Test Shinq na Wojownika.

Stille

Jest to miejsce, gdzie Shinq będzie zdawać na Wojownika. Stara, kamienna i opuszczona arena stoi na wysepce, na środku jeziora. Prowadzi do niej most z desek, który znajduje się prawie w wodzie. Na jeziorze pływają lilie wodne, koloru pereł. Dookoła tego miejsca znajduje się las. Bardzo gęsty.

Shinq przybyła tu. Serce jej waliło tak mocno i szybko, jakby miała zaraz wyskoczyć z jej piersi. Wadera szła spokojnie. Chciała zdać ten test, przecież to było jej marzenie. Weszła na drewniany mostek, czując lekkie kołysanie przez fale. Po kilku krokach znalazła się na arenie. Obeszła ją z każdej strony, przeciągnęła się i przekręciła łbem. Była noc, na niebie widniał księżyc. Biała przystanęła, zatrzymując wzrok na lesie. Czekała na Viktorię.

Viktoria

Wadera przedzierała się przez zarośla. W końcu wylazła z gęstwiny. Umyła futerko z błota i pajęczyn i wkroczyła na arenę. Była już na trzech testach, lecz żadnego nie przeprowadzała. Odetchneła i podeszła do Shinq.
- Witam - rozległ się ochrypły i przytłumiony przez maskę głos. - Przejdźmy od razu do rzeczy: dlaczego ta profesja i dlaczego akurat ty masz zostać Wojownikiem? - powiedziała spokojnie, lecz ze złośliwym uśmiechem za maską.

Stille

- Witam Cię, Droga Beto. - uśmiechnęła się. Nie wiedziała czy pójdzie dobrze, czy źle. Machnęła ogonem i wwierciła w nią swe znaczące spojrzenie.
- Dlaczego chcę zostać Wojownikiem? Ja tego nie chcę, jak pragnę. Od dzieciństwa kochałam zabijać, walczyć, atakować innych oraz bronić słabszych z mojej watahy. Byłam wiele razy na walkach i myślę, że wyrosnę na dobrego Wojownika. Marzyłam o tym stanowisku od młodego. Moim Atrybutem jest Siła. Posiadam mocne mięśnie. Dla watahy byłby to plus. Zauważyłam też, że w Watadze Wody brak Wojowników. Jest ich mało. Pomyślałam, że gdy się zgłoszę, pomogę Wodzie i zrealizuję marzenie. Nie wiem, czy się mylę. Ty możesz mi to powiedzieć, Viktorio. Skończyłam mówić. - odpowiedziała na pytanie i już czekała na kolejne. Mówiła czystą prawdę.

Viktoria

Skinęła delikatnie łbem.
- Dobrze, ładnie odpowiadasz. Powiedz mi proszę jakie cechy i charakter powinien mieć Wojownik, a jakie ty masz? - rzekła spokojnie i po chwili namysłu dodała: - Czy byłabyś zdolna do oddania życia za rodzinę i Watahę, w której żyjesz? - zakończyła. Jej ochrypły i stłumiony głos jeszcze przez chwilę rozchodził się niewyraźnym echem po lesie.

Stille

Wadera uśmiechnęła się kącikiem ust. Viktoria była miła.
- Wojownik powinien być twardy z charakteru, nawet sama nazwa tak mówi. Nie może się zawieszać w trakcie ataku. Góruje szybkością, zręcznością, a przede wszystkim siłą. Te cechy są jego najważniejszymi. Moim atrybutem jest Siła, mniejsza o to. Już o tym wspominałam. Teraz opowiem coś o sobie. Zachowuję czujność, nawet w miejscach spokojnych i pustych. Umiem wyczuć jakiegoś wilka z kilku kilometrów. Węch mój dostałam po ojcu. Jest jaki jest. Taki jak ma każdy wilk. Ślepia... Bursztynowe i wyłapujące nawet najmniejszą rzecz. Pragnę zostać Wojownikiem, bo mam mocne nerwy, niespełnione marzenie oraz chęć. Zadałaś mi pytanie na temat poświęcenia życia... Tak, Oddałabym życie, broniąc rodzinę. Starałabym się zrobić wszystko, żeby mogła czuć się bezpiecznie. Dla Watahy bym zrobiła to samo, nawet więcej. Walczyłabym do ostatniej kropli krwi. Zrobię to, co mi będzie kazała Alfa, Beta, bądź Dowódca Wojowników. Wiesz jakie jest moje poświecenie. Wielkie. Nic mnie nie zatrzyma przed bronieniem rodziny i watahy. - Shinq spoważniała na pysku. W jednym zdaniu coś się jej chyba pokićkało.

