Zakątek myśli.

Niki

- Co w tym dziwnego...- zaśmiała się widząc jego chwilową minę. Patrzyła teraz w niebo - Chciałam cię spytać dlaczego się zmyłeś bez słowa i w ogóle fajnie mi się z tobą rozmawiało. - wyjaśniła.

Wasp

- Odszedłem bo nad wodospadem zrobił się tłok, którego nie znoszę. Pożegnałbym się z tobą, ale wtedy jeszcze spałaś - powiedział.

Niki

- Rozumiem...- położyła się i bazgrała łapą coś w piachu. - Co robimy? - spytała jakby by nigdy nic. Spojrzała na Wasp'a.

Wasp

Roześmiał się i wzruszył barkami ukazując obojętność. - Nie wiem... - odrzekł z lekkim rozbawieniem. - Jeśli chcesz to coś wymyśl.

Niki

- Co cię tak bawi? - zaczęła się sama śmiać i wstała.
- Może pójdziemy gdzieś...nudziiii mi się...wymyśl coś bo mnie głowa boli. - zrobiła grymas i usiadła.

Wasp

- Ależ to przecież ty zaproponowałaś żebyśmy się czymś zajęli - odpowiedział lekko rozbawiony. Miał ochotę trochę podroczyć się z Niki. - Zapewne masz jakiś pomysł w zanadrzu.

Niki

- Nie drażnij mnie - zrobiła niby to złą minę, ale się śmiała. Próbowała zrobić focha, ale Wasp ją rozśmieszał - Nie mam pomysłów głowa mnie boli - wkurzyła się trochę i lekko poczerwieniała.

Wasp

Westchnął teatralnie i powiedział. - Spokojnie, nie złość się... - posłał wilczycy jakby przepraszający uśmiech i dodał. - Skoro rozbolała cię główka to może powinnaś odpocząć?

Niki

- Nie złoszczę się jestem nader spokojna - uniosła wysoko łeb z delikatnym uśmiechem lecz go dobrze ukryła. - Dziękuję za rade panie doktorze - położyła się - Coś jeszcze? - spojrzała na niego z radością w oczach.

Wasp

- Panie doktorze mówisz... - powiedział i roześmiał się. Po chwili spytał. - To może ja sobie pójdę by ci nie przeszkadzać, co?

Niki

- Nieeee! - wrzasnęła rozpaczliwie i spojrzała na niego błagalnie.
- Nie przeszkadzasz mi pod żadnym względem - wybełkotała tak szybko, że ledwo dało się to zrozumieć.

Wasp

Widząc dziwaczną reakcję wilczycy, podszedł do niej i pochylił się nad nią, przyglądając jej się uważnie. Spytał pół żartem, pół poważnie. - Czy poza tą głową aby na pewno nic ci nie dolega?

Niki

- No wiem pan doktorze małe rozdwojenie jaźni, padaczka...epilepsja - zaczęła wymieniać żartując oczywiście.
- Lubie cię - dodała teraz już poważnie, ale z uśmiechem.

Wasp

Wasp usiadł. Uśmiechnął się i przewrócił oczami jakby usłyszał coś nadzwyczaj niedorzecznego. Odpowiedział. - Ja ciebie też. Ciebie nie da się nie lubić.

Niki

- Heh - zaśmiał się i położyła łeb na łapach, zamilkła na chwilę. Westchnęła i spojrzała na Wasp'a - Miło to słyszeć - wróciła wzrokiem na listek i zamyśliła się.

Wasp

Rozejrzał się po okolicy. Ciekawiło go usytuowanie tej niewielkiej dolinki, jak i obecność starego, rozłożystego drzewa w centralnej jej części. Powiedział po chwili. - Interesujące miejsce, prawda? Tak ciężko tu trafić... myślisz, że przed nami tę dolinkę odkryło wiele wilków?

Niki

- Wiesz ja nie trafiłabym tu gdyby nie ty więc chyba niewiele wilków tu było. - odpowiedziała mu. Wstała i zakręciła się na tylnych łapach. - Wiesz co...- zaczęła, ale sama nie wiedziała co powiedzieć. - Może coś porobimy? - zastrzygła uchem.

Wasp

- Wracamy do punktu wyjścia? - spytał, choć nietrudno było dosłyszeć w jego głosie, że to pytanie retoryczne. Dodał z rozbawieniem. - Dobrze... tak więc czekam na twoje propozycje.

Niki

- Nie chcę mi się nic robić jestem zła i w ogóle.Na razie - fuknęła i wyszła stamtąd bardzo szybko wręcz jak oparzona.

Wasp

- Jak chcesz... - rzekł, obserwując oddalającą się pospiesznie wilczycę. Trochę zdziwiło go, ze Niki tak szybko zmienił się humor. Zresztą, czemu tu się dziwić? Wszystkie wilczyce są równie humorzaste. Odwrócił się i z powrotem ułożył wygodnie w cieniu rozłożystego dębu. Ziewnął przeciągle i położył pysk na ziemi.