Kraina Miodem i Mlekiem Płynąca

Gehenna

Spojrzała na niego z niedowierzaniem, które jednakże po ułamku raptem sekundy udało jej się kompletnie zakamuflować. Pokręciła anemicznie ciemną głową, wodząc po postaci samca krwistoczerwonymi ślepiami. ON, takie byle-co, pantofel i słabeusz nad wszelkie inne, ma prawą ją pouczać? Nie wytrzymała, parsknęła cynicznym śmiechem niemalże prosto w czarny pysk basiora. Zapewne już dawno przewróciłaby się na grzbiet i poczęła turlać po podłożu jako jakaś piłka, niemniej jednak takowe objawy przypływu jawnej radochy utrudniała dość koścista budowa samicy - kości uderzały o podłoże, powodując wyraźny dyskomfort. Opanowała się z trudem, jej ciało bowiem nadal podskakiwało niczym jaka pchła. Spojrzała znów prosto w szmaragdowe ślepia samca, rozwierając niezbyt szeroko pyska - ot, tworząc raptem niewielkie szparki, które umożliwiły wypuszczenie przez swe odmęty kilku słów, słów rzuconych z niemałym jadem, ale także i z olbrzymią dozą powagi:
- Nudne jest bycie na każde zawołanie jakiejś - tam wadery, mój drogi. Być śmieciem, którym inni wysługują się w imię wyższych uczuć czy górnolotnych idei. Wszystko jest tylko grrrrrą! - Ostatnie słowo przypominało raczej złowieszcze warknięcie, na krótko po którym wilczyca gwałtownie odwróciła łeb w stronę Yeni.
- Ej! Ty gadająca z drzewami! Żyjesz tam jeszcze? - Mruknęła. Nie, żeby przejmowała się jej losem, po prostu userce głupio, iż postać siedzi bezczynnie, bo rozmowa... cóż, zmieniła nieco swój przebieg.

Yeni

Yeni gwałtownie otworzyła ślepi i uśmiechnęła się lekko. Pociągnęła nosem i popatrzyła na Hennę.
- Żyję, żyję.. Jednakowoż się nie wtrącam, gadajcie dalej.- rzekła i machnęła lekko ogonem. Kolejne krople zaczęły spadać z nieba. Wadera tylko westchnęła cicho i mrugnęła kilkakrotnie ślepiami, a następnie je lekko zmrużyła, w końcu zamknęła.

Gehenna

Gehenna olała Mort'a. Za długo milczy, szkoda cennego czasu Szanownej Panny GeHe. Mlasnęła z niezadowoleniem, kołysząc gdzieś na palcu fiolkę z lekarstwem. Zamuczała coś pod nosem, wlepiając krwistoczerwone tęczówki w postać przyszłej szamanki. Jak to ona miała na imię... Chwila, chwila... Yeni? Taaa, jakoś tak. Och, że też Gehenna nie zwykła przywiązywać uwagi do tego typu szczegółów! Podeszła do niej, siadając ostentacyjnie tuż - tuż przed jej facjatą.
- Wróciłam. Tęssssskniłaś? - Wyparowała. Łeb trzymała nisko, na skutek czego patrzyła nań nieco spode łba. Dodatkowo kąciki jej pyska cynicznie uniosły się, odsłaniając część uzębienia. Cóż, kły to miała na tyle długie, że wcale nie musiała udawać uśmiechu, coby świat je ujrzał. Podkuliła ku sobie jaśniejący ogon, przytulając go do lewej tylnej kończyny. Zdawało się, jakoby dosłownie świdrowała młodą waderę spojrzeniem błyszczących złowieszczo oczu.

Zed

Zachowanie tejże wadery dosłownie rozbrajało samca. To już nie było tak, że go irytowała swoimi "tekstami" czy też zachowaniami, wręcz przeciwnie. Można by powiedzieć, że nastawienie Mort'a do Henny się zmieniło i to niemalże całkowicie.
Nawet nie odezwał się do niej, tylko spoglądał jak porusza się to mizerne cielsko z duszą niczym najgorsze diabelstwo. A może jest całkiem na odwrót? Może Gehe tylko udaje taką tępą i zaślepioną złośliwością, a w rzeczywistości czegoś jej po prostu brakuje, lub też zaznała w dzieciństwie przykrości za które teraz sobie odrabia na innych? Wszystkie możliwości są warte rozpatrzenia, ale nie przez Mort'a, bo przecież on psychologiem nie jest.
Tak jak wcześniej, tylko się przyglądał. Jak widać, jej towarzyszka także nie była "aż" tak rozmowna. Czyżby Henna poczuła się podwójnie olana?
Nie mogąc się doczekać reakcji ów wadery, rzucił jej na pożegnanie małym uśmieszkiem i powędrował w swoją stronę.

z.t

Berenika

Berenika w końcu znalazła się tutaj, co jakiś czas pilnując, czy Shenzy ją dogania. To się najedzą do syta miodem, mlekiem, waniliowym budyniem, oj, będzie Berenikę pewnie potem brzuch bolał. A może nie? Zastrzygła uchem i usiadła. Oczekiwała, że Shenzy zaraz coś powie, cokolwiek, byleby wiedziała Ber, że tamta już nadchodzi. Nadstawiła uszu i wciągnęła powietrze. Pewnie tutaj trwają tylko wiosna i lato.