Viktoria

Viktoria uśmiechnęła się delikatnie.
- Podoba mi się to jak opowiadasz o sobie i o tym co jesteś w sanie zrobić. Na razie jesteś na dobrej drodze do zdania testu. Wiem już to co chciałam. Jeśli jesteś gotowa możemy przejść do drugiej części testu - krótkiego pojedynku. Zobaczymy jak sobie poradzisz z Magiem - skończyła. Wymamrotała coś pod nosem i z ziemi zaczął wyłaniać się wodny wąż. Ach, ulubione zaklęcie Viktorii. Magiczne zwierzę nie próżnowało: od razu zaczął zalewać Shinq wodą. Czy Wojowniczka znajdzie sposób na pokonanie stwora?

Stille

Shinq zmarszczyła nos. Spojrzała na Viktorię i pobiegła w jej stronę.
- Hem. - chrząknęła i naskoczyła na Betę. Złapała ja za kark, nie mocno. Nie chciała zranić Bety. Spojrzała na węża, mając kamienny wyraz twarzy.
- Walka? - spytała Waderę i tym razem złapała za nogę.

Viktoria

Viki uśmiechnęła się pod maską. Ta jednak nie wyrażała żadnych uczuć. Shinq zrozumiała, a wąż z wielkim "chlustem" rozbił się o ziemię.
- Walka - zachrypiała spokojnie. Mając wolne przednie łapy uszczypnęła Shinq na tyle mocno, że powinna puścić jej kark. Następnie warknęła i postarała się przewrócić Wartowniczkę na plecy. W takiej pozycji łatwo już Woja zabić. No, chyba że uda mu się wyrwać.

Stille

O nie, Shinq nie pozwoli na to. Podkurczyła tylne łapy i wyprostowała się, trafiając w brzuch Viktorii. Zrobiła to mocno, więc ból musiała poczuć Beta. Miała sekundę, by wyczołgać się spod samicy. Gdy wstała, warknęła głośno i donośnie. Naskoczyła na nią jeszcze raz, tym razem trzymając łapy przednie przednimi, a tylne tylnymi. Złapała za jej gardło, prawie dotykając zatopionymi w krwi kłami, jej krtani. Czekała co zrobi Mag.

Viktoria

Wadera zawyła z bólu. Nie mogła poruszać łapami! Jednak miała pomysł... Swój czarny i puszysty ogon oplątała szybko wokół tylnych łap Shinq i równie szybko szarpnęła je do tyłu. Tylne łapy były już uwolnione. Z przednimi nie ma co się męczyć. W myślach wypowiedziała zaklęcie: "Repulse*". Shinq powinna teraz trochę odlecieć. Viktoria złapała łapą za gardło. Futro miała we krwi... Znowu... Znowu warknęła, tym razem donośniej. Szybko niczym wiatr (atrybut: zwinność) podbiegła do Wartowniczki i wbiła delikatnie kły w kark. Nie chciała przecież zrobić jej krzywdy. Ach, ogon Beta ponownie zawiązał się na łapach Shinq i szarpną mocno chcąc przewrócić wilczycę na ziemię.

*Zaklęcie odpychające.

