Dolina marzeń i snów

Shaeera

- Nie wiem dokładnie, poniewaz ulodzilam se nedawno. Nie ma z nimi problemu i są wygodne. Można się moczyć do woli - powiedziała uśmiechając się szeroko. Zamachała ogonem, a następnie spojrzała na samca.

Veli-Matti Onni

Pokiwał łbem.
- Rozumiem - powiedział. - To dobrze, że zapewniają ci komfort.
Po chwili milczenia myśli Veli-Mattiego nagle odpłynęły w kierunku zupełnie innym niż dotychczas. Pomyślał o KokuRai i Candii... czy dobrze zrobił, odrzucając ich uczucia? Zadał im pewnie silny ból, ale przecież nie czuł do nich niczego specjalnego.

Shaeera

Sha zamachała skrzydełkami. - Jeszcze nie umiem latać - powiedziała patrząc smutno na Mattiego. Zamachała ogonem, a następnie zerknęła na samca. - O czym myślisz? - zapytała wesoło.

Veli-Matti Onni

- Nauczysz się. Na wszystko przyjdzie czas - powiedział. Zanim udzielił odpowiedzi na drugie pytanie, zastanowił się, co powinien rzec tej małej. W końcu powiedział. - Myślę o sytuacji bez wyjścia, w której jakiej by się nie podjęło decyzji, ktoś zostanie poszkodowany. Kiedyś to zrozumiesz, ale teraz chyba jeszcze na to za wcześnie.

Shaeera

Sha spojrzała na samca i uśmiechnęła się tak że zamknęła oczy i po chwili je otworzyła. - Chodzi o samice? - zapytała cie kawsko. Shaeera nawet polubiła tą istotę. Światło padło na małą smoczycę, a jej łuski zalśniły.

Veli-Matti Onni

- Nawet o trzy - odpowiedział, a na jego pysk wstąpił nieznaczny uśmiech rozbawienia. Evana, KokuRai, Candia... Tę pierwszą darzył uczuciem, resztę zaś musiał skrzywdzić. Czego by nie zrobił i tak dwie wilczyce pozostałyby z bólem serca. Nie zamierzał zdradzać Shaeerze więcej szczegółów ze swojego życia. Nie dlatego, że mała może by tego nie zrozumiała. Po prostu nie lubił dzielić się swoim życiem ze wszystkimi dookoła.

Shaeera

- Ale jesteś rozchwytywany - powiedziała śmiejąc się. Zamachała ogonem, a następnie spojrzała w niebo. Miło się rozmawiało z tym samcem. Jej dwa rogi zalśniły, lecz nie tak żeby oślepić. jeszcze raz zamachała ogonem.

Veli-Matti Onni

- Cóż poradzić - odpowiedział, powstrzymując się od zbolałego westchnięcia. Zapewne inny wilk cieszyłby się z takiego powodzenia, on za to nie był tym zachwycony. Kiedy różki Shaeery zalśniły mocno, Veli-Matti odruchowo zmrużył ślepia. Dziwne były stworzenia z tych smoków - z jednej strony ich wygląd go odrzucał, z drugiej zaś zachwycał połysk łusek i potęga.

Shaeera

Smoczyca uśmiechnęła się do samca, a następnie zamachała ogonem. Sha cały czas zastanawiała się jaki jest świat, w którym się urodziła. Zerknęła w niebo na którym za niedługo będzie latać. Jej słodkie oczka był cały czas tam skierowane.

Veli-Matti Onni

Veli-Matti nie zamierzał przerywać ciszy, co nastała. Szczerze mówiąc, to brakowało mu jej niezmiernie w ostatnich dniach, przepełnionych rozmowami z nowo poznanymi i zwiedzaniem krainy, która okazała się być dość hałaśliwa. Basior nie sądził, że kiedykolwiek poczuje tęsknotę do tego, z czym niegdyś spotykał się nieustannie, okazało się jednak, iż to uczucie ogarnie go nad wyraz szybko.

