Zakątek myśli.

Szasta

Otrząsnął się lekko wyraźnie odzwyczajony od dotyku jakiegokolwiek innego wilka. Nie zbyt mu się to spodobało jednak przełknął tylko ciężko ślinę starając się to zignorować. Uniósł mądre ślepia wyżej na nią wyraźnie zaintrygowany jej słowami a raczej tym co w nich wyłapał. - Byłaś w niewoli? - ze skupieniem oczekiwał odpowiedzi. Tak sam niejednokrotnie był więźniem każda z ran na jego ciele mówiła inną historię.

Shade

Westchnęła ciężko. Dlaczego spodziewała się, że akurat o to zapyta? Może dlatego, że to pewnie jest interesujące dla innego wilka, tym bardziej jak ją wychował. Spuściła nieco wzrok. Żałowała, że wtedy dała się złapać, ale była tak wycieńczona, że nie dała rady. Nie mogła dłużej po prostu.
- Tak... - szepnęła i odwróciła wzrok. Wstyd jej było, nie wiedzieć dlaczego. Po prostu tak czuła... wewnętrznie. Zastrzygła lekko uchem i zamknęła oczy. - Wyszłam na polowanie, jeden strzelił do mnie, dostałam w łapę, uciekałam, ale nie dałam rady... Dopiero po dniu mnie złapali, nic dziwnego, zostawiałam za sobą ślady krwi. Kiedy mnie wzięli już ledwo żyłam, za dużo krwi upłynęło. Więzili mnie półtora roku, aż udało mi się uciec... Zakładali ma coś na pysk, żebym nie mogła nic zrobić, próbowali ułagodzić. Nie dałam się, chcieli mnie zabić, katowali... Jeden zapomniał założyć mi tego czegoś na pysk, zagryzłam ich po kolei. Potem zwiałam i dotarłam tutaj, niestety, łapa jest w beznadziejnym stanie, leczę ją maściami, ale... nie wiem czy coś z tego będzie. - westchnęła opowiadając mu wszystko. Może nie było to nie wiadomo co, ale jak dla niej sporo.

Dante de Cossa

Po co żyć? Po co na tym świecie gnić? Zdecydowanie lepiej jest powąchać kwiatki od spodu! Lecz po co się męczyć ze znalezieniem dobrego sposobu na śmierć. A poza tym ominęłoby go wiele okazji na denerwowanie innych. Choć gdyby skończył tak jak Seele... W każdym razie przyszedł, a raczej przywlókł się w to miejsce Schatt we własnej osobie!
...
Pokręcił głową. Nie widział sensu, żeby tu siedzieć. Odwrócił się i odszedł z tego miejsca.

Veli-Matti Onni

Zakątek myśli. Czyż właśnie w to miejsce spieszyły wilki pragnące chwili spędzonej w ciszy, spokoju, harmonii? Veli-Matti przybył w to miejsce przypadkiem podczas zwiedzania rozległych terenów krainy. Cóż, chyba nigdy nie będzie dane mu ich poznać w całości. Samiec, wkroczywszy w to spokojne miejsce, rozejrzał się krótko. Nikogo tu nie było, więc postanowił spocząć pod rosłym dębem, by zastanowić się nad kolejnym etapem zwiedzania krainy.

Alliance

Yuki stąpała niespokojnie po ziemi, biegnąc przed siebie. Głowę miała pełną myśli, jak nigdy. Zapewne dlatego łapy przywiodły ją właśnie tutaj. Już miała usiąść, myśleć, jednak jej uwagę przykuł ciemny wilk o jasnym ogonie. Ciekawe. Podeszła do niego i usiadła na odległość około dwóch metrów. Jej ogon o jasnej, pomarańczowej końcówce zaczął leniwie zamiatać podłoże. - Siemasz. - strzepnęła uchem, uważnie przyglądając się nieznajomemu, choć on mógł to tylko poczuć, nie zobaczyć, bo oczy wilczycy były przykryte gęstą, pomarańczową grzywą. Na uszach miała kolorowe słuchawki, jednak nie leciała z nich muzyka, w skutek czego wszystko mogła doskonale słyszeć.

