Zakątek myśli.

Kismajas

Smoczek na te słowa rozpogodził się znacznie. Pochwycił szybko oraz pewnie łapkę wilka, po czym - nie bacząc nawet na to, czy w dobrym kierunku - zaczął ciągnąć go entuzjastycznie. Zapewne gdyby był silniejszy dawno wyrwałby Strażnikowi łapę ze stawu. Na szczęście basiora Kismajas nadal był jeno szczenięciem - smoczym, ale szczenięciem. Pełen entuzjazmu niemalże zaczął wykrzykiwać:
- Chodźmy, tato! Pokaż! Pokaż tę wilczycę! To moja mama? CHODŹMY!

Arthas Merethil

- Hola, hola bo mi tu zaraz odfruniesz z tego entuzjazmu. To w tamtą stronę...

Mama? To jest dobre pytanie, czy zaakceptuje naszego słodkiego smoczka? Arthas wolałby nie wybierać pomiędzy tymi dwoma istnieniami. W takim razie plan jest prosty, wchodzimy do legowiska, przedstawiamy kissa i zanim ta zdąży dać nam po pysku używamy znaku żeby nie bolało. To chyba będzie dobry plan. Potem się jakoś wytłumaczy ;3

ZT ---> http://www.wilki94.fora.pl/font-color-297a52-samotnicy,45/ostoja-szarego-straznika-i-dowodcy-salome,14287-20.html#766940

Kismajas

Od... odfruniesz? Smoczek zamarł na moment, by zaraz spojrzeć bez zrozumienia na wilka. Och, podły losie wyjaśnij, czy ten 'malec' rozumie cokolwiek?
- Odfrunę od entuzjazmu... tak się da? - spytał. Jeśli w końcu takowa opcja byłaby możliwą, na pewno mogłaby skrócić trening! Trzeba będzie kiedyś o tym pomyśleć! Ale to już w domku, na spokojnie, z mamą oraz tatą. Będzie się działo!

zt.