Góry w Śnieżnej Dolinie Marzeń

Berenika

To jest Dolina Marzeń, tyle, że cały rok jest tu lekka zima. To miejsce jest bardzo piękne i zazwyczaj, jak się pomyśli jakieś przyjemne dla większości życzenie, to ono się właśnie spełni. Oto ona:

Ta Dolina nie jest ani za ciepła, ani za zimna.

--------------------------------------------------------

Shazza szłą dalej zwiedzać krainę i trafiła właśnie do tego cudownego miejsca. Patrzała na dolinę i na góry. Tak jej się tu spodobało, że postanowiła jeszcze tu posiedzieć w spokoju. Nikogo tu nie było, więc mogła tutaj siedzieć ile tylko zechce. Popatrzała na chmury i jedna przypominała jej jaskinię i niedźwiedzie.
-Bym chciała, by mojej rodzinie nic się nie stało i bym chciała być Wojownikiem.-Pomyślała życzenie Shazz i patrzała się dalej, bo wiedziała, że można pomyśleć trzy życzenia, lecz ona wymieniła dwa. Położyła się na grzbiecie i się odprężyła. Tu znalazła spokój i ulgę, wielką ulgę. Tak chciała tu zostać na zawsze, lecz musiała dalej zwiedzać. Jeszcze przed pójściem popatrzała się na dolinę i na spadające płatki śniegu.
-Jak ja lubię zimę i takie śnieżne miejsca.-Powiedziała do siebie Shazza z uśmiechem na kufie i wyszła. Poszła gdzieś znowu w dal, taką odległą i daleką.

Fiore

Cisza zostanie zakończona, bowiem do tych oto gór przybyła Fiore wesoło machając ogonkiem z tym swoim szarmanckim uśmieszkiem na pysku. Ktoś już tu był, ale kto? Westchnęła i zaraz obczaiła, była to jakaś dorosła wilczyca, też mi coś pff.. -Dobry.- rzuciła do wilczycy i rozejrzała się obaczajając wszystko po kolei i dokładnie.

Yotto

Kusketa przyszedł tu leniwym kroczkiem. Szukał kogoś do rozmowy. Zauważył nagle wilczycę. Cześć.-Warknął basior. Usiadł i czekał, może ktoś jeszcze przyjdzie. Rozglądał się po okolicy. Poznawał te strony, których jeszcze nie miał okazji zobaczyć. Było tu bardzo ładnie, a śnieg padał na futro Kuskety. Basior otrzepał się po chwili z niego.

Mahigun

Mahigun przyszła tu nie za śpiesznym krokiem. Zobaczyła wilka i wilczycę. Witam.-Powiedziała do nich. Usiadła obok młodego wilka. Ta biała gwiazda na piersi i znamię na uchu oraz czarny kolor i Wataha Ognia... To wszystko pasuje.-Powiedziała Mahigun uśmiechając się do wilka. Nie wiedziała jeszcze, że jej ojciec jest duchem. Teraz jednak chciała z kimś porozmawiać. Samotności nie lubiła. Ja jestem z Watahy Wody.-Powiedziała wadera.

Yotto

Cicho.-Warknął pod nosem. Jednak to, co powiedziała o nim wilczyca, to bardzo mu się spodobało. Komplement?-Zapytał Kusketa, lecz tak tylko dla pewności i bardziej normalnie. Kusketa Mohekun jestem, a ty?-Zapytał się wadery i patrzał jej w oczy. Co prawda był dorastający, lecz prawie dorosły. Najpierw należałoby się poznać przecie. Ona jest z Watahy Wody, a on z Watahy Ognia. To bardzo dobrane watahy, jak dla niego.

Mahigun

Komplement, komplement.-Powiedziała wilczyca uśmiechając się do niego. Jej, masz bardzo oryginalne imię... Czarny Wilk. Jak jestem Mahigun-Młoda wilczyca.-Mahigun wstała, mówiąc to. Masz rodzinę?-Zapytała Kusketę. Ja mam ojca.-Ona nawet nie wiedziała, że jej ojciec nie żyje. Popatrzała się gdzieś w dal, lecz jednak później znów przeniosła wzrok na wilka. Podobasz mi się.-Powiedziała do niego cicho szczerze się uśmiechając. Wiedziała, że on jest w średnim wieku.

Yotto

Też masz łądne imię.-Powiedział Kusketa. Przypatrzył jej się jeszcze bardziej. Była ładna. Potem spojrzałw niebo. Nagle wiatr zatrząsł gałęzią i spadła na młodego basiora kupa sniegu. Zaśmiał się. Już nie czuł się taki zły na wilki, a przynajmniej na nią. Podobało mu się, że ona jest z Watahy Wody, a on z Watahy Ognia. Zrobił wokół niej parę kółek i w końcu się zbliżył. Kusketa był prawie dorosły. Uśmiechnął się do Mahigun.

Fari

Przydiegła tu Fari, z nudów. Popatrzyła na basiora i przywitała się śmiesznie. - Witam szanownego Pana. Jam zwać się Fari. A ty? - no chyba widać że było śmieszne. No cóż, ona ma już taki zmienny harakter. - O.o a co to wać panie? - spytała Kusketę i podarowała mu piękny amulet z płomyczkiem w środku. - No dobra już będę normalnie mówić. - uśmiechnęła się.

