Magiczne Zwierciadło

Monroe

Temu poprzewracało się w żołądku od turlania. Chyba nie tylko w żołądku z resztą... Wyhaftował prosto w pysk Renny. Wymiociny były wszędzie^^
-Było mną turbować? - rzucił pochwyciwszy jelito. Zaczął wymachiwać nim w powietrzu i wykrzykiwać takie przekleństwa, o których najstarszym wikingom się nie śniło. Odpały...^^

Caro

Darkness natychmiast odskoczyła.
Bród był jej najgorszym wrogiem.
Jej mina wychyliła się w wielkim grymasie.
- Posprzątajcie to - zaproponowała.

Monroe

-Sama to posprzątaj. Mi taki stan odpowiada. - odparł gniewnie. Otrzepał się z resztek na wpół-przetrawionej kury. Rzucił zebranym zuchwałe spojrzenie. Wypuścił jelito i przysiadł przy lustrze. Stanął na tylnych łapach i wycierał o nie plecy. Po chwili klarowna tafla zwierciadła ubrudzona była resztkami kurczaka. Monroe podrapał się za uchem i rozpoczął popołudniowa toaletę.

Renna

Pokręciła łbem na boki i wytarła łeb o trawę. Już lepiej. Zamachała ogonem i wybiegła, nie chcąc znać następnego biegu wydarzeń. A będzie się działo, oj.

z.t.

Caro

- Brudas - Fuknęłam.
Oglądając z obrzydzeniem teren,
położyłam się w czystym miejscu.
Kaleczyłam swoją laleczkę kolorowymi szpilkami.

Monroe

Ten chlapnął resztkami z ziemi prosto w nieznajomą.
-To teraz są dwa brudasy. - prychnął. Po raz kolejny zwrócił się w stronę zwierciadła. Patrzył na nie jakiś czas, a wzrok jego był pusty i jakby wypalony.
-Wyjście. - rzekł beznamiętnie, a następnie zatopił się w materii lustra. Gdy pochłonęło ono całą jego sylwetkę ciecz przestała falować. Znów było to normalne zwierciadło.

z.t.

Samuerian

Jael cofnął się kilka kroków, by nie zostać ochlapanym wymiocinami. Taa... Monroe okazał się jednym z jego najlepszych przyjaciół. Wilk usiadł i zaczął przyglądać się zwierciadłu, w którym zniknął basior.
- Do zobaczenia, Monroe, który nie jest pedofilem. - rzekł kwaśno.

Zoe

Zoe podeszła do lustra, wrzuciła trzy kości i powiedziała:
-Prosze winogrona, sok i żelki.
Gdy wszystko wypadło przeliczyła dokładnie winogrona po czym rzuciła nimi w Monroe i krzykneła:
-Dwa do dwudziestu wygrałam.
Zebrała wszystko i uciekła.

zt.

Ines

Anaś jakimś cudem trafiła tu, tylko kurka wodna jakim? Ano właśnie, to była zagadka. Szła powoli machając delikatnie ogonem, z głową uniesioną dumnie w górę. Łapy równo, gracja to podstawowa umiejętność (można tak powiedzieć) księżniczki. Wilczyca na chwilę przystanęła i się rozejrzała. Musiała obczaić kto tu jest. Uśmiechnęła się pod nosem gdy zauważyła, że bardzo dużo osób nie ma. Dostrzegła Jaela, kto by go nie poznał. -Cześć.. Jael.- powiedziała do niego.

Samuerian

- Cześć, An. - rzekł Jael do Anabell z niepokojem patrząc na wymiociny i resztki kurczaków walające się dookoła. - Uważaj żeby w coś... nie wdepnąć. - Czy każde miejsce tak wygląda po odwiedzinach Monroe? Miał nadzieję, że jeśli tak to już więcej nie przyjdzie mu się z nim spotkać.

Ines

Spojrzała pod łapy i skrzywiła się z obrzydzenia, lecz nie na długo. -Dobra uważam.- powiedziała i podeszła do Jaela siadając na przeciw niego. Teraz może ma odpowiedni moment aby się przyznać do tego, kim na prawdę jest? -Wiesz.. mam ci coś do powiedzenia...- zaczęła nie pewnie patrząc z uwagą pod łapy, aby żadnej nie postawić w wymiociny, ohyda. Co tu się działo?