Shenzy

Shen ledwo tu dobiegła. Miała słabą koordynację gdy była w ciąży. Zobaczyła Ber i uśmiechnęła się głupawo. Poprawiła krawat i rozluźnionym i zarazem zgrabnym krokiem podeszła do Ber. Jak Alice ze "Zmierzchu"(taki film o wampirach).

Berenika

Ber uśmiechnęła się szeroko w stronę nadchodzącej Shenzy.
- Chodź, na pewno się Tobie spodoba. - Powiedziała i zaczęła powoli iść przed siebie - To miejsce zwie się krainą miodem i mlekiem płynącą. Zaraz zobaczysz, że nie na darmo.
Po skończonej 'przemowie' Ber zastrzygła uchem i powoli szła dalej. Na końcu tej puszczy znajdą tamto piękne miejsce. Końcówka jej ogona poruszała się powoli. Miała nadzieję, że Shen idzie za nią.

Shenzy

Shen z chęcią poznawania nowego miejsca poszła tym samym krokiem za Ber. Kochała ten film i książki <3. Była zachwycona tym miejscem.

Berenika

Ber szła powoli, aż w końcu dotarła do tego miejsca. Od razu poczuła się... cudownie, a przy okazji dziwnie lekko. Czekała, aż Shenzy przyjdzie. Usiadła i rozglądała się. Ślina napływała jej do ust, ale powstrzymywała się. Przecież Shen jest w ciąży, nie może się za bardzo przemęczać. Z jednej strony szkoda, a z drugiej strony nie, bo zostanie ciocią.
- Podoba Ci się? - Zapytała się w końcu.

Shenzy

Ber przetarła zdziwiona oczy - Bardzo... Można to jeść? - Podeszła patrząc się na te miejsce badawczo. Była zaciekawiona czy jest więcej takich miejsc. Może by była kraina diamentów? Oj, chciałoby się.

Berenika

/Tylko przeczytaj opis miejsca, ;D

Ber podeszła do rzeki pełnej budyniu waniliowego i zaczęła pić.
- Pewnie że tak! - Krzyknęła wesoło do Shenzy z pełnym pyskiem - Jedz ile chcesz, tylko bez przesady, bo będzie Ciebie brzuch bolał.
I zabrała się do jedzenia. Potem podeszła do czegoś tryskającego mlekiem czekoladowym i nadstawiła pysk.
- Mmmm... - Powiedziała i podeszła do Shenzy - Huh, naprawdę super miejsce. Istny raj na ziemi.

Shenzy

Samica uśmiechnęła się i zobaczyła, że z wulkanu płynie miód. Podskoczyła wysoko do niego i zaczęła pić. Miód jest zdrowy na gardło przede wszystkim. Było tak słodko, że aż zęby bolały.

Berenika

Ber podbiegła do Shenzy i zaczęła łapczywie pić miód. Mmm... słodziuteniuńki.
- Podoba Ci się to miejsce? - Zapytała się - Szczerze, to przybyłam tu przypadkowo... żartuję. Od razu wiedziałam, że się Tobie tu spodoba, o ile się Tobie spodobało.
Bo nie była pewna, czy Shenzy się spodobało to miejsce. Powróciła do picia miodu, jednak wolniej.

Shenzy

Shen kiwnęła lekko głową. Była bardzo zachwycona, no ale cóż poradzić na jej łapczywość? W ogóle nie miała kontroli by przestać pić ten miód.

Berenika

- Tylko się nie przejedz, mówię Ci, będziesz wymiotować. - Powiedziała Ber i pobiegła w stronę budyniu - Mmm... może by tak kiedyś zacząć latać?
Spojrzała na swe skrzydła.
- Nie, lepiej nie. Może być jeszcze złamane. - Powiedziała sama do siebie - Lepiej poczekać może z kilka lat.
Mówiła szeptem, tak więc nikt nie mógł jej usłyszeć. Usiadła i zaczęła pić czekoladowe mleko.

Shenzy

Shenzy odeszła od miodu i wzięła łyk mleka - O czym pogadamy? - I westchnęła lekko i powoli. Była trochę zmęczona ale to miejsce...

Berenika

Ber przechyliła głowę i spojrzała gdzieś w dal.
- Sama nie wiem. A o czym byś chciała rozmawiać? Hm... - Zamyśliła się trochę w tym momencie - Sama już nie wiem.
Rozejrzała się. Mogłaby tu zostać na zawsze i nie zwracać uwagi na pory roku w krainie, żyć spokojnie. Ale wiedziała, że będzie musiała pomagać, poznawać inne wilki, w razie czego walczyć w imieniu watahy.

A teraz niech Shenzy zacznie temat o lataniu i niech zachęci, tzn. zmusi Ber do rozpoczęcia nauki latania. Będzie zabawa na maksa. xD

Shenzy

Zamyśliła się. O już pomysł jest i to dobry - Może chciałabyś się nauczyć latać? - Spytała z entuzjazmem. Była podekscytowana tym wszystkim. Bardzo.

Berenika

Ber odskoczyła przerażona i zamrugała oczętami.
- L-latać? - Zapytała się niepewnie - Wolę na razie nie ryzykować. Boję się o moje prawe skrzydło, kiedyś zostało trochę złamane przez niedźwiedzia.
Tylko Ber nie mogła wiedzieć jak szybko zrasta się taka kość w skrzydłach, choć posiadała je od urodzenia. Ciekawe, naprawdę bardzo ciekawe.

Shenzy

Westchnęła ciężko - Trudno... To już 5 dzień. - Spojrzała na swój brzuch. Urósł? O.o Była zaskoczona, że te dni tak szybko minęły. To było niesamowite.