Plantacja róż

Crystal

Crystal widząc, że Yuki woli raczej te (nie)grzeczne osoby postanowiła się trochę dostosować. Zrobiła taką trochę wredną minę i popatrzyła na nią przez lekko przymrużone oczy.
-Jesteś Wiecznym Dzieciekiem, mam rację? - spytała.

KokuRai

Koku polubiła Yuki, ponieważ wadera również była wredna, lecz nie przy przyjaciołach. Zamachała ogonem i uśmiechnęła się wrednie. - Yuki do jakiej należysz watahy? - zapytała patrząc na nią. Jej prawe oko zalśniło. Zamachała jeszcze raz ogonem.

Alliance

- Jestem. Ale absolutnie nie jestem mała. - powiedziała nieco kąśliwie, marszcząc nos. Crystal była dorosła, a ona w większości obracała się w towarzystwie dzieciaków, takich, jak ona. Chyba że dorośli byli, hm, normalni, z nimi też się kumplowała. Jak taka KokuRai, Renna, Satsu lub Kaya. O to, to. Zwykle od dorosłych słyszała "malutka, zgubiłaś się?" albo "gdzie są twoi rodzice maleństwo?". Wzdrygnęła się na samą myśl. Zaraz potem ich uszy rani głuchy ryk wściekłości, dlatego pewnie Yuki ma aż tyle antypatii, aż tyle osób jej nie lubi. Nikomu jakoś nie wpadło do głowy, że tylko jej wzrost jest taki mały. Inteligencja, siła, zręczność i wiek psychiczny mają o wiele większą wartość. Wtem usłyszała pytanie KokuRai. Bez odwracania łba odpowiedziała prosto, szybko, swoim chrypliwym głosem, oschłym - Noc. Ty też. - stwierdziła po chwili.

Mizu

- Nie będę Ci przecież przeszkadzać w pracy. - Uśmiechnęła się delikatnie i spojrzała na Crystal, która nagle jakby zmieniła maskę. Zaśmiała się w sobie widząc to... wszystko.
- Ale zasadę masz bardzo trafną. Sama prawda. - Odpowiedziała. Teraz kątem oka spojrzała na KokuRai. Zdziwiło ją trochę pytanie... Na prawdę nie wyczuła woni watahy Nocy? Mmm... Różnie bywa. Crystal była z Wiatru, a Miz z Wody... Zaśmiała się ponownie, cicho... A to wszystko bo słyszała słowa Yuki, które były jak najbardziej na miejscu. Denerwujące było gdy wszyscy oceniali Wieczne Dzieciaki po wyglądzie... To, że ktoś wygląda jak szczenie, nie znaczy że jest nim w środku.

Alliance

Wtem Yuki opuściła pysk na moment, uchyliła go i ziewnęła, przymykając oczy. - Nie przeszkadzać, Yuki ma czas na relaks. - rzuciła, po czym ułożyła się pod tym kwiatem róży, co wtedy, gdy ostatnio tu była, podwinęła pod siebie prawą łapę i położyła pysk na ziemi. Jej powieki wolno opadły. W istocie, była nieco zmęczona. Po chwili spała, ale była czujna.

nie tykać, nie pytać i niezadużopisać, bo idę. :d

Crystal

-Wiem o tym. Nawet jak na Wiecznego Dzieciaka jesteś odrobinę większa od innych. - powiedziała. W sumie nawet nie myślała o tym, ze Yuki może mieć mniej niż rok.
Wilczyca położyła się obok by trochę odpocząć, a zarazem znów pomarzyć...

KokuRai

- Tak ja też - oznajmiła i uśmiechnęła się, a następnie gwałtownie odwróciła głowę za siebie i zastrzygła uszyma. Przyglądała się tam przez cały czas. Coś wyczuła, lecz nie wiedziała co to jest. Zamachała ogonem gwałtownie. Otworzyła pysk oblizując się, a jej duże, dwa, kły delikatnie zalśniły.

Crystal

Wilczyca wstała i przeciągnęła się.
- Dobra, ja muszę spadać. - powiedziała. Zaraz potem wyszła z Doliny Marzeń i poszła w kierunku swojej jaskini.

KokuRai

Koku uśmiechnęła się wrednie, a następnie pobiegła tam gdzie przez cały czas patrzyła, jednak, jednak był tam tylko królik. Wadera zesmutniała, a następnie zamachała ogonem. - Narka! - krzyknęła i wybiegła jak najszybciej. Nie wiedziała gdzie zmierza. Biegła tam gdzie prowadzi ją już zdrowe serce.
zt.

