Kraina Beztroski

Akeli

Przez krzaki przeszywała się drobna i szczupła wilczyca o brązowym futrze. Stanęła na środku polany obserwując wszystko to, co tu się znajdywało. Ostatnio opracowała nową umiejętność, tak więc mogłaby ją wykorzystać. Dostrzegłszy zwiędły kwiat podeszłą do niego. Położyła łapę na kwiatku i zamknęła oczy. Kwiat oplotła zielona wstęga która zaraz zniknęła. Gdy otworzyła oczy dostrzegła ślicznego fioletowego kwiatka. Jedynego.. rósł w zimę czyż to nie wspaniałe? Gdy skończyła zabawę podeszła do wilka który siedział skulony. -Witaj!- powiedziała do niego zadowolona.

Calma del Viento · Gość

Wilk rzucił się w tył z nieartykułowanym odgłosem dobiegającym z głębi krtani. Przyległ do ziemi, czując od wilczycy zapach watahy, do której prawdopodobnie należała. Nie znał tutejszych klanów, jednak już dawno nauczał się rozróżniać, czy wilk należy do watahy, czy nie. - Nie chciałem wejść na czyjś teren bez pytania. Przepraszam, nie chciałem... - zaczął mówić cicho, w obawie przed atakiem.

Akeli

Zachichotała. -To są tereny niczyje, nie musisz się obawiać ani nie masz za co przepraszać. Możesz tu przybywać.- powiedziała miło do wilka. -Jestem Akeli.- przedstawiła się i owinęła łapy ogonem. Musiała pokazać temu wilkowi, że niema czego się obawiać, żadnego ataku z jej strony.

Calma del Viento · Gość

Spojrzał się na nią dziwnie, nieufny. Co prawda rzadko się zdarzało by członkowie watah kontaktowali się z obcymi, jednak nie były to całkiem odosobnione przypadki. Usiadł, jednak cały czas parzył na nią nieufnie.
- Calma del Viento. - powiedział cicho.

Akeli

-Bardzo miło mi cię poznać. Będę ci mówiła.. Calma zgoda? Tak? No to dobrze. Emm.. długo tu jesteś?-zapytała. Musiała trochę dobierać inaczej słowa, bo ją jeszcze uzna za stukniętą kretynkę, jeszcze by tego brakowało. Nie chciała aby ktoś ją uznał za nienormalną tak po prostu.

Calma del Viento · Gość

- Hymm, eto.. - mruknął cicho, nie odważając się przerywać potoku słów, który wydostał się z ust wilczycy. Skinął więc tylko posłusznie głową, że tak, zgadza się. Za to na kolejne pytanie pokręcił głową przeczą.
- Nie - wyznał cicho - Dopiero niedawno tu przybyłem. Dziwna to kraina - zaczął i urwał nagle, nie chcąc urazić mieszkanki rzeczonej krainy.

Akeli

Ale jej się nie da urazić! Nikt jej jeszcze nigdy nie obraził więc wilk się nie miał o co martwić. Do niej dotrze nawet ta najgorsza prawda. -Dziwna? Cóż... też tak myślę. Chociaż jestem tu całkiem długo, ale... mam takie samo zdanie jak ty.- stwierdziła patrząc na zwiędły kwiatek obok niej. Kolejny? Dotknęła kwiatka, jego oplątała zielona wstęga która zaraz zniknęła kwiatek zakwitł. Ten miał żółty kolor.

Calma del Viento · Gość

- Czemu - znów zaczął cicho, niepewnie - Czemu tu wszyscy ze sobą rozmawiają. Z różnych watah, przecież czuję... Wiele... z nikt nie walczy... to takie dziwne - mówił cicho, nie patrząc na wilczycę. Jego oczy były utkwione w ziemi, jednocześnie były puste.

Ps. Sorki, ze tak długo, ale net mi się strasznie tnie.

Akeli

-Wiesz zależy na jakiego wilka się trafi... Wiatr z Wodą są sobie najbliżsi, Ogień i Noc nie są bardzo blisko, lecz starają się o sojusz dawniej walczyli ze sobą. Ogień i Noc są tymi mroczniejszymi watahami. Do nich należą wilki które często są wredne, niemiłe i okrutne. Natomiast Wiatr i Woda.. do nich należą wilki unikające sporów i tak dalej.- wyjaśniła i przejechała ogonem po ziemi.

Calma del Viento · Gość

- Dziwne, zadziwiające. Nie rozumiem tego... - mruknął i podniósł łeb, patrząc na waderę. Unikał jednak jej oczu, przecież nie chciał rzucić jej wyzwania.
- Czy mogłabyś - zaczął niepewnie - opowiedzieć mi o tej krainie. Jest inna niż wszystkie, w których byłem.

Akeli

-Oczywiście, że tak. Lecz najpierw mi powiedz od czego mam zacząć.- powiedziała z uśmiechem wlepiając swe miodowe ślepia w Calme. Dobrze, że akurat trafił na nią. Ona sama musiała zagłębiać tajemnice tej krainy i tak dalej. Akeli nie należała do tych wilków co odpowiadali "Nie, wybacz" ona zawsze chętnie służyła pomocą.

