Dolina marzeń i snów

Flake

W dolince pojawiła się drobniutka, lecz dorosła wilczyca o jasnej sierści i dwukolorowych fioletowo-szarych oczach. Wszechobecny chłód jej nie przeszkadzał, jedynie podeszwy łap marzły jej od ciągłego stąpania po śniegu. Wilczyca rozejrzała się, a na jej pysku wymalował się uśmiech. Dolina prezentowała się pięknie, pokryta nienaruszonym wilczą łapą, bielutkim kożuszkiem. Ach, nie, jednak naruszonym. Flake zauważyła ślady przebiegające nieopodal. Powiodła po nich wzrokiem, by zaraz dostrzec młode, czarne smoczątko. Biedactwo, wyglądało na zmarznięte.

Scentia

Scentia podniosła głowę. Zauważyła jasnowłosą waderę. Uśmiechnęła się miło, widząc, że jednak została zauważona. Ale czy czarnego smoka na tle białego śniegu można przeoczyć? Raczej nie. Mimo to cieszyła się, że pozna tu kogoś i nie będzie marła na darmo.
- Witam. - Zaczęła, podchodząc. - Jestem Scentia, a ty? - Przedstawiła się, przekrzywiając lekko łeb. Wilczyca też była drobna, więc pewnie również marzła. Znów przysiadła na śniegu i zamachała zdrętwiałymi skrzydłami.

Flake

Gdy smoczyca ruszyła w jej kierunku, Flake wykonała kilka kroków w stronę zbliżającej się Scentii. Musiała choć na chwilę oderwać łapy od śniegu, by nie przemarzły.
- Jestem Flake - przedstawiła się, uśmiechając jeszcze szerzej. Dawno nie widziała w krainie smoka. Czy miała kiedyś okazję porozmawiać z jednym z tych magicznych stworzeń? Już nawet nie pamiętała.

Scentia

- Wilki dzielą się na watahy, prawda? - Spytała trochę niepewnie. - Z jakiej jesteś? - Dodała po chwili, orientując się, że to prawda. Ona była smokiem, a one nie dzieliły się tu na żadne mniejsze grupy. Początkowo wilczyca z wyglądu wydała jej się dumną damą*, ale wiedziała, że nie wolno nikogo oceniać po pozorach takich jak wygląd. Ciekawe, czy wszystkie istoty miały takie podejrzenia, co do charakteru innych. To chyba nieuleczalna choroba, na która cierpią wszyscy. To takie płytkie...

* Oparte na faktach O_O

Flake

- Ja jestem z Watahy Ognia - odpowiedziała i znowu kilka razy przestąpiła z łapy na łapę. Dlaczego poduszki łap muszą być takie delikatne?! Na jej pysku wciąż rozciągał się szeroki, łagodny uśmiech. Flake przyjrzała się smoczątku i spytała, w jej głosie zaś kryła się szczera troska - jak zawsze, gdy miała do czynienia z dziećmi. - A ty co robisz tutaj tak samotnie? Pewnie porządnie zmarzłaś w tym śniegu?

Scentia

- Chciałam kogoś poznać. Nudno jest tkwić ciągle w tym samym miejscu. - Stwierdziła spokojnie. - Mróz... Wiesz, czemu zjawia się co rok? - Spytała niespodziewanie. Może wilki, a nawet inne smoki potępią kierowanie się ludzkim myśleniem, ale Scentia sądziła, że nawet oni muszą mieć czasem rację. A oni mieli tą rację niezwykle często. Tylko zabijanie dla skór było głupie. I jeszcze kilka innych rzeczy.

Flake

Flake pomyślała, że przecież to oczywiste, dlaczego zmieniają się pory roku, ale... po chwilce zastanowienia dotarło do niej, że nie ma pojęcia, czemu tak się dzieje.
- Nie wiem... ale zapewne zaraz mi to wyjaśnisz? - odrzekła. Na jej pysku wciąż błąkał się ten uśmiech, jak zwykle u tej wadery. Flake była nad wyraz radosną osóbką, choć w zasadzie nie miała zbyt wielu powodów do szczęścia.

Katie

Agashar biegnąc postanowił zatrzymać się w dolinie marzeń aby chociaż na chwilę mógł odetchnąć. Nagle w oddali ujrzał jakąś wilczyce. Z ciekawością na nią patrzył. Lecz w ostatniej chwili zamyślał się o tym pięknym miejscu i położył się na ziemie. Po chwili zasnął.

Hakann

Hakann przyglądając się wilczycy zaciekawiła go. Jego ciekawość doprowadziła nawet do tego aby zbliżyć się do nieznanej wilczycy. Zbliżał się powoli, powoli aż był blisko na tyle aby przywitać się. - Witaj! - zapytał z nieśmiałością. I ze spokojem czekał na co zrobi nieznana wadera.

Flake

Flake spojrzała na dwa przybyłe wilków. Patrzył na nią zarówno jeden, jak i drugi. Wyglądało na to, iż jeden z nich zagłębił się we śnie.
- Witaj - odrzekła białemu samcowi, a na jej drobny pysk wpełzł przyjazny uśmiech. Przyjrzała się Hakannowi z uwagą - chyba widziała go już gdzieś. Nie miała jednak pewności.