Shaeera

Shaeera wstała i zaczęła machać swoimi skrzydełkami próbując wbić się w powietrze, jednak nie udawało jej się to. Spojrzała w ziemię, a następnie wzięła rozpęd i skoczyła, a potem zaczęła machać skrzydełkami, jednak to też się nie udało. Wzięła oddech, a następnie wypuściła powietrze.

Veli-Matti Onni

Bez słowa obserwował próżne wysiłki smoczątka. Mała Shaeera była w gorącej wodze kąpana - zdecydowanie, brak jej było cierpliwości.
- Spokojnie - powiedział. - To przyjdzie z czasem. A czasu nie da się przyspieszyć.
Po tych słowach przeciągnął się i ułożył wygodniej. Śnieg, który znajdował się pod nim, pod wpływem ciepłoty ciała Veli-Mattiego zdążył się roztopić, mocząc sierść wilka. Zimą nie było to zbyt komfortowe.

Shaeera

Smoczyca spojrzała na samca i się uśmiechnęła. Klapnęła na cztery litery i zamachała skrzydełkami. - A może jak skoczę z jakiegoś klifu, to polecę - powiedziała rozmyślając. Zamachała ogonem, ponieważ jak, dla niej, to był świetny pomysł.

Veli-Matti Onni

- Na pewno. Polecisz od razu stąd na tamten świat - powiedział. Dzieci były uroczymi stworzonkami, lecz trzeba je było pilnować na każdym kroku... gwoli wyjaśnienia Veli-Matti dodał. - Roztrzaskałabyś się na dnie przepaści. Wierz mi, że najrozsądniejszym będzie poczekać, aż twoje skrzydełka same dojdą do formy na tyle dobrej, by unieść twoje ciało.

Shaeera

Sha spojrzała na samca, a następnie na swoje skrzydełka. Siedziała tak cały czas patrząc na swoje skrzydła. - A jak skoczę z drzewa to polecę - zapytała szukając wzrokiem jakiegoś wysokiego drzewa. Zamachała ogonem, a następnie rozejrzała się jeszcze raz.

Veli-Matti Onni

- Nie sądzę, najwyżej zrobisz sobie krzywdę, gdy spadniesz z wysokości - odpowiedział. - Musisz poczekać, aż uda ci się oderwać od ziemi. P-o-c-z-e-k-a-ć.
Ostatnie słowo przeliterował, podkreślając tym jego ważność. Cóż za niecierpliwe stworzonko z tej Shaeery!

Mekari

Przyleciała tutaj szukając jakiegoś miejsca na odpoczynek. Wylądowała i zobaczyła jakiegoś wilka i nieznajomą wilczyce. Podeszła do nich. - Cześć. - powiedziała. Spojrzała na małą.

Shaeera

Sha spojrzała na większego od niej smoka i podeszła do krzaka. Wsunęła się w cień. Nowa osoba do, której smoczątko nie ma zaufania. Spojrzała na jej piękne skrzydła i się uśmiechnęła, jednak ten uśmiech po chwili znikł. Smoczątko spojrzało na Mattiego. Oby ta smoczyca nic mu nie zrobiła.

Mekari

Mekari zauważyła, że mała smoczyca się jej boi. - Cześć. Nie bój się. Nic nie zrobię. - powiedziała przyjaźnie. Nie lubiła, kiedy jakiś mały smok się jej bał. Zamachała lekko ogonem. Po chwili nabrała powietrza i z jej pyska wyleciał ogień w kształcie misia. Zamachała ogonem, żeby ugasić ogień.

Shaeera

Sha spojrzała na nią, a następnie na ogień, który potem ugasiła. - Matti - powiedziała patrząc na niego. Zamachała skrzydełkami, a następnie nadal siedziała w tamtym miejscu. - Ja się ciebie nie boje - rzekła do smoczycy i wyszła z cienia. Zlustrowała ją swoim spojrzeniem, a następnie klapnęła na cztery litery. Ten smok był większy i starszy od niej. Sha nic nie mówiła i nie miała zamiaru nic mówić.