Veli-Matti Onni

Dziecięcy głosik nie pozwolił mu na zastanowienie się nad kierunkiem dalszej włóczęgi po krainie. Czarny basior spojrzał na dziwacznie wyglądającego szczeniaka, zatrzymując na chwilę wzrok na jego rażącej oczy, ryżej grzywce. Szczenię to było tak brzydkie (Nie mogłam się powstrzymać, wybacz xP), że Veli-Matti nie był nawet w stanie określić jego płci. Nie odpowiedział na powitanie dzieciaka. Nie znosił takiej bezpośredniości w stosunku do nieznajomych, więc poczuł się nieco niezadowolony z tego śmiałego powitania.

Alliance

.. idę się pociąć. T____T
dlaczego ty tak nie lubisz tego, co ja lubię? TT

Yuki nie czekała, aż nieznajomy się przywita. Chociaż.. Chociaż przecież widziała go, w Krainie Beztroski! Wtedy jej, hm, uciekł. - Veli Matti-Onni - rzuciła jakby na wiatr, gdyż w tejże chwili odwróciła łeb w kierunku rzeki, by zaraz go przenieść na niebo. Skąd znała jego imię? Przecież widziała go też w restauracji z, jak jej tam? Evaną? Chyba tak. - Kto Cię nazwał s z c z ę ś c i e m? - uniosła brwi, przyglądając mu się kątem oka.

Veli-Matti Onni

Ale ta postać jest naprawdę potworna! .-.

Samiec zmrużył ślepia, gdy szczenię - najprawdopodobniej dziewczynka, co wywnioskował po piskliwym, niewieścim głosiku - nazwało go jego imieniem.
- Skąd znasz moje imię? - spytał, przyglądając się Yuki z uwagą. Nie kojarzył tego malucha, toteż zdziwiło go, że wie, jak się nazywa. Na pytanie szczeniaka nie odpowiedział, choć zaskoczyło go, że to małe zna znaczenie jego przydomku.

Alliance

wcale że nie!
bardzo pasuje do Yuki. : <
przecież nie będę się bawić w jakieś holokoloroniewiadomoco niczym Czikita, ani w słitaśne, niczym Ariana. x]
poza tym, ilekroć pisałam niegdyś posty, dodawałam, że Yuki ma szorstki i chrypliwy głos z nutką dziecięcości. o_o
więc nie wyskakuj z piskliwością. x3

- Bywało się tu i tam, niekoniecznie spostrzeżonym, słyszało się to i tamto.. - odpowiedziała i przymknęła oczy, gdy wiatr potargał jej grzywkę. - Zapewne zastanawiasz się, skąd znam znaczenie twego przydomku, zgadza się? - odwróciła łeb w stronę wilka. Oblizała się pomarańczowym, długim ozorem, w nieznaczącym nic geście.

Veli-Matti Onni

Nie wiem, jak ty, ale ja nie zwykłam czytać wszystkiego, co zostało napisane na forum. Szorstki i chrapliwy? Ok.

Dziewczynka? Nie, kiedy teraz Veli-Matti wsłuchał się w głos ego szczenięcia, zdało mu się, że jest mu bliżej do samczyka. A wiec miał do czynienia z chłopcem? Trudno powiedzieć. Nie potrafił określić, jakiej płci jest to brzydactwo, więc postanowił poczekać, aż się przedstawi. W koncu nie zapyta: przepraszam, ale jesteś chłopakiem czy dziewczyną?
- Owszem - odrzekł krótko.

Alliance

a ja owszem. :3
tak mi już zostało, od kiedy zaglądalam tu jako gość. ; p

Yuki, niestety, nie potrafiła czytać w myślach, by odpowiedzieć Mattiemu, że jest dziewczynką. Właściwie to dziewczyną, ale nikt jej nigdy nie zapytał o wiek, więc po cóż ma odpowiadać? Z resztą, jej bliżej było do chłopca, choć za pomyłkę zapewne by była zła. - Stamtąd, skąd pochodzę, posługiwano się wieloma językami. Dlatego. - odpowiedziała, przyglądając się ponownie niebu. Nie będzie przecież kolejnej osoby zanudzać swą historią o królestwie, księżniczkowatości i takie tam.