Hakann

- Cześć jestem Hakann. - chcąc utrzymać rozmowę zaczął mówić co mu ślina na język przyniosła. - Z jakiej jesteś watahy. - rzekł. - Ja z Watahy Nocy. - odparł i swój wzrok skierował na ziemie. W swoich myślach nie umiał poskładać sensownych pytań ani odpowiedzi. Spostrzegł ,że zaczął coś przynudzać. Za bardzo nie przejął się tym bo taki jest. Podniósł ponownie swój pyszczek i po patrzał się na wilczyce.

Scentia

Scentia chwilowo trwała w bezruchu, zastanawiając się, czy może tu czuć się bezpiecznie. Po chwili stwierdziła jednak, że wszystko jest w porządku. Jeden wilk spał, a drugi wydawał się być przyjaźnie nastawiony. Flake mogła już ufać. Na jej paszczę wstąpił lekki uśmiech, gdy zrozumiała, że Flake ją przejrzała.
- Ludzie twierdzą, że to dlatego, że Ziemia krąży dookoła Słońca, ale jej orbita ma kształt spirali. Czasem jesteśmy więc dalej od Słońca i nie daje nam ono takiego ciepła. Dodatkowo nasza planeta nachylona jest pod kątem do padania światła Słońca, a im on bliższy kąta prostego, tym jest cieplej. Jeśli jest dalszy, jest zimno jak teraz. - Wyjaśniła najprościej jak umiała, mając nadzieję, że Flake nie uzna tego za bzdurę. Nie po to straciła e trzy miesiące na naukę, by potem okazało się, że wszystko, co wiedzą ludzie, jest kłamstwem.

Flake

- Ja nazywam się Flake i należę do Watahy Ognia - odpowiedziała.
Wilczyca znów przestąpiła z łapy na łapę - przez śnieg podeszwy łap tak jej zmarzły, że już prawie ich nie czuła. Spojrzała na Scentię z zainteresowaniem w dwukolorowych oczach i spytała. - Miałaś kontakt z ludźmi?
Ona w całym swoim życiu nawet raz nie widziała tych dziwacznych, dwunożnych stworzeń, choć wiele dane jej było o nich usłyszeć.

Scentia

- Tak. - Oznajmiła niewzruszona. - Ty nie? - Spytała lekko zdziwiona. Ludzi było o wiele więcej niż smoków, choć co do wilków nie miała pewności.
- Od jednego z nich wiem wszystko, co wiem. Ludzie są dość inteligentni. - Stwierdziła, zastanawiając się, czy nie zirytuje tym drugiego wilka. Mimo to wolała otwarcie przedstawiać swe opinie.
- A ty co myślisz o ludziach? - Spytała. - Pomijając to, że polują w lasach na prawie wszystkie zwierzęta. - Dodała po chwili. To było głupie i bezsensowne z ich srony, owszem.

Flake

- Nie. Nigdy nawet nie widziałam człowieka, nie próbowałam zapuszczać się na ludzkie tereny - odpowiedziała. Przyzwyczaiła się, że większość rozmówców ten fakt dziwił - prawie każdy miał na koncie choć jedną przygodę z ludźmi. - Cóż, trudno mi się wypowiadać o stworzeniach, których nawet raz na oczy nie widziałam. Ich cywilizacja jest na tyle rozwinięta, że muszą być inteligentni, choć w stosunku do nas najczęściej zachowują się bezmyślnie. Nic więcej nie jestem w stanie o nich powiedzieć.

Shaeera

Małe smoczątko przyszło tutaj niepewnie. Sha jeszcze nie znała tutaj prawie żadnych krain. Rozejrzała się i zauważyła jakieś istoty. Tylko jaka to rasa? Smoczyca zerknęła na innego smoka. Usiadła spokojnie, a następnie zasłoniła siebie swoimi skrzydełkami.

Dante de Cossa

Schatt przyszedł powoli w to miejsce. Dostrzegł jakieś dorosłe wilki i smoki. Dalej nie przepadał za tymi dziwnymi i nietypowymi stworzeniami. Jednak już się ich nie bał, miał nad nimi przewagę wielkości. Był mniejszy i mógł się spokojnie chować. Chyba, że smok był młody, jak choćby te.
- Dzień dobry - choć to przywitanie było raczej skierowane do wilków. Jednak chyba nigdy nie zaakceptuje smoków. Po prostu nie było na to szans.

Shaeera

Sha spojrzała na dziwne stworzenie, a następnie przyjrzała mu się. Smoczyca usłyszała przywitanie, jednak nie chciała odpowiadać. Nie ufała mu, ponieważ on może chcę ją skrzywdzić. No ma kły i pazury i jeszcze dziwacznie wygląda. Sha przypuszcza że zaraz zleci się tu cały tłum dziwacznych stworzeń.

Flake

- Witam - odrzekła przybyłemu wilkowi, lecz nie zaszczyciła go szczególną uwagą. Jej zainteresowanie przykuło kolejne smoczątką. Niesamowite, że w krainie tak ubogiej w smoki Flake spotkała dwóch przedstawicieli tej rasy na raz. Druga, nieznajoma smoczyca wyglądała na bardzo niepewną, więc wadera, przeprosiwszy Scentię i Hakanna, podeszła do niej i spytała:
- Wszystko w porządku?

Shaeera

Sha odsłoniła siebie, a następnie spojrzała na dziwną istotę, która do niej podeszła. - Nie mam gorączki i dobrze się czuję, więc tak - powiedziała patrząc niepewnie na istotę. - Czym ty jesteś, no bo nie masz skrzydeł i nie jesteś podobna do smoka, więc smokiem nie jesteś, a jak tym nie jesteś to czym? - zapytała. Mimo że Sha jej nie ufała to chciała się dowiedzieć.