Impreza ,,Wilki Tańczą 2011"

Kaji Meyit

Zaśmiała się i raz jeszcze, wcale nie mając zamiaru odkleić się od młodego Wojownika. Coś ją do niego ciągnęło - z resztą, już wcześniej tak było. Od momentu, kiedy ten postawił łapę w jej lokalu, ona zdawała sobie sprawę, iż przewrotny Los w jakiś sposób ich złączył. Wiele wilków weszło na jej ścieżkę, wiele potoczyło się po niej wraz z nią - Retes jednak był inny niż reszta.
- Nyah! Wyprzystojniałeś! - wykrzyknęła, oburzona pozornie tym, iż Wojownik tego nie dostrzega.
Cóż za marnotrawstwo! Gdyby o tym wiedział i się tym przejął - jak również wykorzystał - każda wadera w Krainie leżałaby u jego stóp. Kajeczuleczuleniuńka zachichotała niekontrolowanie do swych myśli, kiedy to wyobraziła sobie te rzesze śliniących się wilczyc kłaniających się do Retesa-kun niczym wyznawcy do Allaha.

Retes

Retesowi niespecjalnie przeszkadzał dodatek w postaci Kaji, uczepiony jego cielska.
- A ty wyładniałaś! - odwdzięczył się, chociaż właściwie nie widział dokładnie twarzy Magiczki, przez uścisk w jakim tymczasowo byli złączeni. Niemniej jego zdaniem wilczyca rzeczywiście była ładna, więc z takiego punktu widzenia wilczek mówił prawdę.

Kaji Meyit

Nie zachichotała, nie zarechotała - zaśmiała się na cały głos, usłyszawszy słowa młodego basiora. Cóż, niektórzy twierdzili, iż jej poprzednia postać; przeszły wygląd był ładniejszy od tego. Lecz cóż z tego, skoro to właśnie w tej granatowej, bardziej zwariowanej formie czuła się lepiej oraz zdecydowanie bardziej szczęśliwie? Wszakże trafnie oraz wiernie oddawał jej wewnętrzny stan, jej szurniętą, acz ujmującą osobowość!
- Ach, dziękuję za komplement, mój Ty Wojowniku! - wykrzyknęła, bardziej tuląc się do szyi basiora i szczerząc wszystkie swoje zębiska w radosnym uśmiechu.

Retes

No, może i był ładniejszy, ale ten bardziej pasuje do Kaji, zresztą Retes nie znał jej chyba jeszcze w poprzedniej skórze. Wilczek bez zastanowienia odwzajemnił uścisk wilczycy i zaraz też dodał swoją kwestię:
- Nie ma sprawy, moja ty Magiczko! - i szeroko się uśmiechnął. Czyli innymi słowy, sumując wszystkie te jego uśmiechy mógł wyglądać aktualnie jak Joker z Batmana.

Stille

Shinq podeszła do Viy'a i patrzyła się w jego oczy, swoimi bursztynowymi ślepiami. Oł noł, pewnie ja poznał. Chciała go przeprosić za tamto, co się wydarzyło dawno temu. Była zła na siebie. Nie mogła się opanować.
- Joł Viy. - rzekła, ukazując kiełki przy uśmiechu. Musiała odbudować z nim przyjaźń. Musiała. Przecież Xytherian to jej przyszywany brat, a prawdziwy brat Viy'a. Nie! Nie! Nie! Kurcze, Shi coś wariuje od kilku dni. nie może się opanować. Naszła ją myśl, by za chwilkę pogadać z bratem.
- Em, no, ja... chciałam przeprosić. Kiedyś Cię zraniłam, bo świat walił się mi na głowę, zwariowałam. Nie mogłam nad sobą panować. Możesz mnie nazwać głupią, ale ja chcę, byśmy byli chociaż znajomymi. Xytherian jest moim przyszywanym bratem, to czemuż ty nie? - spytała go i na chwilę zerknęła na podwórko. Z Bereniką coś było nie tak.

