Świąteczna Dolina - 2011

Madness

Jak, jakakolwiek osoba, mogła powiedzieć, że Mad zachowuje się egoistycznie? Ranisz ją, osobo, która tak rzekła. W sumie, to prawda, jej zachowanie do najlepszych nie należało, ale skąd miała to wiedzieć, skoro wychowywało ją niewiele od niej starsze rodzeństwo? Mad straciła zainteresowanie WZDŚ, przerzucając wzrok na Pana Piernika a.k.a zieloną lamę. Następnie spojrzała na Yakato, Viktorię, Elenę, Morte, Jasmine, Mizu, Demeter, Shinq, Sahamę, Ronie i reszty zebranych, zatrzymując się na Samuelu. Na pozostałą część zgromadzonych tu wilków jej duże patrzałki nie ujrzały, za dużo tu ich wszystkich było. Radośnie podeszła do wilczka, na którym utknęły jej ślepia, spoglądając nań przyjaźnie.
- Wesołych świat! - Rzekła energicznie, w czasie, gdy Puszysty a.k.a Tom spokojnie sobie drzemała. Co z resztą jest dość dziwne, gdyż sowy o tej porze dnia są bardziej aktywne.

Kaed'rin van Regis

Nie no. Jego tutaj jeszcze brakowało. Nie dość, ze miał kompletny brak świątecznego nastroju, to jego mina wyglądała jak u kota srającego na pustyni. Och jak miło. Z pobłażliwym uśmiechem zbliżył się do jedynej znanej mu osoby. Kaji. O ile oczywiście jeszcze żyła w tym temacie, pardom, miejscu.
Białe ślepia przyjrzały się każdemu z osobna pozostawiając na jego karku chłodny ślad. Ominąwszy oczywiście szamana, którego kompletnie zignorował. Szaman. Pff. Nie cierpiał ich, tak więc nieświadomie Akeli poleciała na jego Czarną Listę. Właściwie była na niej od kiedy usłyszał kim ona jest. Yay. Co do userki nic proszę nie mieszać. Taki charakter postaci, ot co.
Mimo nie przyjaznego spojrzenia, może i Regiskowi udzieli się świąteczna atmosfera? Nikt tego nie wyklucza. Aczkolwiek wypadałoby wspomnieć, iż jego towarzysza Powiernika tutaj nie było. Mimo, że ubiór był właśnie ma wyprawie, userka postanowiła zmienić swe postanowienie i postąpiła tak jak Viktoria. No tak, ją też znał.
Owinął ogon wokół stóp niczym kot. Jego mina zależała, a w kącikach zatańczył uśmiech.

April

Bez wątpienia panował tu straszny chaos. Zielone gadające lamy, szybujące w powietrzu słodycze, grono szczeniaków i tłum dorosłych wilków. Za chwilę pewnie pojawią się świąteczne ciężarówki Coca-Coli. Uch... Było tu wręcz duszno. April lubiła towarzystwo innych, ale bez przesady. Umiejętności społeczne to było coś co od zawsze sprawiało jej trudność. Wskoczyła do swojego igloo i odcięła od wszechobecnego zgiełku.
Wyjęła książkę i zaczęła czytać, popijając przy tym gorąca czekoladę, która nie wiadomo skąd się tu wzięła ( magia świąt?) .

Elena

- Witaj maleńka! - przywitała radośnie Sahame i podała jej cukrową laseczkę. - Wesołych świąt. - dodała jeszcze odpowiadając na życzenia szczeniaka. Była rada z tego, że wilków przybywa w to miejsce i to nie tylko tych starszych ale też młodszych.

Ron

Ron zaśmiał się dziwnie i ułożył wszystkie prezenty.
Mmm, niedługo je będą otwierać, ale będzie..-pomyślał i odszedł od choinki z dziwnym ''zacieszem'' ohh już jest Wigilia! Ale fajnie, normalnie WOW.

Kaliope

Pewnym krokiem przyszła w to miejsce.
Ach, jak tutaj było świątecznie! Wszyscy w dobrym nastroju. Kali również pojawił się szeroki uśmiech na pysku.
Nagle coś przykuło jej wzrok. Jej przyjaciółki też tutaj były!
- Mad, Sahama! Cześć!