Stille

Biała zaskomlała cicho i przewróciła się na brzuch. Jednak, nie traciła sił. Przeturlała się na plecy czując, jak jej skóra na karku naciąga się. Bolało. Mocno. Ale poczuła też, iż Viktoria została przygnieciona jej ciężarem. Szczególnie pysk. Wtedy uderzyła ją łokciem w najczulsze miejsce brzucha i złapała ją za pysk, tak, że nie mogła oddychać. Splątała wszystkie części ciała z nią, by mieć przewagę. Była silniejsza. Jej Atrybutem jest siła.

Viktoria

Viktoria zaczęła się dusić. Ostatnim tchem w ustach wypowiedziała, ponownie, "Repulse". Opadła delikatnie na ziemie, mając już swobodę ruchów. Złapała głęboki oddech.
- Dobrze, walczysz doskonale. Nawet mnie, Magowi, trudno było przewidzieć Twoje ruchy.Jesteś silna. Koniec z walką, bo się pozabijamy. Cure* - powiedziała spokojnie. Po paru sekundach na ciałach wilczyc nie było już żadnych śladów po tej walce. - Ostatnie pytania. Co byś zrobiła gdybyś musiała walczyć na śmierć i życie z przyjacielem? Czy masz jakiś cel na przyszłość? Czy nie poddasz się w decydujących starciach? - powiedziała, oddychając już coraz spokojniej.

*Leczenie

Stille

- Dziękuję. Wojownik nie powinien okazywać skruchy. W walce z przyjacielem na śmierć i życie, zabiłabym go. Taka sytuacja może powstać w walce przeciwko innej watadze. Jeśli mój przyjaciel jest z innej watahy, dane jest mi go zabić, by Woda czuła się bezpiecznie. Nie mogę oszczędzić mu życia, jeżeli zrobił coś bardzo nie w porządku. Nie darzę specjalnym uczuciem innych watah. Moim domem jest Woda i jej służę. Moim celem jest zostać Latającym Wojownikiem, chociaż nie wiem, czy będę tego godna. Ale jedno jest pewne: Bronić Watahę, stać przy boku Alfy i służyć. W decydujących starciach zachowam zimną krew, nie poddam się. Po to wybrałam Wojownika. Jestem jaka jestem, nic tego nie zmieni. - rzekła, machając lekko ogonem i parząc spod firanek rzęs na Betę.

Viktoria

Viktoria machnęła ogonem.
- No, nie wiem... Pomyślmy... - Tak, Beta musiała to zrobić: zachować Shinq w niepewności, aż do samego końca. Chociaż pewnie i tak zna już odpowiedź. Biedactwo. - Przykro mi, moja droga. Teraz na Twojej głowie spoczywają dwa obowiązki będąc Wartownikiem i Wojownikiem. Gratulacje. Witam nowego Wojownika w Watasze. - Uśmiechnęła się pod maską.

Stille

Shinq spojrzała na nią blado, później zaś się rozpromieniła. Spełniło się jej najgłębsze marzenie. Wadera ukłoniła się.
- Jeszcze raz dziękuję Ci, droga Beto. Dobrze walczysz, jesteś bardzo miłą osobą. - rzekła i powstała. Machnęła ogonem kilka razy, z radości. Teraz będzie chyba najszczęśliwszą osobą w krainie. I Scentia pewnie też.

Viktoria

//Wskoczyła już do Jeziora Zmian//

Przekręciła oczyma i machnęła ogonem.
- Miłą... - prychnęła pod nosem. Spokojnie zaczęła się oddalać od Shinq. Rzuciła jej tylko krótkie spojrzenie znaczące: "Chodźmy stąd" i wyszła z areny. Powoli wkroczyła do lasy i tam zniknęła w cieniu drzew.

z/t

Stille

Shinq spojrzała za odchodzącą Viktorią i machnęła ogonem. W sumie to też musiała iść. Zastrzygła uszami, rozejrzała się, by zapamiętać jak najlepiej to miejsce i ruszyła za Betą. Test zdany!

z.t