Zakątek myśli.

Tasha

Wilczyca nie odpowiedziała, więć Tasha fuknęła w jej stronę i odwróciła sie na pięcie.
-Pewnie jej mość nie ma czasu, dla tak przyziemnych spraw...-poziewdziała sarkastycznie i odeszła. Dąsała sie jeszcze jakiś czas, ale wkrótce sie uspokoiła i usiadła. Zacąła rozmyślać. W końcu poto jest to miejsce. Myślała, co będzie gdy stanie sie dorosła, myślała o ludziach i o zemście. Jej myśli przerwała śpiew ptaków. Była tak pękny, że Tasha nie myślała juz o niczym. Stanęła i wpatrywała się w niebo. Nigdy tak dziwnie sie nie czułą.

Idalia

Położyła się na boku, szczelnie owijając łapy puszystym ogonem. Późna jesień dawała się wilczycy we znaki. Zaczęła rozmyślać.

Tasha

Po pewnym czasie patrzenie w góre jej sie znudziło. Gdy chciała opuścic głowe cos strzeliło jej w karku:
-Ała! Nie moge poruszyć głowa!

Rasteria

Kolorowa wilczyca przyszła powoli, bacząc na każdy krok. Zamyślona, nawet nie zauważyła, że przybyła w nieznane jej miejsce.

Vedette

Ved przyszła tu, by pomyśleć, co ostatnio stało się jej częstym zajęciem. Gdy zobaczyła kolorową wilczycę, zaciekawiła się.
- Cześć. - powiedziała z uśmiechem na pysku.

Rasteria

Rasteria uniosła łeb wyżej i popatrzyła nieznajomej w ślepka.
- Witaj... Jestem Rasteria. A Ty kim jesteś...? - zapytała, lustrując ją. Czuła się przy niej jakaś taka mniejsza.

Vedette

Wilczyca spojrzała na nią i stwierdziła, że jest sporo od niej mniejsza.
- jestem Vedette. Znajomi mówią mi Ved. ładne masz futro. - pochwaliła ją.

Rasteria

- Dzięki. - powiedziała cicho. Po raz pierwszy nikt jej za jego ubarwienie nie wykpił.
- Od dawna tu jesteś, jeśli mogę spytać? - Usiadła, czując, że nic jej z strony Ven nie grozi.

Vedette

- Jestem tu od jakiegoś pół roku, a moje życie zmieniło się w ciągu dwóch tygodni. A Ty masz tu jakąś rodzinę? - przekręciła głowę.

Rasteria

Zamyśliła się.
- Teoretycznie tak... Ale praktycznie raczej nie. Nawet do żadnej z Watah nie należę. A Ty?- zamachała spokojnie ogonem, przypatrując się jej.

Vedette

- Jestem niby w watasze nocy, ale nie wiem czy w niej zostać. Jakoś nie odnalazłam tego czego szukałam. Jeszcze nie wiem. A ty? Interesuje Cię jakaś sfora?

Rasteria

- Nie wiem nawet czego szukać. Nie wiem, czym się tutaj zając. Nie potrafię znaleźć jakiegoś celu dla swojego życia. Może Ty mi coś doradzisz?- zapytała, kończąc cicho.

Vedette

Uśmiechnęła się do niej i położyła na ziemi.
- Połóż się Ras na ziemi. I zamknij oczy. - poleciła i sama zrobiła to co powiedziała.

Rasteria

Posłusznie zrobiła to, o co Ven ją poprosiła. Chociaż ona zdawała się jej prośbę potraktować poważnie.

Vedette

- A teraz - kontynuowała - postaraj się powiedzieć co Ci sprawia najlepszą przyjemność. Czy wiatr w sierści, ciemność, piękny księżyc... - uśmiechnęła się, gdy poczuła jak otacza ją przyjemna ciemność.

Rasteria

Rasteria zamyśliła się, odpowiedziała dopiero po dłuższej chwili:
- Samotność, swoboda, magia... Czar ogniska, gdy sypie skry pod same niebo. To, że nikt mi nie rozkazuje, podczas gdy idę przez ciemny las nocą i prowadzą mnie jedynie gwiazdy. I chyba jeszcze to, że jestem na tyle sprawna, żeby walczyć i przy tym zwyciężać. - Gdy mówiła, czasami przerywała, jak gdyby przywoływała wspomnienia. Położyła łeb niżej, na samych łapach, nie wiedząc, co jeszcze dodać.

Ray

Przystępując z łapy na łapę przemierzał ten pusty zakątek krainy. Rozejrzał się w poszukiwaniu kogoś. Zmierzył napotkaną wzrokiem wilczycę o niezwykłym futrze[Rasterie] uśmiechnął się i położył się pod jednym ze zwalonych tutaj drzew. Zaszurał ogonem obserwując je obie.

Kristal · Gość

Przyszła i spojtrzegła małego wilczka.Podeszła do niego.
-Hrj!Jesteś tu sam?Masz rodziców?-spytala i usiadła obok małego.[Ray]

Ray

Spojrzał na nią kątem oka - Taaa...jestem tu sam. - odrzekł zdziwiony jej ilością pytań na te pierwsze chwile. Przecież go nie zna. - Jak się nazywasz? - spytał bez przedrostków pani/ pan. Ray był dość bezczelnym szczeniakiem. Kultury używał gdy chciał.

Kristal · Gość

-Jestem Kristal!A ty?-spytala ten mały miał to coś w sobie, to coś.Dotąd spotkała to tylko u Jerome.