Veli-Matti Onni

- Dobrze wiedzieć - odpowiedział tylko i przeniósł wzrok z małego paskudztwa na malownicze okolice. Choć dodatnia, acz niska temperatura powoli roztapiała śnieżną pokrywę, kraina wciąż prezentowała się ładnie pod cienką warstewką śnieżnej kołderki.

Alliance

Yuki kiwnęła łbem. - Skoro już znam twe imię, może ja się przedstawię? Jestem Yuki, czyli śnieg. Chociaż nie wiem, jaki to ma związek z moją osobą.. - ostatnie zdanie wypowiedziała lakonicznie. Rodzice zbytnio się nią nie interesowali, więc imię chyba też było dane przypadkowo? I wilczyca przeniosła wzrok na krajobraz rozciągający się w dole. Idzie wiosna, jak dobrze!

Veli-Matti Onni

- Miło więc mi cię poznać, Yuki - odpowiedział, choć te słowa skierował do niej od niechcenia, by tylko jakoś zareagować na jej słowa. Yuki, Yuki... szczenięciu jakiej płci można było nadać takie imię? Szczerze powiedziawszy, Veli-Matti nie miał zielonego pojęcia. Mimo to wciąż nie pytał, nie wypadało. Mógłby tym nieźle urazić rozmówczynię.

Alliance

Tymczasem mała wilczyca próbowała odgadnąć, o czym myśli Matti. Raz już odgadła, czy uda jej się drugi? Z resztą, nie miała niczego ciekawego do roboty. - O czym myślisz? - zapytała, poruszywszy uchem, przenosząc wzrok na wilka. Zaraz ułożyła się w pozycji leżącej, wyciągając przed siebie łapy i otulając swoje tycie ciałko nieproporcjonalnie dużym i puszystym ogonem.

Veli-Matti Onni

- O tobie - odrzekł szczerze i powrócił wzrokiem na szczenię. Zmierzył je kolejnym uważnym spojrzeniem złocistego, nieskrytego pod gęstą grzywą lewego ślepia. Jednakowoż pytania o płeć nie zadał. Po co miał to robić? Yuki nie pytała o szczegóły jego rozmyślań.

Alliance

- O mnie? A dokładniej? - jej łeb uniósł się energicznie, przechylił lekko na bok. - Powiedz. - nalegała. Jej ogon zaczął wykonywać długie, posuwiste ruchy po ziemi, zamiatając nikłą warstwę śniegu. Tam, gdzie było go więcej, był już brudny, wszędzie było mokro. A akurat pod drzewem było całkiem, całkiem.

Veli-Matti Onni

- Strasznie ciekawskie z ciebie wilczątko. Radziłbym ci pohamować tę swoją ciekawość, bo możesz kiedyś wpakować się przez nią w tarapaty - odpowiedział, ściągając brwi. Wciąż patrzył na Yuki. No tak... była tylko szczeniakiem, miała prawo dopytywać się o wszystko bez skrępowania. Powinna jednak zrozumieć, jak niestosowne jest wypytywanie kogoś o jego myśli, czyli o jedna z najbardziej intymnych sfer jego jestestwa.

Alliance

- Cóż, ciekawość do tej pory nie sprawiała mi problemów, wręcz przeciwnie. Dzięki niej trafiłam do tej krainy i nie żałuję. - odrzekła. - Więc powiesz mi, czy nie? - poruszyła uchem. Jej ogon jakby ucichł.

Veli-Matti Onni

- Pora więc nauczyć się, że ciekawość nie zawsze popłaca - powiedział, a na jego pysk wstąpił krzywy uśmieszek. Co prawda obojętne mu było, co myśli o nim to szczenię, więc nie miał oporów przed wyjawieniem mu swych rozmyślań. Mimo to nie powiedział.