Kaji Meyit

W szmaragdowych ślepiach zabłysło teraz coś nowego, innego i zdecydowanie niebezpiecznego dla zwykłych wilków. Kajeczka czuła, jakoby dostała skrzydeł, kiedy tylko usłyszała słowa Wojownika. Dlaczego jej serce należące - niegdyś? - do Sasori'ego zabiło mocniej? Dlaczego tak bardzo wypełniła ją radość na trywialny zwrot, jakim posłużył się Retes-kun?
Wyszczerzyła się szerzej, odrzucając myśli o Demonicznym daleko, daleko w bok - nie pojawiał się on w Krainie od dłuższego czasu, przez co podsycany kiedyś przez niego płomień w Kajeczulce począł gasnąć. Począł ledwo tlić się, kiedy jeszcze niedawno był tak ogromny, iż Magiczna była zdolna wypowiedzieć sławne "Kocham Cię". Wyrazy nieodwzajemnione, zaduszone bezdusznie dymem samotności i pozostawiające ją na pastwie samego szaleństwa oraz radości. Zero miłości...
A teraz było inaczej. Teraz nastąpił powrót żarliwego ognia strzelającego iskrami, który wręcz zapłonął w zielonych, lśniących tęczówkach.
- Co powiesz na taniec, hn? - zapytała figlarnie, nie przejmując się przystopowaniem u DJów.

Viy Curay

Gdyby miał wódę w ustach, na pewno by ją wypluł. - Przepraszam na chwilę. - Rzucił z udawanym uśmieszkiem, znikając za ścianą. Przyniósł sobie on szklaneczkę pełną pączu. Upił trochę, po czym wypluł, wprost na Shinq. Nie, ze chciał, on po prostu... oj dajcie mi spokój, taki jest. - ŻE CO?! - Powiedział, ucierając usta.
- Ty... - Powiedział z wyrzutem, odchodząc od niej parę kroków. Przybliżył się niepewnie, dotykając ją, jednym palcem. Wzdrygnął się, nadal patrząc na jego nową siostrę.

Retes

Retes znając charakter Kaji wiedział, że brak muzyki raczej jej nie przeszkadza, więc po chwili zastanowienia skinął głową.
- Będzie to dla mnie czysta przyjemność. - powiedział i skłonił lekko głowę, wyciągając ku wilczycy łapę, jak się czasem robi na filmach, ale nie pamiętam dokładnie jak, więc opis może być nieco pozbawiony szczegółów. W każdym razie na twarzy Retesa wciąż gościł uśmiech, jakoś wcześniej nie zdawał sobie sprawy, jak doskonałą Kaji jest towarzyszką. Zawsze przecież mógł znaleźć u niej pomoc i jedzenie też.

Stille

Shinq otrzepała mokry łeb od pączu i zaśmiała się.
- Co ja? To przezwisko? Dziękuję bardzo. - uśmiechnęła się, machając niepewnie ogonem. Kurcze, no. Następny z rodziny, który ją wytyka palcem. Toż to szaleństwo. Dobrze, że Xyth się na nią nie narzuca. Biedna.
- Mogę Ci mówić Demoniczny bracie? - zachichotała ponownie. On był Demonem, to powinno mu pasować.

/Wena Odeszła.../

Katsume

Katsume zaczął się trząść i z zacieszem na ryjku począł grzebać w płytach. Jak wszyscy zdołali zauważyć - coś długo mu to zajmowało. Nagle wydał z siebie przeszczęśliwe 'wee~!' i zapuścił muzykę, obserwując reakcję innych.

