Dolina marzeń i snów

Yakari Sevile

Uśmiechnął się nikle..No to gafa, ale istniała możliwość że wadera nie zwróci większej absorbującej uwagi na jego poufały i częściowo zeźli ton, jakim odpowiedzi na drażniący to temat, pytanie. Wsłuchał się w krótką, być może nawet lakoniczną wypowiedź jednej z wilczyc.Ach, tak no ten..zaczynając się babskie pogawędki, nie żeby cześć płci męskiej o tym nie rozmawiała.Ale Ex. El miał na tym polu marne doświadczenie, więc było mu niejako niezręcznie.Powędrował świadomie oczyma ku górze, gdzie zastał oślepiający błękit w błękicie, tak czysty jaki można było by go sobie wymarzyć..Ha, może i ktoś to tutaj zrobił...Rozluźnił dotychczas spięte mięśnie, czując jak nieproszona błogość wkrada się w jego schludne cielsko..Cóż chyba każdy ma prawo do krótkotrwałego odpoczynku. Jego roztrzepana jaźń, rozdzieliła się na dwie części, jedna śledziła tok rozmowy, a druga penetrowała niebiosa w poszukiwaniu..No właśnie czego właściwie szukał ?

Sayona

Położyła się pod wielkim kamieniem i obserwowała inne wilki.Zaczęła bawić się grzywką a właściwie chciała ją ułożyć

Trixiy

Biegła i nie zauważając wilka wpadła na niego-O przepraszam nie chciałam-Powiedziała i spojrzała na wilka.Zeszła z niego -Hej jestem Trixiy a ty?-Zapytała się z uśmiechem

Yakari Sevile

Sponiewierany, warknął bezgłośnie na łazęgę.Słysząc jednak uprzejme przeprosiny, opanował się..Od kiedy stał się taki wrażliwy i agresywny ? Tego dokładnie nie wiedział, a może warto by się nad tym zastanowić ? Tak, ale..później.
-Hey Trixiy, jestem Yakari.
Przywitał się dziarsko, zastrzegając gwałtownie uszyma.Jego naturalność skryta naumyślnie wewnątrz niego fikała coraz to wyższe fikołki... Basior zdawał się tego nie czuć. Zeszedł tą swoją bujająca jaźnią na ziemie, i w pełni skupił się na częściowo białej waderze, która nieopatrznie na niego wleciała. Choć starał się to ukryć był znużony, ciągłym bezruchem, chciał przemóc rwący ból ścięgien..W końcu nie raz słyszał ludzką przygrywkę.."pokonaj siebie..pokonaj siebie, udowodni,że bla bla bla". Wydała ona mu się ..ymm demoralizująca a z drugiej strony pokrzepiająca...Na co dzień nie miał tak sprzecznych wniosków...Na koniec końców tej kontemplacji i tak nie ruszył się z raz obranego szczęśliwym przypadkiem miejsca.

Ashley

Ashley podeszła do Yakariego i powiedziała : - Nie nudzi ci się tutaj ? - spytała machając energicznie swoim puszystym ogonem . Usiadła obok niego i odrzuciła grzywkę .

Trixiy

-Na pewno nic ci nie zrobiłam?-Zapytała z smutkiem w oczach.Myślała że go może skaleczyła albo coś.A nie chciała dojść do kłótni.Chciała znaleźć przyjaciół

Torak

Wbiegłem na polane wpadając na jakiegoś samca-uważaj gdzie stoisz jeszcze w przejściu-powiedziałem przechodząc go dookoła wskoczyłem na drzewo i zawisnołem do góry nogami.

Yumi

Ze zdenerwowaniem w oczach przybiegła do tej Doliny. "Gdzie to jest! Tak to! nie on!" Krzyczała w myślach. Zauważyła tego "wilka" wiszącego do góry nogami. - Ej! Ty! Odmieńcu! Jesteś aż taki tchórzliwy, że uciekasz z miesjca wypadku?! - Krzyczała jej głos był przepełniony gniewem. Nie miałam ochoty mu odpuścić.

Heroine

Wbiegła szybko za Yumi. Chciała zobaczyć cuda Ever. Usiadła obok niej. Starała się opanować. Nerwy narastały z każdą chwilą, ale Tsah jeszcze nie pękła. Obserwowała Yu i Toraka.

Kyinra

Wgramoliła się powoli. I schowała się za jakimś kamieniem. Stanęła po między Yumi a Tsah. - A jak on mnie następnym razem zgwałci? - szepnęła cichutko aby tylko one słyszały.

