Szmaragdowy Strumień

Cheeky

- Tylko jak? - Spytał młodzian. Flirtowanie odpada, a jakie są inne patenty? Nie ma, a przynajmniej Leth ich nie znał. Klapnął na cztery litery, spoglądając na mamę. Pamiętał te czasy, kiedy był jeszcze małym oseskiem, przyssanym do ogona swej rodzicielki, a teraz co? Teraz planuje założyć już własną rodzinę. Mieć dzieci, wnuki...

ZŁA POSTAĆ!

Lea

Boże, wnuki? Niech Leth nawet w ten sposób nie śmie żartować, jeżeli nie chce nagłego zgonu swojej rodzicielki.
- No wiesz... Nie znam jej za dobrze, nie wiem jakie zachowania lubi i jakie toleruje. To właśnie jest twoje zadanie! - powiedziała głosem starego wojskowego. - Dowiedzieć się, uderzyć i zdobyć!

Marillion

Amija

Aż się zdziwiła kiedy zobaczyła, jak Marillion grzecznie siedzi i czeka. Nie podejrzewałaby, że on taki spokojny. Albo po prostu mu się nudziło. Fakt faktem, a Amija nie chcąc dłużej przedłużać objęła wilka łapami i mocno do siebie przytuliła. - A może... pójdziemy gdzieś indziej? - zamruczała cichutko spoglądając na niego.

Marillion

Łiii! Amijcia go przytuliłaaa! Tak swoją drogą, Amija była w stosunku do Marilliona trochę zbyt podejrzliwa. To prawda, był czasem dość, hm, nieobliczalny. Ale przecież nigdy nie miał na myśli zrobienia komukolwiek krzywdy. Cóż, krzywdę zwykle robił sobie i to całkiem przez przypadek.
- A... gdzie byś chciała? - zapytał.

Amija

Cóż poradzić, że Amija ma taką naturę, która czasami nawet ją wprowadzała w błąd. Z drugiej jednak strony nie mogła żyć zupełnie beztrosko, o nie. - No wiesz... może w jakieś mniej zaludnione miejsce? - uśmiechnęła się delikatnie, po czym przez moment spojrzała na pozostałych obecnych.

Marillion

Również on powiódł wzrokiem po zebranych wilkach. A wcześniej było tu tak cicho i spokojnie...
- Może... nad morze? - zaproponował po namyśle. Sam tak naprawdę nie miał pojęcia gdzie się udać - kraina była tak rozległa, tyle wspaniałych miejsc czekało na odwiedzenie...

Amija

Cóż, jej owa propozycja jak najbardziej odpowiadała. Nawet dobrze nie pamiętała, kiedy to ostatnio była w tamtych rejonach. - Mi pasuje, chodźmy. - przytaknęła, po czym odkleiwszy się od wilka wstała na równe łapy. Ruszyła w kierunku morza co chwila oglądając się za Marillionem.

zt.

Marillion

Rill ruszył ochoczo za Amiją, krocząc wesołym, niemalże tanecznym krokiem i nie oglądając się na inne wilki zebrane wokół strumyka. Po chwili zniknął z pola widzenia zgromadzonych.

zt

Leavi

Lea

Wilczyca uśmiechnęła się i również przytuliła córkę.
- A, no widzisz... Tak jakoś się spotkaliśmy. Nagle... Ale skoro już jesteśmy razem... Chciałabym wam coś powiedzieć. - wadera spokojnie wciągnęła powietrze do ust i rzekła: - Ja i wasz tata... Rozstaliśmy się. On odszedł... z krainy. - nie wiedziała, może dzieci już o tym słyszały, może przyjmą to spokojnie, może będzie to dla nich szok? Skąd ona może wiedzieć, o takich rzeczach? - Wybaczcie... - powiedziała i oddaliła się znad Strumienia, dając dzieciom czas na strawienie wiadomości.

zt.

Seele

Seele pełna złości i gniewu przyleciała tutaj, niszcząc przy tym wiele drzew i nie tylko.
Gdy wylądowała przy strumieniu popatrzyła w niebo. Zarechotała wrednie....
Na nic nie zwracała uwagi.

Brenda

Leciałam po niebie. Nie na smoku, nie jako gwiazda, lecz na widmowych skrzydłach. Leciałam spokojnie, leciałam w miejsce tych najpiekniejszych wspomnień. Wylądowałam na trawie, która nawet nie ugięła się - byłam tylko duchem. Pięknym i realistycznym, jednak duchem. Rozejrzałam się. Nie czułam niczyjego zapachu, wiec musiałam przygladać się dokładnie. Obcy wilk, prawdopodobnie duch, warto by się przyjrzeć. Podeszłam do widma, i stałam przed nim, wpatrując się badawczo. Za nic nie poznałam Seele. Kiedyś tam ją może spotkałam.
Baka.

Brielle

Dostojna smoczyca przylecieła tutaj na swoich pięknych, pomarańczowych skrzydłach. Widząc ducha zatrzymała się obok niego, uderzając swoim ogonem na prawo i lewo niczym Indiana Jones swoim biczem.
-Duchy?-mruknęła, unosząc jedną brew i spoglądajac na dwójkę.

Brenda

- Odsuń się. - Zażądałam zdecydowanie od gadziny. Jakoś teraz gardziłam tymi stworzeniami, choć wcześniej czułam do nich poniekąd jakiś respekt. Takie już miałam humory.

Brielle

Brielle zaśmiała się i spojrzała na ducha.
-Jeśli zechcesz, przenikniesz przezemnie. Nie muszę się odsuwać.-ogon strzelał na rawo i lewo nadal, nie zwracając uwagi na wszystkie kwiaty i rośliny, bezlitośnie je niszczył.

Brenda

Spojrzałam na smoczysko znudzona. Że też teraz musiałam się wysilać.
- Na pewno? Mam cię sama przesunąć? - Spytałam uprzejmie mrużąc ślepia.

Seele

Seele popatrzyła swymi ślepiami na ducha.
Mmm.. Na reszcie spotykam kogoś kto jest taki jak ja-pomyślała.
Seele, jestem-powiedziała do wadery.
Gdy spojrzała na gada zamrugała kilka razy swymi pięcioma parami oczu.
Eh....-pomyślała tylko tyle o tym gagatku.

Brielle

Ogon-bicz smoczycy nadal uderzał w kwiaty i roślinki. Te padały na ziemię. Może nie była Wojowniczką, ale przeciętną smoczą siłę posiadała.
-Dwa duchy, hm? Jakaś moda na umieranie w krainie?-spytała, unosząc brwi i patrząc na dwie duszyczki.

Seele

Możliwe-powiedziała znużona.
Popatrzyła tylko na gada i następnie przed siebie słońce tak mocno paliło że Seele zrobiły się gdzieniegdzie się prześwity no i była.... Przeźroczysta w kilku miejscach, np. na brzuchu.
Popatrzyła na waderę i uśmiechnęła się.