatrzyła Abbey. Uśmiechneła się jeszcze szerzej. Lubiła się uśmiechać, do wilków przyjaźnie nastawionych oczywiście.

Abbey

- Słyszałam o restauracji "Złoty Smok". Podobno jest popularna - rzekła obojętnie.
Gdy zauważyła, jak już niecałkiem obca jej wilczyca przechyla śmiesznie łeb, uśmiechnęła się pod nosem. No, Abb wreszcie się rozweseliła i to szczerze.

Ino

- Dobrze, prowadź - odpowiedziała. Wstała i wyszła na zewnątrz, czekając na Abbey. - Ładne masz imię - dodała czekając. Nachyliła uszy do przodu. Pomerdała ogonem. Dostrzegła uśmiech wilczycy. Odpowiedziała tym samym.

Abbey

- Naprawdę? Nigdy nie myślałam nad sensem mego imienia. Ale dziękuję. - po tych słowach również wstała i wyszła na zewnątrz. Głęboko odetchnęła i powiedziała.
- Więc chodźmy. - uśmiechnęła się po raz drugi i zaczęła iść.

zt. O tutaj - http://www.wilki94.fora.pl/font-color-8cd9b3-plac-handlowy,44/sklep-i-restauracjazloty-smok,8390-240.html c:

Ino

Ino wbiegła do legowiska. Chciała porozmawiać z przyjaciółką. - Abbey jesteś tu? - zapytała. Naprawdę potrzebowała zamienić słowo z waderą. Usiadła na skraju nory a potem rozejrzała się wokoło. Przełknęła ślinę. Nie ma to jak mieć z kim pogadać.

Abbey

- Tak, jestem. Coś się stało? - zapytała widząc przyjaciółkę.
Nieco ją zdziwiło, że Ino tak nagle wbiegła do jej legowiska. Może naprawdę przytrafił się jej towarzyszce jakiś wypadek? Kto wie...

Ino

- Mam do Ciebie pytanie - odpowiedziała. Przez chwilę się wahała. - Czy jeśli naprawdę zrozumiałabyś jakiegoś basiora to oddałabyś mu swoje serce? - zapytała. Zamknęła oczy i uważnie słuchała wilczycy. Potem patrzyła na nią i czekała na jej reakcję. Potrzebowała rady Abbey.

Abbey

- Hm... - Abbey przełknęła ślinę.
- Sama nie wiem. Nigdy się nie zakochałam. Może tak... - powiedziała z zamyśloną miną, a po chwili dodała.
- A o co chodzi? - spytała.

Ino

- Achh, no tak ... - zaczęła Ino. - Zakochałam się, z wzajemnością. Uśmiechnęłą się.
Teraz miała kogoś. Popatrzyła uważnie na Abbey. Obawiała się miłości po słowach przyjaciółki.
Jednak jej partner był wyjątkowy i bardzo mu ufała. Przełknęła ślinę i patrzyła na waderę.

Abbey

- Och, nie wiedziałam... - odparła Abbey.
- Któż jest tym wybrańcem? - spytała po chwili towarzyszki.
Może przynajmniej ten partner będzie miły dla Ino.

Ino

- Nazywa się Rascal - powiedziała Ino a na jej pyszczku zagościł uśmiech. Uspokoiła się.
Przypomniała sobie wspaniałe chwile spędzone z wilkiem. - Jest naprawdę wspaniały - dodała.
Zamknęła oczy i przeżywała znów chwile spędzone koło wilka.

Abbey

- Rascal? Nie znam go. Ale mniejsza o to, ważne, że jesteś z nim szczęśliwa. - powiedziała z uśmiechem.
- No, ja już będę musiała iść. Chyba, że idziesz ze mną, bo mam zamiar pozwiedzać resztę Krainy? - spytała po chwili.

Ino

- Chętnie - zawołała Ino. Wstała i uważnie patrzyła jaki kierunek wybierze wilczyca. Pomerdała ogonem. Przypomniała sobie czasy jaki nikogo nie znała. Teraz ma przyjaciółkę i partnera. Życie jest piękne! Teraz Ino ma nowe życie! Wszystko będzie inne ...