Gorillaz - Clint Eastwood - 10.40 - 11.10
Gorillaz - Stylo - 11.10 - 11.30
Gorillaz - Dirty Harry - 11.30 - 12.00
T. Love - Autobusy i tramwaje - 12.00 - 12.30
T. Love - Nie, nie, nie - 12.30 - 13.00

Samuerian

Samuel słysząc piosenkę, której jego userka słucha od ostatnich kilku dni zaczął kiwać w rytm głową. I jeszcze się nie napatrzyła na ten wzrok Murdoca, do jasnej ciasnej. Wilk wstał i podszedł bliżej wejścia, ażeby lepiej móc słyszeć ten kawałek. Siadł sobie wygodnie, nie chcąc wchodzić do środka, bo na zewnątrz było w końcu świeższe powietrze.

Carly

Carly skinęła łbem Virve, słysząc iż gra muzyka. Wstała i rozejrzała się w poszukiwaniu kogoś do tańca. Jej wzrok zatrzymał się na Samuelu. Podbiegła do niego truchtem, wywijając ogonem na boki. - Hej, Sammy - uśmiechnęła się szeroko - Zatańczysz?

Samuerian

- Hej, Carls. - Samuel uśmiechnął się widząc przyjaciółkę. - Jasne. - odpowiedział słysząc, że muzyka znowu się zmieniła. Zbliżył się do wilczycy i porwał ją w tany, gdyż przez ostatni czas lepiej się nauczył tańczyć niż kiedy był szczeniakiem i wielce go to przerażało.

Carly

Gdy ten ją porwał, zaśmiała się perliście, pozwalając mu na to w pełni. Ona sama nie tańczyła prawie wcale, ale to nie był kłopot. Potrafiła to mimo wszystko. Jej liliowe oczy błysnęły zaintrygowaniem dla umiejętności Alfy Ognia. Jej ogon machał w rytm muzyki. Uszy stały, naturalnie, na sztorc. Jak zwykle, od zawsze tak samo czujnie.

Stille

Shinq patrząc przez kilka minut w oczy Viy'a, wreszcie odwróciła się nieco, by popatrzeć na Carly i Samuela. Taniec? Huh, Shinq nie miała z kim tańczyć. Ravi nie ma ochoty. Samica zniżyła nieco łeb. Impreza niby O.K, DJ wprost wyśmienity, nijaki Katsume! Ale na razie jedna para tańczyła. Ona tylko machała ogonem do rytmu, wpatrując się w innych samców.

Samuerian

No, może umiejętności wilczka były znikome, więc nie mógł się pochwalić doskonałą znajomością kroków, niemniej mylił się dość rzadko. Uśmiechnął się do Carly szeroko. Rzeczywiście, wcześniej nie miał z kim tańczyć. Ines dawno nie widział w krainie, wątpił więc że pojawi się na imprezie.

Carly

Skrzydlata mimo wszystko, nawet nie znając ruchów, poruszała się płynnie, i, często nieświadomie, bardzo kusząco. Ale co zrobić? Wypracowała sobie takie ruchy i już takie ma, nie potrafi inaczej. A to, że jako jedyni tańczyli - nic to! Więcej miejsca, a co!

Samuerian

W końcu po to jest impreza, aby tańczyć. Skoro inni wolą podpierać ściany, to ich sprawa. Wilk spojrzał na Carly i mimowolnie się uśmiechnął. Wcześniej już wiedział, że wilczyca należy do licznej grupy pięknych samic, jednak jego zdaniem teraz wyglądała jeszcze bardziej olśniewająco niż zwykle.

Carly

Alfa odrzuciła grzywkę na bok, coby nie przykrywała jej oczu. Cóż, Samuel też był niczego sobie. Był zdecydowanie godny uwagi, nie to co takie gbury.. Oj, są takie, są. Wadera lekko kołysała biodrami w posuwistych ruchach, dbając o ich dokładność. Trzeba powiedzieć, że szło jej całkiem nieźle.

Stille

Biała pomachała łapą przed Viy'm. Zaciął się, pech. Posłała mu ciepły uśmieszek, po czym odeszła trochę dalej, do stolika, by napić się wody. Sięgnęła po szklankę. Wypiła zawartość i westchnęła. Czemuż to większość wilków się zacina, lub wymiotuje? To straszne, epidemia!