Kraina Ostatniego Jednorożca

Larsen

Przewrócił oczyma.
- Oczywiście że nie ... -. mruknął i spojrzał za nią. Więc i uczynił to samo co ona. Usiadł obok niej. Ach, jak on dobrze pamiętał Kirę ... Władza wymyka się jej z łap ? Hm ... To dobry moment by wstąpić do watahy.

Inna

- Chciałabym, żeby tak było. Więc dalej dążysz do tego, by odkupić stare winy?- zapytała. Głos jej zadrżał. Czuła się przeklęta, a tak bardzo chciała móc być tutaj choć chwilę dłużej... Czuła, że musi wracać. Znów zniknie na jakiś czas.

Larsen

- Tak ... -. odparł i kiwnął lekko łbem. Cóż na niego już pora ...
- Przepraszam ... Ale muszę już wracać ... Miło było, do zobaczenia. Pozdrów Kirę -. ostatnie słowo rzucił z ironią. Po chwili wilk stał się niewidzialny i odleciał.

Inna

Inna odchyliła pysk w tył. Poczuła ogromny ból, po czym rozpadła się na tysiące, miliony drobnych błysków. Jak gdyby ktoś rzucił garść brokatu w powietrze. Nie zdążyła zrobić nic więcej.

Ale czy ktoś to w ogóle zauważył? Nie sądzę. (;

Sparrow.

Sparrow szedł po wąskiej nie wyraźnej ścieżce, jak doszedł do tego miejsca. Spodobało mu się, więc zaczął sobie biegać. Nagle zauważył jednorożca, usiadł i zaczął się na niego gapić.

Wardress

Powoli, bezszelestnie Ward wylądowała nieopodal małego wilczka. Podeszła blizej niego i mruknęła mu do ucha - Nie gap siętak, bo go spłoszysz. - uśmiechnęła się i kątem oka spojrzała na jednorożca.

Sparrow.

Kiedy Sparrow usłyszał jakiś głos, przestał się gapić i odwrócił się w stronę wilczycy - Ale ja go nie chce spłoszyć... - powiedział niewinnym głosem i zrobił duże oczy.

Wardress

- Ale on może się zawstydzić i uciec. - uśmiechnęła się. - Mam na imię Wardress. - przedstawiła się i położyła obok wilczka. Nie zadawała na razie pytań. Spojrzała teraz dokłądniej na zwierzę koniopodobne i dostrzegła niewielkąranęna jego ciele. Uśmiechnęła się delikatnie i jej wzrok ponownie spoczął na szczeniaku.

Sparrow.

- A zwierzęta mogą się wstydzić? - zapytał i spojrzała na Wardress - Yyy... Nk kurcze co sie mówi... - mruknął pod nosem - Miło mi. Ja mam na imię Sparrow - powiedział jak sobie przypomniał co miał powiedzieć.

Wardress

- Mnie też miło Cię poznać. Jesteś tu sam? - zapytała. Machnęła spokojnie puszystym ogonem i wyciągnęła przednie łapy przed siebie. Mlasnęła. Jednorożec wciąż spokojnie skubał trawę kilka metrów od nich.

Sparrow.

- Tak, nie wiem gdzie moja rodzina się podziała... - powiedział z nutką smutku - Ale może ją znasz? - zapytał i nagle polepszył mu się humor

Wardress

- Będzie mi ciężko odpowiedzieć. A pamiętasz imiona rodziców? - zapytała z troską w głosie. - Jesteś głodny? - dodała po chwili namysłu.

Sparrow.

- Mama ma na imię Inna, a ojciec... Hm... muszę chwilkę pomyśleć. - powiedział i pomyślał - Demon! - wykrzyknął wesoło, lecz przypomniał sobie że ma nie straszyć jednorożca więc się z ciszył - Mój tata ma na imię Demon! - dodał wesoło - Tak, jestem trochę głodny...

Wardress

- Inna i Demon. Jedna z najpiękniejszych par w tej krainie. Twoja mamusia jest bardzo daleko, ale czasem do Nas zagląda a tatuś... szczerze, to nie wiem gdzie jest. Jestem, o ile pamiętam, przyjaciółką Twojej mamy. Jeśli chcesz, mogę sie Tobą zaopiekować. - mruknęła z uśmiechem. Wiedziała, po prostu Ward wiedziała że zna ten zapach. Wstała, wbegła w krzaki. Stoczyłą tam lekką szamotaninę z małym ssakiem. Po chwili wróciła z martwym zającem. Położyła go przed wilczkiem.

Sparrow.

- Fajnie by było. - odpowiedział Sparrow na coś co mu się wydawało było pytaniem - Dzięki! - powiedział jak zobaczył martwego zająca i zaczął go jeść, jak już skończył wyciągnął kości i przez przypadek wymsknęło mu sie małe beknięcie.

Wardress

- Na zdrowie. - uśmiechnęła się i spojrzała na jednorożca który im się ewidentnie przyglądał.
- Śmiało, podejdź do niego, ale powoli. - mruknęła Ward do szczeniaka.

Jednorożec spokojnie spoglądał na wilki nie obawiając się żadnego ataku. Spokojnie skubał źdźbła trawy od czasu do czasu spoglądając na Sparrow'a.

Sparrow.

Mały szczeniak spokojnie wstał i wolnym krokiem zaczął wolno podchodzić do jednorożca - Nic ci nie zrobię... - powiedział spokojnym ale nie pewnym głosem, na chwilkę się zatrzymał jak poczuł wzrok jednorożca na sobie, lecz po chwilce zaczął iść dalej.

Wardress

Koń cicho parsknął i odwrócił się przodem do wilczka. Przekrzywił lekko łeb i pochylił się tuż nad ziemię. Jego czarne oczy wpatrywał się w wilczka z bardzo dużą intensywnością. Zwierzę promieniowało spokojem.

Sparrow.

Sparrow przyspieszył trochę, ale nie za mocno. Zbliżał się do jednorożca, teraz został zaledwie jeden metr między nim i jednorożcem. Sparrow zatrzymał się i ukłonił, się jak znak szacunku, poza tym nie chciał wystraszyć jednorożca.

Wardress

Jednorożec spokojnie podszedł do wilcza, również skłonił łeb ku Niemu i spojrzał szczeniakowi prosto w oczy. Delikatnie otarł bokiem pyska kark Sparrow'a. Usiadł na ziemi pozwalając małemu usiąść na swoim grzbiecie.