Samuerian

- Eee... - jęknął Jael orientując się na czym właśnie stanął. Wytarł z obrzydzeniem łapę o ziemię i spojrzał na Anabell. - Słucham? - rzekł i czekał na to, co An chciałaby mu powiedzieć. Łapa została doprowadzona do odpowiedniego stanu i stanęła razem z pozostałymi trzema.

Ines

-Ty dowiesz się jako pierwszy i nie chciałabym aby ktoś inny o tym wiedział. A więc do rzeczy... pochodzę z krainy zwanej Krainą Tajfunów, moja mama była królową, ojciec królem a ja jestem prawowitą księżniczką, ale jakoś tak wyszło, że odeszłam z krainy i... odwróciłam się tyłem do tronu- wyjaśniła w skrócie. Wypowiedź zakończyła machnięciem ogona.

Samuerian

Jael spojrzał na Anabell i uniósł brwi. An księżniczką? Zawsze wydawała się taka... dumna, ale nigdy nie pomyślał, że to na serio.
- Jej. - rzekł tylko i zamrugał kilkakrotnie. Księżniczka Anabell? No kto by na to wpadł?

Ines

-Tak wiem, że to jest z lekka nie możliwe i może nie uwierzysz, lecz to prawda.- powiedziała tylko i przeniosła wzrok znowu na ziemię, by chwilę później znowu spojrzeć na Jaela. -Jest jeszcze jedna sprawa... podobasz mi się, ale to na marginesie, lecz dodam jeszcze tylko, że to mi szybko nie przejdzie. Bo u mnie to rzadkość.- dodała szeptem i owinęła łapy ogonem.

Samuerian

Jael uśmiechnął się słysząc słowa Anabell. Głupi nie był, już wcześniej czuł co się kroiło. Podszedł do An i usiadł obok, tak że stykali się bokami.
- Wiem. - odpowiedział niczym Han Solo do księżniczki Leji, czy tam księżniczka Leja do Hana Solo w filmie nakręconym przez dwunożnych o tytule "Gwiezdne Wojny".

Ines

-Hmm... znaczy, że jestem aż tak bardzo przewidywalna?- zapytała. To miałby być jej mały sekrecik, a okazało się, że Jael już się domyślił. Następnym razem musiałaby inaczej podejść do innej sprawy, być bardziej tajemnicza. Gdy przysiadł tak blisko niej czuła się dziwnie a z drugiej strony miło... tak przyjemnie. Dokładnie czuła ciepło bijące od wilka.

Samuerian

- Przewidywalna? - spytał Jael z uśmiechem. - A może ja jestem nienaturalnie bystry? - Powaga? A gdzie tam! Nadal z głową w Gwiezdnych Wojnach młody wilk począł nucić pod nosem "Marsz Imperium" machając ogonem w rytm, w ogóle się nie przejmując, tym, że muzyka może nie pasować do sytuacji.

KokuRai

Koku przyszła z głową w chmurach, a następnie usiadła pod drzewem. Nie zauważyła Jaela i Anabell, a nawet nie słyszała od nich rozmów. Samica spojrzała w niebo, a następnie przed siebie. Czyżby myślała o jakimś wilku, a może o swojej matce, którą długo już nie widziała. Wadera nie była uśmiechnięta, ani smutna. Jej mordka była normalna. Koku poprawiła maskę, a przy tym ocknęła się z myśli. Samica zamachnęła ogonem nawet nie rozglądając się.

Ines

-Ty bystry? No cóż, może troszkę.- powiedziała z uśmiechem na pyszczku. Spojrzała na przybyłą wilczycę, czyżby to była Kooku? No tak, bo któż by inny, zresztą Koku było nie trudno poznać. An przyglądała jej się z uwagą, bez uśmiechu na pyszczku. Chwilę później znowu spojrzała na Jaela. Dobra powiedziała mu, spodziewała się pytań, lecz się lekko zawiodła, jednak z drugiej strony to dobrze, że nie wypytał, z drugiej gorzej.