Ylserg

I Wtem do Doliny, po śliskich schodkach wjechał na tyłku Ylserg! Wilczek wyhamował przed choinką i usiadł na tyłku. Po chwili wstał i otrzepał się ze śniegu. Wilczek usiadł z szerokim, uroczym uśmiechem na pysku.
- Witam Was, i Życzę wszystkim Wesołych Świąt!
Zawołał najgłośniej, jak tylko mógł. Po czym rozejrzał się po wilkach. Dobra, dobra.. Kogo my tu mamy? Ej tam, jakieś wilki.I panny w jego wieku.. Tak.... Sezon podrywu uważam za otwarty!
-Ylserg jestem.
Rzekł wesoło.

Elena

Elcia rozejrzała się po otoczeniu. Wigilia. Pora zabrać się za coś, z czego wszyscy będą zadowoleni.
- Sahama, zaraz przyjdę. Muszę po coś pójść... - pogładziła waderkę po łebku i zniknęła. Po kilku minutach wróciła ciągnąc dziwny wóz, z którego ulatniała się para. Staszczyła to na dno i zniknęła na wozie. Nagle zaczęły wyskakiwać z niego stoły i krzesła. Po tym na stoły poleciały białe obrusy, multum siana i z wozu wyskoczyła Elena. Poukładała długie krzesła w rzędy, na nich porozkładała sianko, na sianko obrusy i w końcu na stołach poczęły pojawiać się talerze z najróżniejszymi świątecznymi potrawami.
- Wesołych świąt kochani! Zapraszam na ucztę! - krzyknęła zdejmując fartuch w bombki i gwiazdki. Z powozu nadal unosiła się para, gdyż w środku stały kuchenki węglowe, porozkładane były różne produkty do potraw i wszystko co potrzebne, by wszyscy mogli pałaszować jedzenie.

Samuerian

Samuel uśmiechnął się. No tak, Wigilia była już dzisiaj. Cieszył się, że wszystko tak ładnie zostało zorganizowane i tyle osób pojawiło się w dolinie. Nie ma to jak wspólne spędzenie Świąt.
- Tak, tak. Wesołych Świąt. - zaśmiał się radośnie i począł obserwować wszystkich obecnych. Jakże miły był ten dzień!

Akeli

Akeli wesoło podskoczyła i zaczęła w podskokach podchodzić do każdego z osobna, mówiąc "Wesołych Świąt". Ona wolała złożyć życzenia każdemu z osobna, niż mówić tak bezpośrednio, do każdego w tym samym czasie. Wilczyca podeszła do Sammyego i Go przytuliła.
-Weeeesoołyyych Świąt!
Zawołała, tuląc Go mocno. Czyja to wina, że Ona lubiła się strasznie przytulać? Wilczyca machnęła wesoło ogonem.

Samuerian

- Hej, Akeli! - uśmiechnął się Samuel, widząc swoją nową koleżankę. - Fajnie, że wpadłaś. - powiedział i odwzajemnił uścisk. No, to już chyba ma z kim spędzić te Święta. Nie licząc rzecz jasna zgromadzonego w dolinie tłumu innych wilków, które najwyraźniej również czekały na pierwszą gwiazdkę.

Akeli

Akeli również się uśmiechnęła i wypościła wilka z objęć.
- Również się cieszę...
Powiedziała i się przeciągnęła. Wilczyca machnęła ogonem i spojrzała na choinkę i ogółem rozejrzała się jeszcze raz po dolinie.
-Łaaadnie tu jest!
Zawołała zadowolona.

Sahama

Sahama nie spodziewała się tego co właśnie zobaczyła. Powoli zaczęła wtryniać laskę, którą podarowała jej wilczyca. Z wielką chęcią przysiadła się do stołu i zaczęła wzrokiem oraz węchem wybierać najlepsze kąski. "Warto było przyjść" pomyślała i poczęła śmiać się wesoło, po czym upatrzyła sobie coś do jedzenia ( nie wiem dokładnie co xD ), następnie zabiła nadchodzący głód. Była taka pełna entuzjazmu, że podskakiwała przy każdym kroku - nawet nie wiesz jaka jestem pełna radości! - rzekła do Eleny i przytuliła ją z wielką uciechą. Po prostu nie mogła się powstrzymać.
Zapomniała o Kali, która przybyła i przywitała się z nią. Wnet rzuciła okiem na przyjaciółkę - witaj Kali! - krzyknęła, by ta ją mogła usłyszeć - chodź tutaj! - powiedziała, dając znak o swoim położeniu.