Yumi

-Nie zrobi Ci nic takiego... Ja już tego dopilnuję. - Powiedziała stanowczym głosem, który blokował troskę... - Poczekajmy aż dorośnie. Będzie miał problem... Moja już w tym głowa. - Mówiła dalej i powoli zaczęła iść w stronę Toraka. Po chwili była już pod drzewem. Wskoczyła na gałąź na której siedział Torak i zaczęła nią trząść. Po czym sama z niej zeskoczyła. Gałąź była tak rozchwiana, że nawet wilkołakowi (czy komu tam) trudno było się na niej utrzymać. Przez co Torak wręcz musiał spaść...

A teraz gram tymi samymi zasadami co Ty. -.-

Kyinra

Zachichotała tylko jak zobaczyła, że Torak zaliczył glebe. Wtedy Kyinra miała potrzebę. Podeszła do niego i zrobiła na niego siusiu gdy skończyła stanęła za Yumi unosząc się śmiechem.- Ojoj.. przepraszam.. gdzie kultura.

Torak

Strzeliłem z liścia w pysk Kyinrze podeszłem do małej rzeczki nieopodal.Umyłem się.podeszłem pod drzewo i przyleciał Will,stanoł pomiędzy mną a dziewczynami
-ja sobie nie pozwole żeby takie szczeniaki jak wy uprzykrzały mi życie-powiedziałem.Will na moją komende znów puścił kule ognia w strone dziewczyn tak że te nie potrafiłyby uciec.Wskoczyłem na niego i odleciałem znów spluwając na pysk Kyinry i Yumi.

Kyinra

- A psik szczeniaku. - powiedziała i odskoczyła.. Czyli nie trafił w nią śliną. Uśmiechnęła złowieszczo. - Idę nad źródełko. Pa.. - powiedziała na pożegnanie Tsah i Yumi. Machnęła ogonem i poszła.

z/t

Heroine

Przyglądała się całej sytuacji. Miała dość Toraka. Wstała i odeszła.
-Ja już idę.- Powiedziała tylko i odeszła zirytowana zachowaniem Toraka.

Yakari Sevile

Z niemym grymasem na duszy, obserwował zbierająca się śmietankę towarzyską.Ze szczerym niewysłowionym zdziwieniem śledził infantylne poczynania Toraka.Pokręcił łbem o barwie porannej mgły, z pożałowaniem. Cóż nie każdy jest idealny. YS starał się tolerować z szacunkiem, odmienność swych znajomych.Nie wiedział z jakim skutkiem mu to wychodziło, lecz dla niego liczyły się same chęci...Podniósł się z cichym stęknięciem i ruszył w dalszą, zapewne równie nużąca, drogę.

Biały Kieł

Obserwując wilki przez dłuższy czas, wreszcie się ruszył z krzaków i przeszedł do następnego krzaka, Następnie po dłuższej obserwacji stwierdził że robi się późno i czas już iść do domu

Yumi

Widząc coś spadającego z nieba od strony Toraka odskoczyła w bok. Gdy ten odleciał ta tylko zawarczała na niego. Wiedziała, że tego nie słyszy. - Ten pies mnie irytuje. Nawet nie wie jak... - Powiedziała cicho przez zęby. Wzięła parę wdechów i wydechów po czym ruszyła przed siebie.

z.t

Carly

Do Doliny Marzeń powolnym krokiem zawędrowała Carly. Głowę miała pełną myśli, aż trudno było jej to wszystko pozbierać. Nie mogła się na niczym skupić, bo zaraz myśli nabiegają do tego jednego tematu, który zaczął ją niesamowicie dręczyć. Jej ogon był markotnie opuszczony w dół, wił się za nią, zostawiając widoczne ślady w śniegu. Ona giętko szła przed siebie, ze spuszczonym łbem i stulonymi smutno uszami. Jej oczy były przepełnione negatywnymi emocjami, a w głowie nieustannie kłębiły się miliony myśli. Usiadła w końcu z daleka od wszystkich i westchnęła głęboko. Wciąż myślała o tym, że Renna i Wasp spotkali się ponownie. Bała się teraz odwrócić głowę, gdy Wasp był w pobliżu, zajrzeć mu w oczy, czy pogadać. Bała się, że w końcu powie "Carly, chyba jednak nie jesteśmy dla siebie stworzeni, zostańmy przyjaciółmi" i wróci do Renny. Podobno było mu z nią tak dobrze, a z Carly wciąż się sprzeczał, byli jak ogień i woda. Na samą tą myśl nie mogła nic zrobić, gdy łzy napływały jej do oczu i spadały kolejno na wytwór zimy. Pociągnęła nosem, chcąc walczyć z tym od środka. Acz nie umiała. I co.. ?

Ariana

Przyszła do doliny marzeń i zauważyła mamę Carly smucącą się. Cicho podeszła i ucałowała mamę Carly. -Mamusiu nie płacz, uśmiechnij się jutro będzie lepiej - zawyła i zrobiła fikołka by mamę rozśmieszyć, by lepiej się poczuła.