Nefär

Duch wleciał tu, nieco zakłopotany. Z jakiegoś powodu to miejsce go w pewnym sensie przerażało. Obejrzał się za siebie, jakby bojąc się, że coś się za nim czai i gotowe jest do ataku. Machnął swoim przezroczystym ogonem, odgarniając nim wszelki niepokój i poszybował ku rudowłosej wilczycy, która drzemała sobie. Pomachał ku niej łapą i przywitał się.

Alliance

- Mówiłam, nastał czas na.. ! - nie skończyła się wydzierać, bo wtem, gdy uchyliła ślepia, przed nią stał niebieskawy wytwór z ektoplazmy. Wstała i okrążyła go dookoła. - Ah, kolejny Trupek? - zaraz jej wściekłość zastąpiło zaintrygowanie. Zawsze interesowała się duchami, zmarłymi, podejrzanymi cieniami..

Nefär

-Tiaak, trupek. A co, to u was rodzinne, hm?-zaśmiał się, nie za bardzo rozumiejąc, co mówi. Tak mu jakoś przyszło do głowy, żeby tak powiedzieć.
-To jest... a ty jesteś... żywa, nie?-zapytał, przyglądając się jej z ciekawością.

Alliance

- Żywa. Jedyna, niepowtarzalna, oryginalna. Yuki jestem. - powiedziała i poruszyła uchem - Jak to "u was rodzinne"? U kogo? - zapytała, a jej głos przybrał lakoniczną barwę. Przynajmniej jeśli chodzi o to zdanie, w którym zawarte było słowo "rodzina". Ona była uczulona na miłość, czułość i wszystko co z nią związane.

Nefär

-Zignoruj to, napad głupawki-mruknął, machając ku niej łapami. Położył się na ziemi i spróbował schwycić jedną z róż. Była w niej osa, a Nef słynął z panicznego lęku do owadów. Szybko odskoczył, przelatując przez Yumi.
-Ekhem... pardonsik-wyszczerzył się w przepraszającym uśmiechu.

Alliance

Yuki usiadła, machając ogonem na boki. Zmrużyła ślepia. No tak, jej zainteresowanie minęło równie szybko, jak przybyło. Co tu się dziwić? Taki duch. Taki duch wesoły. Taki, jaki jej wcale nie pasuje.

Nefär

Spojrzał pytająco na wilczycę. Czemu patrzyła na niego tak... z ukosa? Coś go denerwowało w tym spojrzeniu.
-Możesz tak nie patrzeć?? Ciarki mi przechodzą po plecach.-powiedział nieco bardziej stanowczym tonem, niż dotychczas.

*szybciuchno, bo zaraz muszę uciekać! Gram nielegalnie!*

Mizu

Mizu spojrzała na ducha. Uniosła w zdziwieniu jedną brew i zaśmiała się cicho pod nosem. Zbliżyła się nieco do Yuki i umarłego.
- Witam. Mizu. - Mruknęła chrypliwym głosem z nutką dziecięcego, delikatnego... trochę piszczącego. Przekrzywiła delikatnie łebek i zamachała ogonem wpatrując się w półprzezroczystą istotę.
- Przepraszam, że pytam, ale czy jako duch... Nie powinieneś nic nie czuć? Tak mnie trochę to zastanawia... - Powiedziała. Jakoś nie spotkała się z tym, żeby duchowi przechodziły ciarki po plecach. Cóż, sądzę, że nie ona jedyna...

Alliance

- Może to taka przenośnia.. - odpowiedziała Mizu. - Ja? Ja się patrzę? Ja mam takie oczy.. Taki wyraz ślepii.. - powiedziała beznamiętnie. Koniec jej ogona delikatnie się poruszał, zielone, puste oczy wpatrzone były w ducha o niebieskawym odcieniu. Teraz były widoczne, gdyż wiatr nieustannie bawił się jej grzywką, jakby nie chcąc uciszyć się, choć na moment.

Nefär

-Przenośnia to dość dobre określenie-powiedział, otrzepując się i zerkając za siebie, czy aby na pewno pszczoła odleciała.
-A ty jak masz na imię?-zapytał nieco obojętnie, patrząc na czarnowłosą sennym wzrokiem.

Alliance

Yuki odwróciła łeb od ducha i Mizu, by spojrzeć w dół wzgórza. Wiatr nadal rozwiewał jej grzywkę, a ona myślami błądziła po nieznanym sobie i światowi zewnętrznemu świecie. Jej koniec ogona poruszał się wciąż miarowo, jak jakiś mechanizm.