Zakątek myśli.

Ray

Minimum 15 słów! Przestrzegajcie zasad ortografii i interpunkcji! Jak nie jesteście dobrzy w te klocki to Mozilla lub cokolwiek innego. Ile razy jeszcze mam to powtarzać?! Wyduście z siebie trochę inwencji twórczej bo przez takich userów forum schodzi na psy.

Luna

Do zakątka znowu przybiegła Luna z nadzieją, że spędzi tu bezpiecznie noc i ewentualnie spotka kogoś miłego.

Dante · Gość

W te tereny zawitał młody wilk o szaro-białej sierści. Kroczył powłóczystym chodem, łeb miał nieco spuszczony. Położył się nieopodal rozłożystego drzewa, krzyżując przednie łapy. Uniósł łeb i wbił wzrok w granatowe niebo.

Invented

Mocno zdyszana wbiegła, wprost z Diamentowego Wodospadu. Zwolniła, wydała lekki warkot, i ułożyła łeb na przednich łapach. Zmrużyła oczy, skupiła się na wirujących platkach śniegu. Pisnęła cicho, zwinęła się w kłebek, obserwując wilka o biało-szarej sierści.

Dante · Gość

Usłyszawszy kroki, oderwał wzrok od zachmurzonego nieba i rozejrzał się. Jego wzrok spoczął na wilczycy o białej sierści i niebieskich oczach. Dlaczego tak go obserwowała?

Invented

Wstała, otrzepała śnieżnobiałą sierść na tle szarych płatków śniegu. Westchnęła, zebrawszy w sobie odrobinę odwagi, przysunęła się do wilka i powiedziała
- witam. Jestem Invented. Błękitnooka. A ty? - wyszeptała ostatkiem tlenu z płuc.
Zerknęła na wilka, i popatrzyła w niebo.

Dante · Gość

Uśmiechnął się delikatnie kątem pyska, jeszcze przez chwilę lustrując wilczycę ciepłym spojrzeniem. - Dante - przedstawił się krótko. Po chwili dodał, ponownie przenosząc wzrok na kłębiące się na niebie chmury. - Invented. Oryginalnie.

Invented

Popatrzyła przez chwilę uważnie na wilka, i wydukała
- miło, że tak ciepło mnie przyjąłeś. A imię.. ? wybór matki, nie mój, ale nie winię jej za to..
lekko odsłoniła zęby w przyjaznym warknięciu i błyskiem w oku. Usiadła obok, wpatrując się w Dantego, nieprzeniknionym błękitem tęczówek.

Nagle, ni z tąd, ni z owąd wtsała, otrzepała się z kurzy, i pobiegła zapolować. Tak, doskiwierał jej głód.

Dante · Gość

Przez chwilę obserwował odbiegającą Invented. - "Czyli kolejny porzucony szczeniak?" - pomyślał i z powrotem oparł pysk o przednie łapy.

Charlie

Przybiegła w miejsce, którego do tej pory nie zdążyła poznać. Rozejrzała się dokoła, badając wzrokiem wszystko, co napotka. Lekkim krokiem podeszła, do któoregoś z drzew, po czym spokojnie usiadła.

Dante · Gość

Spojrzał przelotnie na przybyłą wilczycę. Nie znał jej, przynajmniej tak mu się zadawało. Zapamiętał Charlie jako małe wilczątko o bielutkiej sierści, teraz wyglądała zupełnie inaczej.

Charlie

Dopiero teraz zauważyła, że nie jest sama. Dostrzegła w oddali biało-szarego wilka. Wzięła głęboki oddech, po czym dotarł do niej znany zapach. Uśmiechnęła się delikatnie
- Dante? - zapytała z nutką niepewności w głosie.

Dante · Gość

Dopiero usłyszawszy ten głos wilczycy, który niewiele się zmienił pomimo upływu czasu, Dante zobaczył w niej coś znajomego. Uśmiechnął się i powiedział. - Witaj Charlie!

Charlie

Na jej pysku zagościł szeroki, szczery uśmiech. Podeszła bliżej wilka, po czym przyjaźnie szturchnęła go w bok
- Kopę lat! - rzekła patrząc na niego. Bardzo się zmienił przez ten cały czas, gdy go nie widziała.

Dante · Gość

Podniósł się do pozycji siedzącej, lustrując wilczycę wzrokiem. - Tak długo się nie widzieliśmy... bardzo się zmieniłaś.

Charlie

Posłała mu ciepły uśmiech
- No cóż, czas nie stoi w miejscu. Ty także się zmieniłeś - rzekła, uważnie na niego patrząc. Dante wyrósł na naprawdę postawnego wilka.

Dante · Gość

Uśmiechnął się lekko, ale po chwili westchnął krótko. Zdecydowanie wolałby być teraz tym małym, naiwnym szczeniaczkiem. - Co u ciebie? - spytał po chwili milczenia. - Tak długo się nie widzieliśmy, że przez ten czas całe twoje życie mogło kilka razy wywrócić się do góry łapami.

Charlie

Westchnęła, zastanawiając się nad odpowiedzią
- W sumie tak wiele się nie zmieniło. Nie widziałam rodziny, od czasów zniknięcia - rzekła spokojnie - Gdyż postanowiłam na trochę wybyć - dodała szybko i delikatnie się uśmiechnęła - A co u ciebie? - zapytała przenosząc wzrok na wilka.

Kristal · Gość

Weszła zobaczya Dante, cofnęła się.Po zamyśleniu położyła się niedaleko ,,Z kim on jest?... Chyba ze starą znajomą?..." pomyślała.

Dante · Gość

- Nic specjalnego, moje życie wygląda niemalże identycznie, jak kiedyś - odrzekł i rozejrzał się, gdy do jego nosa dotarł znajomy zapach. Jego oczom ukazała się matka. Czy już wiedziała, że Centino wrócił do krainy?