Kaliope

Przywitała się z basiorem w jej wieku:
- Witaj! Wesołych Świąt!
Gdy usłyszała odpowiedź przyjaciółki przybiegła jak najszybciej do stołu.
Ileż tu było jedzenia! Nie zastanawiając się długo wzięła na talerz rybę i zaczęła pałaszować.
- Wesołych Świąt, Sah!
Wtem przypomniała sobie o nieznajomym wilku:
- Ylserg, choć do nas!

Sahama

Oczywiście pościła Elenę i podeszła do Kali, po czym dodatkowo przytuliła ją najmocniej - cieszę się, że przyszłaś - powiedziała wesoło i obejrzała się za siebie puszczając z objęć towarzyszkę, by zobaczyć kogo takiego waderka woła - to twój znajomy? - spytała zaintrygowana nową osobowością. Tak, im więcej przyjaźni tym lepiej, przynajmniej tak sądziła. W końcu w kupie siła.
Tylko zastanawiała się gdzie jest jej mama. To była rzecz, która dokuczała przez chwilkę wilczycę. Może i ją przyjęła, i traktuje jako swoje dziecko, lecz to nie wystarczy. Nie liczyła, iż będzie za nią łazić krok w krok, acz polegała na jej opiekuńczości. Wszak na te przedsięwzięcie lekko uniosła z dumą głowę, tak aby nikt nie zauważył tego gestu i wyrzuciła gdzieś w zapomnienie...

April

April zobaczyła pięknie zastawiony stół i uśmiechnęła się do siebie. No tak Wigilia. Niedługo pewnie pojawi się Syriusz, Wilcza Gwiazda. A wtedy zacznie się świętowanie. Podeszła do stołu. Mniam były tu nawet uszka!
- Wesołych Świąt dla wszystkich! - zawołała i zanuciła pod nosem kolędę.

Ylserg

Ylserg uśmiechnął się do Kaliope i podszedł do Niej. Oczywiście, ze zajął miejsce obok Niej.
- A jak nazywają się Twoje zacne koleżanki?
Zapytał, zerkając na Sahame i w ogóle reszt wilczyc w ich wieku. Ylserg uśmiechnął się i wziął nic innego, jak pierniczka, którego szybko wszamał.
- Smacznego! A kiedy pośpiewamy kolędy?
Zawołał pytając jednocześnie. No, pierwszy dzień tu był i już mu się podoba!

Kaliope

- Nie, nie znam go. Przywitał się, to ja też. Jakaś kultura wymaga. - uśmiechnęła się lekko.
- Również cieszę się, że jesteś. - powiedziała radośnie.
Ciekawe kogo jeszcze dzisiaj spotka? Kali wprost uwielbiała towarzystwo innych wilków w jej wieku.
Przez dłuższy czas przyglądała się choince. Była piękna. Nie... Określenie "piękna", to za mało. Była cudem, które młoda wadera od jakiegoś czasu nie widziała na oczy.

/ Napisałeś chwilę przede mną, więc: /

- Ta, z którą właśnie rozmawiałam, to Sahama. Ta biała, to Madness. Musisz je poznać. Ja jestem Kaliope, miło mi.
Przez cały czas uśmiech nie znikał jej z pyszczka. Jak miało go nie być, skoro wokół panowała świąteczna atmosfera?
- Kolędy pośpiewamy, jak pojawi się pierwsza gwiazdka. Ewentualnie teraz.

Sahama

Jak zwykle na zapoznanie nowej osóbki, uśmiechnęła się przyjaźnie - miło mi i Wesołych Świąt - powiedziała z radochą. Mogłaby tak przywitać każdego, ciepło i czule. Lecz ze względu na liczebność, raczej nie było to możliwe. Sięgnęła po kawałek karpia - to co, śpiewamy? - spytała i sama zaczęła sobie nucić kolędę, czekając na przyłączenie się reszty.

Kaliope

- Pewnie! Jaką kolędę lubisz? - zapytała z ciekawością.
Ta... Kali uwielbiała wszystkie świąteczne "pieśni". Te mniej albo bardziej znane, zagraniczne, polskie...
Czekając na odpowiedź Ylserga zajadała się ostatnimi kęsami ryby.