Calma del Viento · Gość

Spojrzał na nią zdziwiony. Chyba nigdy nie spotkał eis jeszcze z taką życzliwością. Normalnie, w innych krainach nawet by ze sobą nie rozmawiali. Ale co się dziwić. Tu wilki nawet nie miały naturalnych kolorów futra. Wilk wolał akurat w to nie wnikać.
- Hym... Jeśli byś mogła, to może od watah? Ich stosunków. Nie za bardzo rozumiem, czym są te sojusze...

Naomi

Nagle w oddali można już było dostrzec pewną postać. Po chwili była już dobrze widoczna. Ada podeszła do nieznajomych z wyjątkowo szerokim uśmiechem. Ona sama nie wiedziała dlaczego. Przeczuwała, że niedługo zdarzy się coś dobrego. Ona sama nie wiedziała dlaczego. Może po prostu bardzo tego chciała i to w jakiś sposób działało na jej psychikę. Była normalną wilczycą. Nie miała żadnych dodatkowych zdolności. Niczym się nie wyróżniała. Może po prostu zbyt długo przebywa sama?
- Witam- rzekła cicho. Jednak po chwili wybuchła i z niebywałą energią dodała. - Jestem Ada

Akeli

-No to tak.. Wataha Wody i Wiatru są watahami pozytywnie nastawionymi do życia i wszystkiego. Do nich należą miłe i życzliwe wilk i. Do watahy Nocy należą wilki o najgorszych charakterach. Te wrednie, niemiłe i egoistyczne. Za to do watahy Ognia należą wilki o neutralnej postawie i charakterze zmiennym jak dzień i noc. Natomiast sojusze.. tu chodzi o to, że Noc i Ogień łączą się w sile, że tak to ujmę. Będą razem strzegli terenów watah, gdyby jakaś wojna wybuchła to na przykład Ogień by pomógł Nocy. Razem polują i tak dalej.- wyjaśniła machając ogonem na boki. -Witaj, jestem Akeli.- powiedziała do niej z uśmiechem. Nie mogła patrzeć na te durne kwiatki które więdły, później się nimi zajmie.

Calma del Viento · Gość

- Ach... - tak, teraz rozumiał sens zawierania sojuszu. Uśmiechnął się w podziękowaniu. - Co jeszcze powinienem wiedzieć - Zapytał, gdy nagle pojawiła się obok niego mała wilczyca. Drgnął, jednak się nie wystraszył, w końcu bać się szczeniaka? Mimo to zaskoczyła Go jej śmiałość. To było... nienaturalne.
- Witaj. Jestem Calma del Viento.

Akeli

-Co jeszcze? Sądzę, że powinieneś znać imiona alf poszczególnych watah, bądź bet.- zaproponowała i co chwilkę zerkała na Ade z uśmiechem, ona kochała dzieci. No i to jak! Nie mogła by siedzieć i patrzeć jak ktoś się znęca nad szczeniakiem ,albo zastrasza. Po prostu rozszarpała by tą osobę na strzępy.

Naomi

Ada uśmiechnęła się do obu wilków.
- co robicie.?.. - rzkeła i spojrzała pytająco na Akeli. Wilki rozmawiały na jakiś temat jednak Ada nie do końca wiedziała o czym. Może będą mieli ochotę na małe polowanko... na zajączka na przykład. Ada uwielbiała polować na zajączki.. Gdy była mała tylko one stanowiły jej pożywienie.

Calma del Viento · Gość

- Tak, myślę, że to ważne. -skinął głową, choć w rzeczywistości nie wiedział, po co mu ta wiedza. Spojrzał na Adę.
- Pani Akeli opowiada mi o tej krainie. - Uśmiechnął się. W sumie nie miał zdania co do szczeniąt. Odkąd wyrośl to właśnie to był jego pierwszy, bliższy kontakt z potomnymi.

Akeli

-Opowiadam Calmie o naszej krainie, tak więc.. Alfą Wiatru jest Jaina, betą zaś Karenaj. W Ogniu alfami są Rapish i Phobs. W Nocy.. przywódczynią jest Atrita, co do Wody nie jestem pewna, ale był.. Desmond. I zaraz się zajmę tymi biednymi kwiatkami... możesz popatrzeć.- uśmiech nie znikał z jej pyszczka, nawet się powiększył. Wilczyca podeszła do kilku zwiędłych kwiatów i zaczęła je dotykać. Każdego z nich oplotła zielona, żółta i niebieska wstążka która zaraz zniknęła. Kwiaty rozłożyły pałatki. Był niebieski, żółty i fioletowy. Ach kochała tą umiejętność!

Calma del Viento · Gość

Myślałem, że Ada odpisze. Skoro nie to...

- Jaina i Karenaj Wiatru, Rapish i Phobs w Ogniu, w Nocy Atrita w Wodzie chyba Desmond. - powtórzył, bo lepiej zapamiętać. A nóż widelec się przyda? -Postaram się nie zapomnieć.- Po dłuższej chwili uzmysłowił sobie, że w każdej watadze władza jest inaczej sprawowana. Tylko w jednej była para alfa. - "Bo to samiec i samica, tak?" - pomyślał.
- Dziwny tu podział władzy. Wszędzie inny... - uśmiechnął się i spojrzał na kwiatki. - Umiesz ożywiać kwiaty!? - zapytał nie bez zdziwienia w głosie.