Yotto

Przekręcił łeb i spojrzał na obcą wilczycę lodowatym wejrzeniem. A czy to tak ładnie przerywać czyjąś rozmowę?-Zapytał groźnie mały. Może i dorastam, lecz to nie znaczy, że mogę mieć partnerkę.-Jego charakter z Watahy Ognia oddziałał natychmiast na 'intruzie'. Nie przyjmę tego G.-Powiedział młody basior bez lęku w głosie. Ugh. Gdybym był większy i mocniejszy, to bym Ci łeb urwał.-Powiedział żartobliwie. Na czym skończyliśmy?-Zapytał się Mahigun.

Mahigun

Że mi się podobasz.-Powtórzyła Mahigun. A ty co się wtrącasz? I z jakiej jesteś watahy?-Zapytała ostro wadera. Też nie lubiła, gdy ktoś jej rozmowę przerywa. To było głupie i niechlujne ze strony Fari. Ja jestem Mahigun-Młoda Wilczyca.-Powiedziała jeszcze ostrzej. Przysunęła się bliżej Kuskety i siedziała tak. Mahigun znała tylko najlepszy komplement dla Mohekuna.

Yotto

Aha.-Powiedział Kusketa. Ty mi też.-Powiedział drugi raz i trochę zaczerwienił się pod skórą. W zasadzie już był dorosły. Tylko odrobinę mu brakowało do tego wieku. Popatrzał głęboko w oczy Mahogun i się do niej uśmiechał. Czasem wyglądał na Fari, lecz nadal się uśmiechał i miał teraz radosne wejżenie złótawych ślepek. Też przysunął się, niby w stronę Fari, lecz bliżej Mahigun.

Mahigun

Nom...-Powiedziała Mahigun do basiora. Może pójdziemy do twojej jaskini?-Zapytała raz Kusketę. Fari się nie rusza, więc chodźmy.-Rzekła do niego i czekała na odpowiedź. Przekręciła się przyjaźnie i przybliżyła delikatnie pysk do wilka. Uśmiechnęła się do niego. Ładne masz oczy...-Powiedziała troszkę nieśmiało. Spojrzała mu też głęboko w ślepia. Rozumiała już, że jak on dorośnie, to będą sobie przeznaczeni. A przynajmniej instynk ją tak uprzedzał.

Yotto

Nie mam nic przeciwko temu.-Powiedział basior. Tylko niech pani pozwoli, że ja pójdę pierwszy. Musisz uważać, bo to w Watasze Ognia. Trzymaj się lepiej blisko mnie.-Powiedział i gotował się do podróży. Spojrzał na Fari. Jakby zastygła. Ruszył się i powoli szedł tak, by Mahigun mogła go dogonić. Wyszedł stąd, lecz był ciągle widoczny.

zt.

Mahigun

Pobiegła za nim. Dobra!-Krzyknęła i co sił w łapach podążała za nim. Śnieg opadał jej na futro. Było jej tak miło i przyjemnie, lecz dalej biegła i nie zwracała na to zbytniej uwagi. W końcu już go doganiała i razem z nim wyszła stąd.

zt.

Scentia

Scentia rozglądała się po całej krainie. Nigdzie nie było tak przyjemnie, jak tutaj. Wylądowała na jednej z płytkich skał i odetchnęła. Latała z trudem, ponieważ jest jeszcze smoczątkiem i w tym wieku skrzydła się uczą utrzymywać ciało na wietrze. Smoczyca odetchnęła, machając z radości ogonem. Wiatr hulał w lewo i w prawo, co było największą podnietą w życiu, jaką miała Sce.

Stille

Shinq usiadła na jednej ze skał. Wszystko musiała przemyśleć. Na jej sierści było widać kilka dość sporych plam krwi, ale nie przejmowała się tym. Podniosła łeb. Nie zauważyła Scentii, ponieważ była zbytnio zamyślona.

Summeru

Time odważnie kroczyła przed siebie. Kłapała szczęką z nudów, mając wzrok wbity w ziemię. Raziło ją słońce, gdy delektowała się wyglądem nieba. Wtem zauważyła Shinq i stanęła. Przypominała jej kogoś, tylko nie pamiętała kogo. Podniosła ogon i wypięła dumnie pierś. Nie ma co, księżniczka wrodzona.

Elena

Także i tu zawitała zebrowata wojowniczka. Podeszła do wilków i smoka i skinąwszy im łbem zaczęła poważnym tonem.
- Witam. Jestem Elena, dowódca wojowników ognia i ostrzegam przed ogromnym ognistym lisem. Sieje spustoszenie w krainie i atakuje każdego kogo spotka. Apeluje o ostrożność i ostrzeżenie każdego kogo się da. Nie można go pokonać ale można okiełznać co już niebawem sie stanie. Do tego czasu... komu życie miłe niech nie opuszcza terenów swej watahy. Proszę mi wybaczyć, ale czeka mnie jeszcze wiele pracy. Do widzenia. - skinęła łbem i odeszła puszczając Shinq oko.

[zt]

Stille

Ta skinęła Elenie i przekręciła łeb w stronę Time. Położyła się w cieniu, bo tak było dla niej lepiej.
- Shinq. - powiedziała obojętnie, lecz też coś mykało jej we łbie. Machała łapą, która bezradnie wisiała w dół, jakby bała się lęku wysokości i zaraz miała sić zabić.

Summeru

Timka zaśmiała się w stronę Shinq.
- Jestem piękną księżniczką, a zwą mnie Time. - odpowiedziała, machając dumnie ogonem. Od czasu do czasu jej blond kita zamiatała pustynie, co kojarzyło się z jednym powiedzeniem. "Twoja Stara zamiata Pustynię" - zachichotała i podniosła dumnie pysk, siadając przed krwistooką.